Dziedzictwo ognia było dla mnie sporym zaskoczeniem. Nie spodziewałam się niczego dobrego po tym, co autorka zafunfowała nam w drugim tomie - a jednak tom trzeci okazał się naprawdę,naprawdę dobry. Pojawiają się tu nowi, ciekawi bohaterowie,a sama Celeana w końcu się ogarnia i nie jest już taką kwintesencją marysuizmu ( nie żeby autorka całkiem porzuciła ten wątek, ale jest lepiej), ponadto na jej korzyść działa zestawienie jej z silnym bohaterem, który nie traktuje jej jak cudu świata. Co tu dużo mówić, Rowan ogólnie podnosi poziom książki. Ciekawą bohaterką jest też Manon. Ach i Aedion.
Książka dzieli się na trzy perspektywy,trochę zbyt często zmieniane, co zwalnia tempo czytania, ale pod koniec Maas na dłużej skupia się na konkretnych osobach i mknie się ku zakończeniu.
Co mogę dodać. Jest akcja, jest magia, są ( w końcu!) fajni bohaterowie, jest epickość. Trochę naiwna epickość, ale jest. Niestety choć Maas pozbyła się większości wad tomu poprzedniego to dodała nowe. Całe dialogi prowadzone poprzez... spojrzenia! Tak, nie wiem, jak to wymyśliła. No i czy każdy facet musi być taki piękny? Nawet jeśli występuje tylko na kilku stronach? I dlatego daję 7, choć bez rozmów bez słów dałabym 8. Oby w tomie czwartym było lepiej!

Dziedzictwo ognia było dla mnie sporym zaskoczeniem. Nie spodziewałam się niczego dobrego po tym, co autorka zafunfowała nam w drugim tomie - a jednak tom trzeci okazał się naprawdę,naprawdę dobry. Pojawiają się tu nowi, ciekawi bohaterowie,a sama Celeana w końcu się ogarnia i nie jest już taką kwintesencją marysuizmu ( nie żeby autorka całkiem porzuciła ten wątek, ale jest...