Lubię Norę. Książka wciąga, pozwala oderwać myśli.

Lubię Norę. Książka wciąga, pozwala oderwać myśli.

Dałam się zwieść ocenom na LC... Początek również mnie zwiódł... mógłby to być dobry kryminał.
Plusy - dobry początek, akcja toczy się w miarę dynamicznie nie wymusza myślenia (czy to na plus? - powiedzmy, chciałam jeszcze coś na plus wpisać) a więc może być na podróż, do poczekalni lub na plażę - jest szansa, że nie zaśniesz (chociaż nie gwarantuję).
Minusy - nie rozumiem działań policjantki, nie wiem skąd większość jej wniosków: brak pewnych oczywistych działań policyjnych.
Gdybym nie przeczytała, że to rok 2060 (chyba),to bym się nie zorientowała - postęp cywilizacyjny wg. autorki polegać będzie na jakiś automatach kuchennych, cyfryzacja (nawet policji) na poziomie niższym niż obecnie, itp.
Romans na poziomie bajki dla... nie wiem kogo nawet, ale na pewno płci pięknej, acz naiwnej i młodziutkiej. ON - przystojny, mądry, bogaty i zakochany w NIEJ bez pamięci, wszystkie jego działania i myśli ukierunkowane są na NIĄ, komplementowanie JEJ, dbanie o NIĄ, robi JEJ kolacje, kawy, kąpiele z lampką wina, leczy JEJ siniaki, podziwiając przy tym JEJ ciało, dba nawet o JEJ ubiór, pomaga JEJ w pracy i jest JEJ rycerzem, obrońcą, ostoją, wsparciem itp. itd... I ja nie ironizuję, tak jest w tej książce! Niektórzy twierdzą, że za mało w tej części wątku romansowego... jak dla mnie stanowczo za dużo tego lukru. I jeżeli w innych jest TEGO więcej, jest to dla mnie odstraszacz od książek TEJ autorki!

Dałam się zwieść ocenom na LC... Początek również mnie zwiódł... mógłby to być dobry kryminał.
Plusy - dobry początek, akcja toczy się w miarę dynamicznie nie wymusza myślenia (czy to na plus? - powiedzmy, chciałam jeszcze coś na plus wpisać) a więc może być na podróż, do poczekalni lub na plażę - jest szansa, że nie zaśniesz (chociaż nie gwarantuję).
Minusy - nie rozumiem...

Całkiem przyjemne czytadełko dla rozrywki.
Rzecz dzieje się w przyszłości, tam chyba mowa o roku 2060, o ile się nie mylę, a jeśli się mylę, to niech mnie ktoś poprawi. Tyle, że technologii jakoś drastycznie nowej nie widać, chyba tylko raz samochód uniósł się na chwilę przy pomocy NieWiadomoCzego w górę, żeby opaść na jezdnię. I to chyba tyle.
Pozytywny aspekt, to że wreszcie mamy jakąś policjantkę z pozytywnym mężem, bo już mi się przewraca w podrobach na myśl o tych kryminałach, w których życie rodzinne policjantki czy policjanta leży w gruzach.
Zdecydowanie mniej niż połowa bohaterów wykazuje homoseksualizm. Toż to wielkie osiągnięcie, ba, nawet więcej niż osiągnięcie, bo całuśnych gejów nie ma. Miła odmiana.
Sama bajeczka momentami pomysłowa, momentami siermiężna. Zdarzają się klopsy, jak rzut pancernym dzieckiem. Wyobraźcie sobie, jak straszny człowiek rzuca dzieckiem w policjantkę i trafia ją, a jakże, prosto w cycki dziecięcą pancerną główką, po czym policjantka wskutek wyładowania na cyckach potwornej energii kinetycznej lecącego dziecka wylatuje w powietrze na kilka metrów i ze straszliwym łomotem opada na pośladki. Ziemia drży. Teraz ma wszędzie siniaki, drobne kontuzje w stawach i kościach, traci oddech, nie ma na czym siedzieć. A dziecko po tym fantastycznym locie ma tylko drobne zadrapania. Pancerne dziecko, prawda?
No chyba że jakiś super-silikon nowej generacji w cyckach.
Zatem zdolność organizowania scen akcji jest umiarkowana u tej autorki, oględnie mówiąc. No i ta pierwsza ofiara. Strasznie smutno, gdy ktoś zabija miłą kobietę...
A w ostatnim akcie wyobraźcie sobie, jaką trudność przedstawia dla stada policjantów znalezienie faceta 195cm o budowie i twarzy neandertalczyka, wypakowanego jak Schwarzenegger — w kinie, na ekskluzywnej imprezie dla celebrytów. Trudno? Chyba nie bardzo. Strasznie niepociumana oraz zmelepeciała ta policja i żałosna ta jej akcja... Gdyby nie bohaterski, zaangażowany cywil, który potrafi w mordę dać...
Możecie sobie poczytać w weekend. Dla rozrywki...

Całkiem przyjemne czytadełko dla rozrywki.
Rzecz dzieje się w przyszłości, tam chyba mowa o roku 2060, o ile się nie mylę, a jeśli się mylę, to niech mnie ktoś poprawi. Tyle, że technologii jakoś drastycznie nowej nie widać, chyba tylko raz samochód uniósł się na chwilę przy pomocy NieWiadomoCzego w górę, żeby opaść na jezdnię. I to chyba tyle.
Pozytywny aspekt, to że...

Początek „Wyrachowania i śmierci” bardzo mi się dłużył, więc nie wiem, czy książka jest nudniejsza od poprzednich części, czy po prostu zmienił mi się gust. Napisana w tym samym klimacie i według schematu powieści o Eve Dallas. Język i bohaterowie bez zmian, co prawda tym razem największą część zajmuje wątek kryminalny, część obyczajowa praktycznie nie istnieje, wątek erotyczny został wreszcie solidnie okrojony. W drugiej części akcja wreszcie rusza, śledztwo nabiera tempa, tak więc trudno się oderwać i moje siedem gwiazdek jest właśnie za ten fragment. Kiedy przebrnęłam przez mało wciągający początek czytało mi się rewelacyjnie.

Początek „Wyrachowania i śmierci” bardzo mi się dłużył, więc nie wiem, czy książka jest nudniejsza od poprzednich części, czy po prostu zmienił mi się gust. Napisana w tym samym klimacie i według schematu powieści o Eve Dallas. Język i bohaterowie bez zmian, co prawda tym razem największą część zajmuje wątek kryminalny, część obyczajowa praktycznie nie istnieje, wątek...

Ponieważ planuję przeczytać całą serię nie będę się powtarzać, chyba że zdarzy się jakaś wyjątkowa zmiana w stylu autorki, lub wyjątkowe obniżenie lotów. Moja bardziej szczegółowa opinia, która odnosi się również do tej książki, zamieszczona jest przy tomie pierwszym przygód Eve Dallas pt "Dotyk śmierci".
Całkiem niezła.

Ponieważ planuję przeczytać całą serię nie będę się powtarzać, chyba że zdarzy się jakaś wyjątkowa zmiana w stylu autorki, lub wyjątkowe obniżenie lotów. Moja bardziej szczegółowa opinia, która odnosi się również do tej książki, zamieszczona jest przy tomie pierwszym przygód Eve Dallas pt "Dotyk śmierci".
Całkiem niezła.

Wyrachowanie i śmierć" - tytuł adekwatny do treści.
Nieustraszona porucznik Eve Dallas na tropie "rozkręcającego się" zabójcy! U jej boku niewyobrażalnie bogaty, kochający mąż Roerke i przyjaciółka-podwładna Delia Peabody. Dreszczyk emocji i oczywiście pozytywne zakończenie. Można powiedzieć "standard" w przypadku tego cyklu.
Ta część serii przypadła mi do gustu najmniej. Czy jest nieciekawa? Nie. Przyjemnie się czyta, ale części, które czytałam wcześniej były bardziej intrygujące.
Mimo wszystko, nie żaluję wyboru tej książki... Może dlatego, że uwielbiam tę autorkę :-) niezależnie czy sięgam po romans, kryminał czy fantastykę Nory Roberts zawsze jej pozycje zapadają mi w pamięć ;)

Wyrachowanie i śmierć" - tytuł adekwatny do treści.
Nieustraszona porucznik Eve Dallas na tropie "rozkręcającego się" zabójcy! U jej boku niewyobrażalnie bogaty, kochający mąż Roerke i przyjaciółka-podwładna Delia Peabody. Dreszczyk emocji i oczywiście pozytywne zakończenie. Można powiedzieć "standard" w przypadku tego cyklu.
Ta część serii przypadła mi do gustu najmniej....

Uwielbiam każdą książkę z tej serii. Miałam szczęście czytać ją od pierwszej części i poznać całą historię Dallas od początku. Polecam całym sercem :)

Uwielbiam każdą książkę z tej serii. Miałam szczęście czytać ją od pierwszej części i poznać całą historię Dallas od początku. Polecam całym sercem :)

Kolejna bardzo dobra część przygód bezkompromisowej nowojorskiej policjantki Eve Dallas.Tym razem bohaterka szuka zabójców pewnej księgowej.Warto!

Kolejna bardzo dobra część przygód bezkompromisowej nowojorskiej policjantki Eve Dallas.Tym razem bohaterka szuka zabójców pewnej księgowej.Warto!

Uwielbiam książki J.D.Robb o policjantce Dallas. W sumie to moje ulubione książki.
Każda jej książka, jaką przeczytałam była na 10/10. A tej daję 9/10. Niby ok, ciekawa jak zawsze, ale jakoś "mało emocji" było na samym końcu.
Koniec taki zapowiedziany był. Nie było dreszczyku emocji, ale mimo wszystko i tak polecam :) Książki o Eve Dallas czytam w mgnieniu oka :)

Uwielbiam książki J.D.Robb o policjantce Dallas. W sumie to moje ulubione książki.
Każda jej książka, jaką przeczytałam była na 10/10. A tej daję 9/10. Niby ok, ciekawa jak zawsze, ale jakoś "mało emocji" było na samym końcu.
Koniec taki zapowiedziany był. Nie było dreszczyku emocji, ale mimo wszystko i tak polecam :) Książki o Eve Dallas czytam w mgnieniu oka :)

Książka ciekawa. Akcja trzyma w napięciu. W stosunku do poprzedniej książki Psychoza i śmieć - ciekawsza. W rozwiązaniu zagadki pomagają porucznik: mąż i dziennikarka Nadine. Na stronach książki pojawiają się również Mavis i Trina - a jednak to dalej nie ta książka, której się spodziewałam. Szkoda.

Książka ciekawa. Akcja trzyma w napięciu. W stosunku do poprzedniej książki Psychoza i śmieć - ciekawsza. W rozwiązaniu zagadki pomagają porucznik: mąż i dziennikarka Nadine. Na stronach książki pojawiają się również Mavis i Trina - a jednak to dalej nie ta książka, której się spodziewałam. Szkoda.