Inteligentna krytyka religii skąpana w gąszczu przednich żartów, mądrych spostrzeżeń i trafnych refleksji. W sposób zabawny mówi o jednym z kluczowych zagadnień kulturowo-historycznych jakie kształtuje naszą cywilizację.
Świetna satyra, która zachęca młodego czytelnika do wielu refleksji, i tym samym kontestacji (choćby tylko intelektualnej*) zastanej rzeczywistości. Może skłaniać do zadawania pytań i rozbudzać wątpliwości, ukazuje luki w stosunkowo stabilnym i pozornie zwartym obrazie świata – z pasją aplikowanym przez niezbyt bystre jednostki o zacięciu autorytarnym. Stabilnym póki nie zacznie się przy nim grzebać i dopatrywać wątpliwej jakości spoiw (od prowizorek typu gumy do żucia po kolejne warstwy taśmy klejącej).
Starszych albo rozbawi, albo zirytuje – zależnie od poziomu intelektualnego. Jak ktoś ma gęstą siatkę neuronów, i nie jest zacietrzewionym kultystą Christosa czy innego bóstwa – ten winien bawić się nieźle.
Omnia przypomniana kraje Lewantu, i jest parodią zarówno wczesnochrześcijańskich realiów Bliskiego Wschodu, jak i religijnego terroru średniowiecznej Europy.

Błyskotliwy i zabawny – kolejny świetny tom Świata Dysku (mój dwudziesty).

*Czyny zbrojne też mają swój urok, autor o tym wie, jednak stanowczo je potępia.

Inteligentna krytyka religii skąpana w gąszczu przednich żartów, mądrych spostrzeżeń i trafnych refleksji. W sposób zabawny mówi o jednym z kluczowych zagadnień kulturowo-historycznych jakie kształtuje naszą cywilizację.
Świetna satyra, która zachęca młodego czytelnika do wielu refleksji, i tym samym kontestacji (choćby tylko intelektualnej*) zastanej rzeczywistości. Może...