Jeśli pani Puzyńskiej wydawało się, że zostanie polską Camillą Lackberg, to miała rację. Wydawało się jej.
Dawno nie czytałam tak beznadziejnej książki. Banalna akcja typu babeczka po rozwodzie kupuje domek na wsi i zaraz ma przygody, faceci za nią szaleją jeden przez drugiego. I na tej wsi tak było spokojnie, gdy wtem wali się tu cały świat, wszystkim i każdemu z osobna.
Niby misternie skonstruowana, ale pełna drażniących odniesień typu ktoś skojarzył ton głosu z tym sprzed 10 lat. Postaci chyba miały być barwne, ale jak dla mnie raczej spłowiałe, nikt nie wzbudził mojej sympatii. Dorośli ludzie zachowują się jak nastolatki, nastolatki zachowują się tak, że słabo się robi. A potem jeszcze do pomocy przyjeżdża pani komisarz, która jest najbardziej drażniącą postacią EVER.
Zakończenie i w ogóle cała "tajemnica" jest dla mnie już szczytem absurdu.
Zmęczyłam, żeby móc uczciwie ją zjechać.
I zjeżdżam, z góry do dołu.
Jest fatalna, nie czytajcie jej.

Jeśli pani Puzyńskiej wydawało się, że zostanie polską Camillą Lackberg, to miała rację. Wydawało się jej.
Dawno nie czytałam tak beznadziejnej książki. Banalna akcja typu babeczka po rozwodzie kupuje domek na wsi i zaraz ma przygody, faceci za nią szaleją jeden przez drugiego. I na tej wsi tak było spokojnie, gdy wtem wali się tu cały świat, wszystkim i każdemu z osobna....