Historia pełnej trudności, porażek i sukcesów kariery Mo Faraha. Biegacz przedstawia nam szczegóły swojego dzieciństwa, dowiadujemy się dlaczego wybrał bieganie, a nie piłkę nożną, którą tak kochał. Ten wybór zmienił jego życie. W 2012 roku w Londynie zdobył dwa złota olimpijskie. Bardzo dobrze napisana autobiografia.

Historia pełnej trudności, porażek i sukcesów kariery Mo Faraha. Biegacz przedstawia nam szczegóły swojego dzieciństwa, dowiadujemy się dlaczego wybrał bieganie, a nie piłkę nożną, którą tak kochał. Ten wybór zmienił jego życie. W 2012 roku w Londynie zdobył dwa złota olimpijskie. Bardzo dobrze napisana autobiografia.

Dla fanów biegania i nie tylko. Dobrze się czyta, motywuje.

Dla fanów biegania i nie tylko. Dobrze się czyta, motywuje.

Zabawna. Warto wzorować się na mistrzach. Daje kopa.

Zabawna. Warto wzorować się na mistrzach. Daje kopa.

Trochę to krótka historyjka, ale jakże przejmująca i motywująca. Niesamowite ludzie mają życie, a Mo Farah jest tego jednym z najdobitniejszych przykładów. Polecam nie tylko fanom sportu.

Trochę to krótka historyjka, ale jakże przejmująca i motywująca. Niesamowite ludzie mają życie, a Mo Farah jest tego jednym z najdobitniejszych przykładów. Polecam nie tylko fanom sportu.

Trudny dla każdego fana lekkoatletyki okres sportowej posuchy pomiędzy jednym wielkim wydarzeniem sportowym a drugim (już za nami Mistrzostwa Świata, jeszcze przed nami – Mistrzostwa Europy) uprzyjemniłam sobie lekturą sportowej biografii. Ci, którzy je lubią, pewnie przyznają mi rację, że nadaremno szukać bardziej przekonującego źródła inspiracji. Za każdym sportowym rekordem stoi bowiem konkretny człowiek i jego jednostkowa historia, a opowieści o ciężkiej pracy i wyrzeczeniach, które wieńczą sukcesy, krzepią kibicowskie serca. Z takim nastawieniem sięgałam po autobiografię Mo Faraha, legendarnego już biegacza długodystansowego.
„Siła ambicji” to przeniesiona w realia bieżni wariacja na oklepany już nieco, ale zawsze interesujący temat – ‘rags to riches’. Farah opowiada nam o sobie – ubogim, somalijskim chłopcu, niejako skazanym na życie bez perspektyw w kraju ogarniętym wojną. Przytacza anegdotki ze skromnego, ale szczęśliwego dzieciństwa, przywołuje wyjątkową relację z bratem bliźniakiem. Rewolucją dla całej rodziny jest emigracja do Wielkiej Brytanii – najpierw wyjeżdża ojciec, który studiuje tam i pracuje, później dołącza do niego niemal cała rodzina (niestety, bez brata Mo, Hassana).
W Londynie na dorastającego chłopca, który nie mówi po angielsku a na dodatek jest dyslektykiem, czyha wiele niebezpieczeństw i pokus. Tym ostatnim uległby na pewno, gdyby nie to, że w odpowiednim czasie spotyka odpowiednią osobę – nauczyciela wf-u, który zauważa w nim smykałkę do biegania i bezinteresownie pomaga mu na wielu płaszczyznach: organizuje treningi, umożliwia otrzymanie brytyjskiego paszportu, stymuluje rozwój biegowej kariery. Reszta – cztery złote medale olimpijskie, tytuły mistrza świata i Europy, to już sportowa (i piękna) historia.
Pozbawioną większych aspiracji literackich historię Mo Faraha czytałoby się całkiem przyjemnie, gdyby nie fakt, iż duża część przywołanych przez niego wspomnień to...po prostu nieprawda. Kilka tygodni temu opinię publiczną zelektryzowało bowiem jego oficjalne oświadczenie, w którym przyznał, że przedstawiony przez niego życiorys to konfabulacja, a on sam trafił do Wielkiej Brytanii jako ofiara handlu ludźmi.
Rozumiem powody, dla których Mo Farah nie zdecydował się opowiedzieć o swojej trudnej przeszłości wcześniej, niezmiennie doceniam jego sportowy talent i osiągnięcia, a teraz – podziwiam także jego hart ducha. Ale niezwykle niezręcznie czyta się autobiograficzną opowieść, mając świadomość, że autor świadomie w niej kłamał. Zaiste, „Siła ambicji” to trudny i niewygodny orzech do zgryzienia dla fanów nie tylko sportowych, ale autobiografii w ogóle. 

Trudny dla każdego fana lekkoatletyki okres sportowej posuchy pomiędzy jednym wielkim wydarzeniem sportowym a drugim (już za nami Mistrzostwa Świata, jeszcze przed nami – Mistrzostwa Europy) uprzyjemniłam sobie lekturą sportowej biografii. Ci, którzy je lubią, pewnie przyznają mi rację, że nadaremno szukać bardziej przekonującego źródła inspiracji. Za każdym sportowym...

W świetle ostatnich doniesień, z których dowiadujemy się o kłamstwie Mo Farah na temat swojej tożsamości i pierwszych lat na Wyspach, książkę należy raczej potraktować jako "luźną powieść fantasy".

W świetle ostatnich doniesień, z których dowiadujemy się o kłamstwie Mo Farah na temat swojej tożsamości i pierwszych lat na Wyspach, książkę należy raczej potraktować jako "luźną powieść fantasy".

Fajna opowieść o skromnych chłopaku z Afryki, który przeprowadził się do wielkiego świata i odniósł sukces w sporcie. Sporo w niej szczegółowych opisów dt biegania. Polecam przeczytać tym, którzy interesują się sportem. Ten tytuł "kołczingowy" jest mylący i żadnych mądrości w niej nie znajdziecie. Autor dobrze pokazuje jak ważne jest posiadanie w życiu trenera i osób, na których można polegać ;)

Fajna opowieść o skromnych chłopaku z Afryki, który przeprowadził się do wielkiego świata i odniósł sukces w sporcie. Sporo w niej szczegółowych opisów dt biegania. Polecam przeczytać tym, którzy interesują się sportem. Ten tytuł "kołczingowy" jest mylący i żadnych mądrości w niej nie znajdziecie. Autor dobrze pokazuje jak ważne jest posiadanie w życiu trenera i osób, na...

Bardzo dobra książka. Taka prosta, ale bardzo fajnie się czyta. Sportowiec opisuje swoje życie, opisuje jak doszedł do swoich sukcesów. To nie jest żaden coachingowy bełkot, tylko prawdziwa autobiografia. Zdecydowanie polecam!

Bardzo dobra książka. Taka prosta, ale bardzo fajnie się czyta. Sportowiec opisuje swoje życie, opisuje jak doszedł do swoich sukcesów. To nie jest żaden coachingowy bełkot, tylko prawdziwa autobiografia. Zdecydowanie polecam!

"Prosty" wzór na sukces":
Talent + ciężka praca+ szczęście i odpowiednie ludzie po drodze"

Nie spodziewajmy się porywającej literatury, ale czy taka musi być?

Mo Farah wydaje się być "spoko" gościem o dobrym sercu, który podporządkował życie bieganiu.
Najlepsze w tej książce są opisy, z których emanuje szczęście, biegowo: gdy zdobywał największe trofea i prywatnie: gdy rodziły mu się dzieci.

Czyta się lekko, przyjemnie. Szczególnie dla osób lubiących sport, ale nie tylko.

"Prosty" wzór na sukces":
Talent + ciężka praca+ szczęście i odpowiednie ludzie po drodze"

Nie spodziewajmy się porywającej literatury, ale czy taka musi być?

Mo Farah wydaje się być "spoko" gościem o dobrym sercu, który podporządkował życie bieganiu.
Najlepsze w tej książce są opisy, z których emanuje szczęście, biegowo: gdy zdobywał największe trofea i prywatnie: gdy...

Trochę jestem zaskoczony tak wysoką oceną na tej stronie. Historia jest ciekawa jeśli szukamy opowieści o chłopcu który wyjechał z biednego kraju a potem zaszedł wysoko. Bo niestety, ale o samym treningu niewiele tu poczytamy. Tak samo byłem rozczarowany płytkimi opisami biegów. Ciekawostką była kwestia tego jak trenują i żyją Kenijczycy. Ogólnie można znaleźć lepsze tego typu pozycje.

Trochę jestem zaskoczony tak wysoką oceną na tej stronie. Historia jest ciekawa jeśli szukamy opowieści o chłopcu który wyjechał z biednego kraju a potem zaszedł wysoko. Bo niestety, ale o samym treningu niewiele tu poczytamy. Tak samo byłem rozczarowany płytkimi opisami biegów. Ciekawostką była kwestia tego jak trenują i żyją Kenijczycy. Ogólnie można znaleźć lepsze tego...