Dobrze, że ta książka ma tylko 273 strony, bo inaczej nie spałabym kolejną noc. Dlaczego? Odpowiedź jest tylko jedna – jest tak niesamowicie wciągająca.

Akcja nabiera tempa z każdą stroną. Sama intryga jest dobrze skonstruowana. Puzyńska w umiejętny sposób wplotła w teraźniejsze wydarzenia trochę faktów z przeszłości. To jeszcze bardziej stopniuje napięcie w tej książce, czym autorka nieźle gra na emocjach czytelnika. Zaletą kryminałów jest bowiem to, że każdy z nas stara się odkryć mordercę jeszcze zanim książka się zakończy. Tym razem mi się to nie udało, czym Pani Puzyńska zasłużyła sobie na wielkie brawa. Kryminał bowiem jest dobry tylko wtedy, gdy autor wyprowadzi czytelnika w pole.

Co do samych bohaterów, to mamy tu postacie i sympatyczne i nie, ale żaden z nich nie pozostaje nam czytelnikom obojętny. Jednych lubimy, kibicujemy ich osobistym przeżyciom. Inni nas wkurzają, ale pewnie bez nich książka byłaby zbyt „słodka”. W końcu w prawdziwym życiu też spotykamy na swojej drodze ludzi o różnych charakterach. Dlatego tak różne osobowości, jakie dała nam poznać Puzyńska, tyko dodają smaczku tej książce.

Co jeszcze wydarzy się w „cichym i sennym” Lipowie? Przekonam się czytając kolejne pozycje z tej serii. Was drodzy też serdecznie zachęcam do zapoznania się z twórczością autorki. Ostatecznie nie mamy tak dużo dobrych polskich kryminałów. Warto więc sięgnąć po jej książki.

Dobrze, że ta książka ma tylko 273 strony, bo inaczej nie spałabym kolejną noc. Dlaczego? Odpowiedź jest tylko jedna – jest tak niesamowicie wciągająca.

Akcja nabiera tempa z każdą stroną. Sama intryga jest dobrze skonstruowana. Puzyńska w umiejętny sposób wplotła w teraźniejsze wydarzenia trochę faktów z przeszłości. To jeszcze bardziej stopniuje napięcie w tej książce,...