Długo szukałem tej konkretnej powieści, która by mnie tak zainteresowała jak jej filmowa adaptacja. I co mogę napisać po fakcie? W sumie mój gust literacki jest dość wybredny i nie akceptuje wszystkiego, co autor chce „przemycić” w książce. Podobnie było w tym wypadku, ponieważ pierwszym błędem, jaki zrobiłem było porównanie filmu z fabułą powieści. Byłem zafascynowany tytułowymi postaciami odgrywanymi przez Bruce’a Willisa i Richarda Gere. Film się obronił ze względu wartką i ciekawą akcję. Książka wbrew pozorom nie, gdyż odniosłem wrażenie, że sam autor zdaje się pogubił w kolejności wydarzeń. Szkieletem powieści okazuje się skoncentrowanie uwagi czytelnika na zleceniu zabicia prezydenta Francji generała Charlesa de Gaulle’a(czyt. de Gol). Organizacja OAS, która wynajęła asasyna* była zdeterminowana do wyzwolenie kraju spod władzy tyrana, który twardą ręką rządził tłumiąc wszelki opór. Chacal(Szakal) nie ma łatwego zadania, ale właśnie dla tego dostał to zlecenie. W swoim zawodzie jest uważany za skutecznego i niezawodnego. Na początku udaje mu się zmylić trop jednostek specjalnych, które miały uniemożliwić przeprowadzanie zamachu na głowę państwa. Zmienia kolor samochodu, włosów i tożsamość. Sam generał igrał z ogniem i za nic miał grożące mu niebezpieczeństwo. Wszelkie przejawy ochrony, widok snajperów na dachu pałacu Elizejskiego budziły jego oburzenie i było ono wyrażane przez niego w dość niewybrednych słowach. Chacal nic nie robił sobie z ryzyka i skrupulatnie planował zamach, która miał zapewnić mu dostatnie i spokojne życie w ciepłych krajach. Czy możliwe, ze de Gaulle przeszedł do historii, jako ofiara Szakala? Czyżby? Tego wam nie zdradzę chociażby dla tego jednego powodu, z jakiego warto przeczytać o komisarzu Claude Lebel. To jego nieszablonowe podejście do tej delikatnej sprawy umożliwiło odnalezienie zabójcy w momencie, kiedy oddał kolejny strzał.
To, co mi przeszkadzało podczas czytania powieści to zbytnie epatowanie francuskojęzycznymi słowami. Czytelnik powinien się rozsmakować i z podekscytowaniem przekładać kartki. Za to autor odsyła czytelnika do wielu przypisów. Stara się jakby dobrze oddać geopolityczną sytuację Francji, co nuży i pozbawia przyjemności czytania. Ta książka powinna bardziej przypominać kryminał, a nie powieści z gatunku political fiction.
Szkoda, bo to sprawiło, że straciła na rzecz moim zdaniem niepotrzebnego komentarza autora do polityki, która w tego typu powieści nie powinna mieć miejsca. Powieściopisarze przyzwyczaili nas do zajmowania stanowiska odnośnie opcji politycznej. Jednak my, jako czytelnicy wybieramy książki dla relaksu od burzliwych i męczących sądów na temat nieżyciowej sfery klasy politycznej.
Oceńcie sami, ja swoje zdanie już wyrobiłem na temat tej książki i niestety samego autora.

Opublikowane także na : http://illumien.blogspot.com/2012/07/dzien-szakala.html

Długo szukałem tej konkretnej powieści, która by mnie tak zainteresowała jak jej filmowa adaptacja. I co mogę napisać po fakcie? W sumie mój gust literacki jest dość wybredny i nie akceptuje wszystkiego, co autor chce „przemycić” w książce. Podobnie było w tym wypadku, ponieważ pierwszym błędem, jaki zrobiłem było porównanie filmu z fabułą powieści. Byłem zafascynowany...