Rozczarowałam się, ale i nie. Obiektywnie pięć na dziesięć gwiazdek, ale jednak mi się podoba. Jest to zapewne dziwna opinia, więc przejdźmy do rzeczy.
Sądzę, że większość osób, które poszukują "American Psycho" przeniesionego na grunt afrykański, może się rozczarować. Bateman był zamożnym, pustym i rozkochanym w sobie japiszonem, który uwielbiał różnego rodzaju nowinki i wykazywał się pewną inteligencją. Nie będę spojlerować tym, którzy nie czytali, ale wiadomo, że sprawę jego zabójstw można interpretować bardzo różnie. Książka ociekała przemocą i wulgaryzmami, Ellis otwarcie omawiał przeróżne kwestie natury seksualnej.
Co mamy tutaj... na pierwszy rzut oka, niewiele podobieństw, prawie żadne. Gregoire, w przeciwieństwie do Pata, jest nieatrakcyjny, wręcz brzydki, i do tego niewykształcony (choć możemy podejrzewać, że jak na tamtejsze warunki, nie zarabia najmniej). Jest też niesłychanie pruderyjny - umie dosadnie nazwać dziewczynę do towarzystwa, ale nie potrafi określić narządów płciowych inaczej niż "to", co sprawia, że w oczach czytelnika staje się w pewien sposób dziecinny i nieporadny.
A jednak, gdy przyjrzymy się bliżej obu postaciom, okazuje się, że mają wiele wspólnego. Obie w głębi duszy czują, że są nieudacznikami, obie pragną także manifestować swoją pogardę wobec społeczeństwa. Wiemy też, co w pewien sposób łączy dziewczynę Batemana i Germaine (i nie, nie jest to profesja). Powinniśmy sobie przypomnieć, że każdy z mężczyzn miał swoich idoli wśród morderców, obaj mają także swoje słabości czy wręcz nałogi (Nakobomayo picie, natomiast Bateman - narkotyki oraz picie). Każdy z nich ma też kogoś, z kim rozmawia na temat zbrodni... lub też wcale nie rozmawia, pozostawmy to domysłom. U Gregoire'a jest to jego idol Angoualima, u Patricka - detektyw. Obaj antybohaterowie robią w życiu coś, co nie daje im satysfakcji. Długo jeszcze muszę wymieniać...?
Tym, co było dla mnie absolutnie fenomenalne, była kwestia nazewnictwa - (rzeka, dzielnice) - czysta kpina, oraz świetny wątek wiary w duchy i inne istoty, bardzo etniczne. Podobało mi się zakończenie - choć wiemy, co się wydarzyło, pozostajemy w zawieszeniu tak samo, jak w przypadku "American Psycho". Nie mamy pojęcia, co główna postać zrobi dalej ze swoim życiem.
Książka niezła, choć liczyłam na coś innego, bardziej krwawego i brutalnego, może stąd moja ocena. Myślę, że na dobre by wyszło powieści zasugerowanie analogii między dwoma wymienionymi tytułami, nie wpychanie jej czytelnikowi na siłę, bo to właśnie postawiło "African Psycho" na przegranej pozycji.

Rozczarowałam się, ale i nie. Obiektywnie pięć na dziesięć gwiazdek, ale jednak mi się podoba. Jest to zapewne dziwna opinia, więc przejdźmy do rzeczy.
Sądzę, że większość osób, które poszukują "American Psycho" przeniesionego na grunt afrykański, może się rozczarować. Bateman był zamożnym, pustym i rozkochanym w sobie japiszonem, który uwielbiał różnego rodzaju nowinki i...