Ta książka wpadła mi w ręce przez przypadek i mimo iż w mej ocenie to najsłabsza z całej serii o policjantach w Lipowie to skusiła mnie aby sięgnąć po kolejne części.
Stwierdzenie że inspiracja dla autorki jest Camilla Lackberg to zbyt delikatnie powiedziane. W mojej ocenie Pani Puzyńska przeniosła pomysł autorki i zaadoptowała go do polskich warunków. Mamy więc malowniczo położone Lipowo (piękne krajobrazy, jezioro i sielanka), mamy lokalny komisariat dla którego największymi sprawami jakie prowadził były awantury rodzinne i rękoczyny "pod wpływem", mamy policjanta marzącego o ciekawych sprawach i bohaterkę która ucieka ze stolicy do małej mieściny aby zmienić swoje życie.
Było? Było!
Oprócz tego mamy historie z przeszłości które przeplatają się z teraźniejszością i są kanwą do budowania akcji. Było? Też było!
Ale szczerze mówiąc bardzo mi to nie przeszkadza bo autorka ma lekkie pióro i bardzo ciekawie opowiada historie, budując wiele wątków które jednak nie "zapychają" książki i w końcu prowadzą do rozwiązania tajemnicy. Z tym że finał "Motylka" jest bardzo słaby ale wiele rzeczy które dzieją się w książce przed finałem rekompensują tę słabość.
To co mnie w książce denerwuje (i we wszystkich kolejnych również) to pewna maniera w pisaniu. I tak jeśli pojawia się książce Weronika to zawsze musi paść jej nazwisko, jak mamy do czynienia z Panią Kopp to zawsze mówi ona "z szybkością karabinu" (i tak co dziesiątą stronę) a jej tekst "jesteś stara" powtarza się co piątą stronę. Irytuje mnie to strasznie.
No i jeszcze jedna sprawa: mamuśka Daniela - Pani Maria. Wyobrażacie sobie pracować na stanowisku szefa komisariatu gdzie sekretarką wasza mama i przy kolegach, podwładnych mówi do Was Danielku a każdy dzień zaczyna od świeżo upieczonego ciasta? O zgrozo! Nigdy w życiu.

Ta książka wpadła mi w ręce przez przypadek i mimo iż w mej ocenie to najsłabsza z całej serii o policjantach w Lipowie to skusiła mnie aby sięgnąć po kolejne części.
Stwierdzenie że inspiracja dla autorki jest Camilla Lackberg to zbyt delikatnie powiedziane. W mojej ocenie Pani Puzyńska przeniosła pomysł autorki i zaadoptowała go do polskich warunków. Mamy więc malowniczo...