Książkę czyta się jednym tchem... dzięki niej świat dwudziestolecia międzywojennego nie jest już po prostu jedną z epok literackich :], ale staje przed czytelnikiem otworem - ze wszystkimi urokami, szalbierstwami, rozrywkami, plotkami salonowymi i niedyskrecjami II RP. Nie można zaprzeczyć, że to jedna z genialnych lektur obyczajowych (komplementarna w serii innych pozycji tego samego autora).

Wszystko to nie zmienia jednak faktu, że Koper nie zadbał należycie o prawa autorskie właścicieli cytatów, z których nad wyraz obficie korzysta tworząc swój cykl. Moim zdaniem plagiat jest ewidentny, np. w przypadku Marioli Pryzwan. Inna sprawa, że całość ułożona z tych przepysznych informacji jest po prostu umiejętnie powiązaną narracją i pod tym formalnym względem do książek nie można się przyczepić. Nie dostrzegam tu również taniego szukania sensacji w stylu brukowców, bo takie zarzuty też się pojawiły, choć może aby kompetentnie móc to ocenić, trzeba posiadać wykształcenie historyka kulturowego.

Po przeczytaniu całości pozostaje pytanie przewijające się od początków literatury: sądzić dzieło czy autora...?, na które każdy czytelnik musi sobie chyba sam odpowiedzieć.

Książkę czyta się jednym tchem... dzięki niej świat dwudziestolecia międzywojennego nie jest już po prostu jedną z epok literackich :], ale staje przed czytelnikiem otworem - ze wszystkimi urokami, szalbierstwami, rozrywkami, plotkami salonowymi i niedyskrecjami II RP. Nie można zaprzeczyć, że to jedna z genialnych lektur obyczajowych (komplementarna w serii innych pozycji...