"Stokrotki w śniegu" to kolejny nietrafiony wybór jeżeli chodzi o książki w świątecznym klimacie. Przyznam się, że to głównie moja wina, bo śpieszyłam się do pracy i złapałam pierwszą lepszą książkę z regału przy korytarzu, bez przeczytania chociażby opisu z okładki. Pech chciał, że znów trafiłam na coś w stylu współczesnej wersji "Opowieści wigilijnej", a już ostatnio przy "Świątecznym swetrze" marudziłam na ten motyw.

Autor wybrał bardzo smutny, ale i strasznie nieoryginalny pomysł na wywołanie u czytelników wzruszenia - bliska osoba umierająca na raka. Trzeba być bez serca, żeby nie poczuć współczucia dla osoby, która zmaga się z nieuleczalną, bolesną chorobą. Pewnie dlatego ten motyw zawsze zadziała, szczególnie w połączeniu ze świętami. Tylko po co sięgać po coś aż tak ciężkiego przed świętami?

Mnie takie tematy nie nastrajają pozytywnie. Jest tak wiele innych uroczych motywów, których można użyć żeby wywołać błogi, przedświąteczny nastrój. Chyba jednak wolę banalną, romantyczną historię w stylu "ona go nienawidzi, on jej też nie znosi, ale zobaczyli renifera z czerwonym nosem i zapałali do siebie wielkim, namiętnym uczuciem" :D

Główny bohater "Stokrotek" James Kier próbował naprawić wyrządzone przez siebie krzywdy głównie swoją ogromną fortuną, przez co nie bardzo uwierzyłam w tę jego diametralną przemianę, niestety. Stać go było na wielki napiwek w restauracji, ale czy na prawdziwe, płynące z serca dobre uczynki? Jakoś nie jestem przekonana.

"Stokrotki w śniegu" to kolejny nietrafiony wybór jeżeli chodzi o książki w świątecznym klimacie. Przyznam się, że to głównie moja wina, bo śpieszyłam się do pracy i złapałam pierwszą lepszą książkę z regału przy korytarzu, bez przeczytania chociażby opisu z okładki. Pech chciał, że znów trafiłam na coś w stylu współczesnej wersji "Opowieści wigilijnej", a już ostatnio...