"Droga królów" to książka, która mnie przerażała. Miażdżąco pozytywne opinie, opasłe tomiszcze i ciężki do zrozumienia, wykreowany od zera świat - to wszystko przez wiele miesięcy zniechęcało mnie do sięgnięcia po tę powieść. Muszę też przyznać, że moje oczekiwania były ogromne, ale co dziwniejsze ta książka sprostała im po stokroć. Owszem, ciężko było przebrnąć przez pierwsze 50-100 stron i wielokrotnie miałam ochotę odłożyć Sandersona na bok, ale teraz ogromnie cieszę się, że nie poległam. Poległam za to na Tolkienie, wiele prób przeczytania "Władcy Pierścieni" spełzło na niczym, a ja znienawidziłam książki high fantasy na wiele długich lat. Dlatego sceptycznie podeszłam do tej powieści. Im głębiej zanurzałam się w tym świecie, tym bardziej mnie wciągał. Sanderson umieścił tu tyle różnych elementów, które z pozoru do siebie nie pasują i powinny wręcz odstraszać, ale jakimś dziwnym trafem, wszystko to ma sens. Najmocniejszym elementem są chyba bohaterowie - nie sposób nie pokochać Kaladina, nie zaintrygować się historią skrytobójcy, który płacze ilekroć odbierze komuś życie albo historią Shallan, która jest rozdarta między pragnienia rodziny, a swoje własne.

Nie wiem jak Sanderson tego dokonał, ale sprawił, że nie mogłam się oderwać od "Drogi królów", a teraz najchętniej sięgnęłabym po kontynuację i z 2-3 dni nie wychodziła z domu :) Jestem pod ogromnym wrażeniem i nie mogę się doczekać lektury kolejnych części.

"Droga królów" to książka, która mnie przerażała. Miażdżąco pozytywne opinie, opasłe tomiszcze i ciężki do zrozumienia, wykreowany od zera świat - to wszystko przez wiele miesięcy zniechęcało mnie do sięgnięcia po tę powieść. Muszę też przyznać, że moje oczekiwania były ogromne, ale co dziwniejsze ta książka sprostała im po stokroć. Owszem, ciężko było przebrnąć przez...