Niestety muszę przyznać, że pomysł fabuły wydawał się obiecujący, lecz wykonanie okazało się przeciętne, jeśli nie słabe. Autor popełnił zbyt wiele błędów, które rzutują na całą powieść. Zakończenie w porównaniu do pozostałej objętości książki jest nazbyt krótkie oraz mało emocjonujące. Większa część książki poświęcona jest opisom, które nie tylko spowalniają akcję, ale również nie wnoszą nic interesującego. Również budowa książki na schemacie tzw. powieści szkatułkowej okazała się porażką.

Cztery studentki wchodzą do starego, opuszczonego domu. Tydzień później jedna odbiera sobie życie, pozostałe popadają w obłęd. Wśród nich jest siostra byłego żołnierza Nicka Masona. By ją ratować, Nick musi szukać pomocy u Paula Seatona, który jako jedyny przekroczył próg nawiedzonego domu i przeżył. Zdesperowany Nick zmusza Paula do podróży w makabryczną przeszłość domu.

Począwszy od samej koncepcji, pomysł na stworzenie horroru opartego o nawiedzony dom w połączeniu z mroczną historią zazwyczaj łatwo wpada w gust czytelnika. Po prostu trudno go sknocić. Niestety tym razem autor o ile pomysł, a nawet intencje miał dobre, to wykonanie wypadło dosyć miernie. Pierwsze strony owszem tworzą pewną dawkę tajemniczości, lecz niestety właśnie tylko te pierwsze są dobre.

Odnośnie samego schematu. Autor zastosował tzw. powieść szufladkową (pudełkową), czyli opowieść w opowieści. Wydarzenia dotyczą trzech wymiarów. Pierwszy teraźniejsza historia, spotkanie Nicka z Paulem. Drugim wymiarem jest historia Paula. Ostatnim jest pamiętnik fotograficzki , opisujący wydarzenia w nawiedzonym domu w latach 20-tych (oczywiście wówczas nie był nawiedzony). Po tych dwóch przeszłych opowieściach mamy powrót do teraźniejszości i zakończenie wydarzeń. Uczciwie należy przyznać, że autor płynnie przechodzi od jednej opowieści do drugiej.

W przypadku mankamentów to jest ich sporo. Przede wszystkim autor zabił tempo akcji poprzez wdrożenie zbyt długich i często nieistotnych opisów. Znaczną część książki zajmują wcześniej wspomniane opisy, które owszem w pewnych momentach są potrzebne, by czytelnik mógł wyobrażać sobie kreowany świat, lecz znaczna ich część jest nieważna. Chociażby oddzielny akapit poświecony temu jak bohater rozsmakowuje się nad kanapką, raczej nie wpływa istotnie na całą fabułę. Właśnie ta przewaga nieistotnych opisów nad istotnymi tak bardzo spowalnia i tak powolną fabułę. Praktycznie w książce nie ma zwrotów akcji. Kolejnym elementem jest zbyt ogromne poświęcenie uwagi na historię Paula, którą tak naprawdę można było streścić w kilku rozdziałach. Jego historia jednocześnie jest zbyt duża objętościowo oraz najbardziej jednostajna. Niestety autor zaburzył proporcję, gdzie wydarzenia teraźniejsze, w tym finał są zbyt krótkie w porównaniu do rozwleczonych przeszłych wydarzeń. Jedynie może wydarzenia z pamiętnika podnoszą nie co rangę książki.

Kolejnymi aspektami obniżającymi aspekt książki są zbyt swobodne podejście autora do wiedzy czytelnika na temat topografii Londynu. Autor sypie nazwami, ale również skrzyżowaniami ulic jak z rękawa. Ich liczba jest również nadmierna, nawet denerwująca, jeśli czyta się po raz któryś jaka krzyżuje się z jaką. Następnym elementem jest zbyt szumne zapowiadanie ekscytujących wydarzeń. Autor cały czas sugeruje, że to co przeżył Paul było czymś mrocznym i tajemniczym, więc logicznym jest, że czytelnik oczekuje czegoś niezwykłego. Niestety cały opis tego wydarzenia zajmuje dosłownie dwie strony i jest po prostu miałkie. Autor pofolgował sobie z czytelnikami. Oj nieładnie, nieładnie. Samo zakończenie również w porównaniu do reszty książki jest zbyt krótkie, czego przyczyną jest wcześniej wspomniane zaburzenie proporcji. Finał jest mało ekscytujący, wogóle zaskakujący, a sam sposób „pokonania” nawiedzonego domu idiotyczny i trochę oderwany od fabuły.

Cóż, nie często to mi się zdarza, ale tym razem odradzam czytania tej powieści. Pomysł może i autor miał dobry, lecz popsuł go sposobem wykonania. Przede wszystkim zbyt długie i mało istotne opisy oraz zaburzenie proporcji fabuły były przysłowiowym gwoździem do trumny. Makabry oraz tajemniczości tyle co kot napłakał, a dreszczyku, który powinien oferować dobry horror to chyba więcej jest na obradach sejmu :). Szkoda

Niestety muszę przyznać, że pomysł fabuły wydawał się obiecujący, lecz wykonanie okazało się przeciętne, jeśli nie słabe. Autor popełnił zbyt wiele błędów, które rzutują na całą powieść. Zakończenie w porównaniu do pozostałej objętości książki jest nazbyt krótkie oraz mało emocjonujące. Większa część książki poświęcona jest opisom, które nie tylko spowalniają akcję, ale...