Ta jedyna w swoim rodzaju niania miałaby pewnie dziś sporo problemów. W dobie ukrytych kamer zamontowanych zarówno w pokojach czy w zabawkach, ale i na ubraniach dzieci, bardzo szybko mogłoby się okazać, że rodzice, którzy skorzystali by z usług Mary Poppins czym prędzej dzwoniliby na policję, by ta aresztowała i odizolowała ją nie tylko od dzieci ale i społeczeństwa, bo jej sposób działania, a przede wszystkim podejrzane znajomości mogą stanowić ogromne zagrożenie dla zdrowia fizycznego, a jeszcze bardziej psychicznego. Bo kto to widział, aby udawać się do kogoś w goście i wypijać herbatę i zjadać ciasteczko siedząc w powietrzu wysoko pod sufitem. Przecież takie rzeczy są nie do pomyślenia. Nie mówiąc o tym, co by na to powiedzieli rodzice, nauczyciele w szkole albo sąsiedzi. Co za brak manier. A jednak metody wychowawcze stosowane przez Mary są nad wyraz skuteczne i trafiają do wyobraźni dzieci. Powiew wiatru, który ją przywiał, i który również ją ze sobą zabierze, staje się dla dzieciaków Banksów zarówno symbolem szczęścia, które ich spotkało, jak również i powodem smutku, że coś się kończy, choć tak naprawdę nie wiedzą czy definitywnie, czy tylko na moment i Mary Poppins jeszcze do nich wróci na ulicę Czereśniową 17. Niania jest dla nich postacią niezwykle tajemniczą, ale nigdy nie pytają ją o to, bo wiedzą, że nie odpowie. Są przy tym jej absolutnie oddani i szybko uczą się jak sprawić, by dobrze wypełniać wszystkie jej polecenia i nie narazić się na jej gniew. Doskonale rozpoznają każdy jej grymas i on wystarczy za niewypowiedziane słowa, i robią co mogą, by sprostać jej wymogom, tym bardziej, że wiedzą, że związane są one z kształtowaniem przez nią zasad dobrego wychowania. Uczy ich takich postaw jak uczciwość i odpowiedzialność, i co istotne, nie ucieka przed naukami, które oparte są na ich własnych błędach, tak, żeby ich decyzje były świadome i dojrzałe, i poparte nieraz bolesną nauczką. Zazwyczaj rodzice próbują, jako ci starsi i doświadczeni, chronić dzieci przed określonym typem zachowań, w poczuciu, że wystarczy dużo o czymś mówić, że jest złe, niedobre, niewłaściwe i dziecko posłucha. Mary Poppins wychodzi z innego założenia. Same słowa nie wystarczą, trzeba je ubrać we właściwe przykłady i pozwoli, by każdy sam znalazł odpowiedź na to, co go kusi i wabi. Tylko tak będzie w stanie się nauczyć jak żyć. Jednocześnie Mary ma swój własny świat, do którego nie wpuszcza nikogo, to są jej wolne czwartkowe popołudnia, jedyny warunek jaki postawiła podejmując się pracy, że ten czas będzie dla niej. I spędza je w miłym towarzystwie swego przyjaciela malarza, który choć nie ma pieniędzy, bo różnie jest ze sprzedażą jego obrazów, to jednak dzięki Mary nigdy się tym nie muszą martwić, i podczas wspólnych spotkań wchodzą do obrazów, które namalował, by tam znaleźć urokliwą polankę z zastawionym stołem i obsługujących ich kelnerem, i spędzają miłe popołudnie. Takie to moce ma w sobie jedyna w swoim rodzaju, niepowtarzalna niania, I jeśli nawet współcześni rodzice obawialiby się, że może jest niefrasobliwa lub lekkomyślna na coś dzieciom pozwalając lub nie sprawując należytej opieki, to niestety by się pomylili. Bo kontakt i spotkanie z Mary Poppins gwarantują, że dzieciom nic się nie stanie, a przygody jakie z nią przeżyją pozostaną na zawsze w ich pamięci i nie wyobrażają sobie już nikogo innego, kto mógłby się nimi opiekować.

Ta jedyna w swoim rodzaju niania miałaby pewnie dziś sporo problemów. W dobie ukrytych kamer zamontowanych zarówno w pokojach czy w zabawkach, ale i na ubraniach dzieci, bardzo szybko mogłoby się okazać, że rodzice, którzy skorzystali by z usług Mary Poppins czym prędzej dzwoniliby na policję, by ta aresztowała i odizolowała ją nie tylko od dzieci ale i społeczeństwa, bo...