Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaczęłam od "Nie do opisania" - drugiej części cyklu Laury Griffin, potem przeczytałam "Nie do wybaczenia" - trzecią część, a na samym końcu "Nie do wykrycia" - część pierwszą. Niektóre postaci przewijają się we wszystkich trzech częściach, ale nie trzeba ich czytać po kolei. Powieści są pisane według tego samego schematu, zmieniają się tylko zbrodnie. Jest pani lub pan detektyw, lub inny reprezentant zawodu wykrywającego przestępstwa - jest ona i on. Współpracują i mają rozterki sercowe, ale wszystko kończy się happy endem. Przestępca zostaje złapany, a ona i on rozpoczynają wspólne życie. 70% romansu i 30% kryminału. Trzy powieści tego typu jednej autorki to dla mnie dość, czwartej nie dałabym rady przeczytać.