Książki takich autorów jak J. Abrahams czy S. King często rozczarowują. Ich powieści zawsze składają się z kilku stałych elementów. Najpierw jest przykuwający uwagę i działający na wyobraźnię pomysł (koncept),potem jest schematyczna fabułka podczas której część postaci ginie, a na końcu jest finał i wyjaśnienie tego, co się wydarzyło, które najczęściej rozczarowuje ("ni przypiął, ni wypiął") i jest wzięte po prostu "z sufitu", i najczęściej jest bez sensu.
Ostatni rebeliant dzieje się na Południu Stanów Zjednoczonych, gdzie nadal żywe są podziały z czasów wojny secesyjnej i podskórnie tli się kiepsko skrywany rasizm.
Główny bohater to nieudacznik, którego zostawiła żona. Kobieta dla dobra syna, żeby zapewnić mu lepszy "start" wiąże się z coraz bogatszymi mężczyznami. Nieudacznik czuje, że traci kontakt z nastoletnim synem, któremu zaczynają imponować bogaci ojczymowie. Kolejnym problemem w życiu nieudacznika jest to, że ma czarnoskórego szefa i cały czas boi się, że zostanie zwolniony. Dziwne, ale nieudacznik pracuje z innymi nieudacznikami i czarnoskóry kierownik jest chyba jedynym "nie nieudacznikiem" w tej dziwacznej firmie. Główny bohater chyba nawet nie bardzo rozumie na czym polega jego praca.
Pomysł (koncept) sensacyjno/horrorowej fabułki polega na tym, że nieudacznik żeby odzyskać szacunek syna wpada na cudaczny pomysł, żeby przystąpić do grupy rekonstruktorów historycznych, którzy spotykają się żeby ubierać się w mundury Konfederatów, ćwiczyć musztrę itp. W grupie spotyka niezależną silną kobietę (wątły motyw miłosny). Najważniejszym wydarzeniem w życiu członków grupy rekonstruktorów jest doroczna inscenizacja bitwy z czasów wojny secesyjnej podczas, której grupa inscenizuje walkę z "bratnią" grupą rekonstruktorów z Północy. Tym razem coś idzie nie tak, bo część Jankesów zaczyna używać ostrej amunicji a inscenizacja bitwy zmienia się w masakrę.
Obyczajowy początek książki całkiem ciekawy. Sensacyjny środek i "rzeźnia" na końcu głupia strasznie.

Książki takich autorów jak J. Abrahams czy S. King często rozczarowują. Ich powieści zawsze składają się z kilku stałych elementów. Najpierw jest przykuwający uwagę i działający na wyobraźnię pomysł (koncept),potem jest schematyczna fabułka podczas której część postaci ginie, a na końcu jest finał i wyjaśnienie tego, co się wydarzyło, które najczęściej rozczarowuje...

Zaledwie dwa razy zawiodłem się na książkach Petera Abrahamsa, a przeczytałem wszystkie dla dorosłych, jakie napisał pod własnym nazwiskiem. Ta niestety zajmuje niechlubne trzecie miejsce na liście, bo nie powaliła mnie na kolana.
Abrahams potrafi pisać dużo lepiej, i nawet z tak przeciętnych historii potrafi wycisnąć dużo więcej, ale tym razem coś nie wyszło.
Nie ten klimat, nie te postacie, nie ta intryga.
Słowem, nie ten Peter Abrahams.

Zaledwie dwa razy zawiodłem się na książkach Petera Abrahamsa, a przeczytałem wszystkie dla dorosłych, jakie napisał pod własnym nazwiskiem. Ta niestety zajmuje niechlubne trzecie miejsce na liście, bo nie powaliła mnie na kolana.
Abrahams potrafi pisać dużo lepiej, i nawet z tak przeciętnych historii potrafi wycisnąć dużo więcej, ale tym razem coś nie wyszło.
Nie ten...

Tak szczerze to spodziewałam się czegoś innego po tej książce. Nie to, że się jakoś szczególnie zawiodłam, jednak po przeczytaniu odniosłam wrażenie, jest nie do końca wykorzystanym potencjałem. Po budowaniu pełnej napięcia atmosfery, finał rozstrzygnął się zbyt szybko i był trochę nijaki. w każdym razie fanom wojny secesyjnej i zabaw w rekonstrukcję historii powinno się spodobać.

Tak szczerze to spodziewałam się czegoś innego po tej książce. Nie to, że się jakoś szczególnie zawiodłam, jednak po przeczytaniu odniosłam wrażenie, jest nie do końca wykorzystanym potencjałem. Po budowaniu pełnej napięcia atmosfery, finał rozstrzygnął się zbyt szybko i był trochę nijaki. w każdym razie fanom wojny secesyjnej i zabaw w rekonstrukcję historii powinno się...