Autobiograficzna książka autora warszawskich przebojów – teraz jest wojna itp.
Książka opowiada o losach jej autora – jak to przy autobiografiach :]
Jest to historia przede wszystkim przed i wojennej warszawy. Autor dorastał na czerniakowie, które wtedy było jeszcze przedmieściem Warszawy. O tamtejszej ludności i zwyczajach. O tym że kapować nie wolno, a odegrać się zawsze wolno. Charakternym trzeba być, w ząbek czesany 
Autor był skory do bitek, zresztą jak wszyscy w tamtych czasach/okolicach. Praca (jak ktoś miał) picie wódki, jakieś zaczepki i potańcówki.
Stasiek był bardzo niepokorny, ale charakter miał niezwykle ciekawy.
Gdy pracował w fabryce, nie przykładał się do pracy. Majster nie kablował na niego, tylko uszczypliwie komentował. I gdy ten najlepszy majster we fabryce, popełnił błąd (który nigdy mu się nie zdarzył), Stasiek wziął go na klatę bez problemu.
Przywiązanie do zasad/idei i ich wdrażanie było godne podziwu, chyba na tym polegała charakterność. Bohater, nigdy nie dał sobie w kaszę dmuchać – nikomu, nawet Niemcom podczas okupacji. Doskonale operował nierozłącznym nożem, a jego firmowym zagraniem był łupniak z bańki, gdy już padło ostatnie słowo do draki. Prawdziwy cwaniak.
W krótkim rozdziale powojennym – 1958, Stasiek jedzie tramwajem z dwoma pijanymi młodzieńcami którzy ciągle powtarzają – „życia nie ma, nie ma życia” – nachodzi go refleksja że, za jego czasów to dopiero było ciężko. Teraz można zdobyć zawód, kształcić się i godnie zarabiać.
Punkt widzenia zależy od miejsca siedzenia – 1958r. SIC!

Autobiograficzna książka autora warszawskich przebojów – teraz jest wojna itp.
Książka opowiada o losach jej autora – jak to przy autobiografiach :]
Jest to historia przede wszystkim przed i wojennej warszawy. Autor dorastał na czerniakowie, które wtedy było jeszcze przedmieściem Warszawy. O tamtejszej ludności i zwyczajach. O tym że kapować nie wolno, a odegrać się zawsze...