Narratorką i główną bohaterką książki jest blisko czterdziestoletnia, jedna z dwanaściorga rodzeństwa, Victoria. Ta kobieta jest dziwna, ma problem ze sobą, ze swoimi emocjami, przechodzi rodzaj depresji, a czasami wydaje się wręcz szalona, jak zresztą cała rodzina Hegartych. Veronica przywołuje w pamięci różne obrazy z dzieciństwa, okresu dojrzewania, w końcu małżeństwa. Nie lubi matki, której jedyne zajęcie polegało na rodzeniu dzieci.

"Mama miała dwanaścioro dzieci i - jak wyjawiła mi pewnego trudnego dla niej dnia - siedem poronień. Nie ponosi winy za swoje dziury w głowie.Pomimo to niczego jej nie wybaczyłam."

Cała rodzina spotyka się na stypie po zmarłym bracie Liamie. Każdy ma swoje życie, własne sprawy, nie potrafią ze sobą rozmawiać. Rodzina Hegartych zdaje się nią być jedynie na przysłowiowym obrazku, spokrewnieni więzami krwi, tym samym nazwiskiem i niczym więcej. Veronica była najbardziej związana z bratem, najdotkliwiej przeżyła jego śmierć. Kobieta wciąż się dręczy i zastanawia, czy wydarzenie, jakiego była świadkiem w dzieciństwie, mogło mieć wpływ na śmierć brata. A może to wspomnienia jej się mieszają, a pamięć płata figle?

Cała opowieść składa się ze strzępek wspomnień, przemyśleń i obrazów głównej bohaterki. Pozostaje nastrój, chwila, zapach. Autorka przedstawiła losy wielodzietnej irlandzkiej rodziny w pogmatwany i chaotyczny sposób. Fabuła czasami jest tak pokręcona, że nie do końca rozumiałam o co chodzi, co autorka chce mi przekazać. Specyficzny język jakim się posługuje, przeskakiwanie z jednej historii w drugą tego nie ułatwia. Nie wiemy, czy wspomnienia Veronici są prawdziwe, ona sama tego nie wie, czy to, o czym myśli wydarzyło się w rzeczywistości, czy tylko w jej pokręconym umyśle. Babkę nazywa dziwką, matki nienawidzi, córki i mąż jej przeszkadzają, a rodzeństwem gardzi. Pozwolę sobie przytoczyć fragment przemyśleń głównej bohaterki:

"(...)mały Stevie, nasz aniołeczek, uprawia w niebie seks, nago pośród zastępów cherubinów. Jest gejem na amen. Kiedy amorki się całują, głośno cmokają. Brzmi to, jak ich nazwa po włosku: Putti. Putti. Putti."

"Mówiłam o tym, co robiliśmy trzy razy w ciągu nocy. Mówiłam o mięsistym kwiecie mojej cipy pod jego dłonią."

Nie wiem o co chodzi w tej historii. Czy o miłość między bratem a siostrą? Czy o przeżycia z dzieciństwa, które odbijają się na późniejszym, dorosłym życiu. Ale czy na pewno? Musicie przekonać się sami, jeśli oczywiście chcecie, bo ja Was zachęcać do tej lektury nie będę.

Narratorką i główną bohaterką książki jest blisko czterdziestoletnia, jedna z dwanaściorga rodzeństwa, Victoria. Ta kobieta jest dziwna, ma problem ze sobą, ze swoimi emocjami, przechodzi rodzaj depresji, a czasami wydaje się wręcz szalona, jak zresztą cała rodzina Hegartych. Veronica przywołuje w pamięci różne obrazy z dzieciństwa, okresu dojrzewania, w końcu małżeństwa....