Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to druga autobiografia sportowca, z którą ,,miałem dopiero do czynienia". Sam jestem sportowcem, no ale cóż - sportowcem amatorem, ale tak samo jak zawodowcy, profesjonaliści i światowej klasy atleci przykładam się do treningów i ciężko trenuję. Jak sama postać Mo Faraha wskazuje na to, że trenuje bieganie, szczególnie półmaratony i maratony - jest to moja życiowa pasja i hobby. Nie piszę tego, żę uprawiam jakiś sport wyczynywo, że jestem sportowcem i tak samo ciężko trenuję jak zawodowcy, ale piszę to ponieważ - sportowiec też człowiek. Nieważne czy amator czy profesjonalista. Nie jesteśmy maszynami. Wiadomo ma się słabsze dni i te wielkie, w których nie wiadomo jak i skąd łamie się kolejne życiowe granice. Mo Farah,Justyna Kowalczyk, Michael Phelps, Ronnie O'sulivan i inne wielkie osobistości sportu to legendy, tytani, wręcz mityczni bohaterowie, którzy urzekają nas swą ciężką pracą, talentem i sukcesami. Ale tak jak wspomniałem wyżej - to także zwykli ludzie, mający rodziny, hobby, życiowe sprawy i obowiązki. I tak właśnie jest w Autobiografii Mo Faraha. Lubię czytać biografie, szczególnie biografie sportowców, ale najbardziej autobiografie - gdyż Sportowiec pisze wtedy nam jak ,,od kuchni" wygląda jego sportowe i normalne życie. Życie Mo Faraha nie było łatwe. Nie miałem pojęcia, że zdobycie m.in 2 złotych medali olimpijskich na 5000m i 10000m oraz licznych medali mistrzostw świata wiąże się aż z tak ciężką pracą, z tak ciężką tułaczką przez życie. Rozłąka z bratem bliźniakiem, wyjazd do Anglii, potem z Anglii do Portland w USA, zmiana trenera, wreszcie spotkanie z Alberto Salazarem (trenerem i jednocześnie ,,białym maratończykiem legendą) i w końcu co raz cięższe treningi - zwiększany kilometraż dały upragniony sukces i chwałę. Na to wszystko trzeba ciężko pracować by osiągnąć taki sukces, takie stawiane przez siebie cele. Jednocześnie trzeba być też ,,człowiekiem" trzeba być normalnym, zachować umiar, umieć słuchać siebie i wiedzieć czego się chce, nie ponosić się emocjom i nie zwariować od popularności, samego sportu i tego co sport przynosi. I taki jest Mo Farah - skromny, cichy bohater światowej lekkiej atletyki. I to jest ta tytułowa ,,Siła Ambicji". Postać godna do naśladowania - dla każdego kto chce osiągnąć w sporcie czy w życiu wiele.