Dobrze zrobiłam że dałam pani Bator drugą szansę! Ta książka mnie do cna zachwyciła. Jak dla mnie realizm magiczny w czystej postaci - skrzyżowanie "Jasminum" z "Dniem świra". Celne portrety archetypów polskich "typów", przekrój społeczeństwa wzdłuż i wszerz kreślony zamaszyście i z polotem ostrym jak brzytwa i pięknym zarazem językiem. Umiejętność i lekkość pisania na wybitnym poziomie. A do tego wciągająca zagadka kryminalna, lekko (ale autentycznie) odczuwalny dreszczyk na plecach, głęboka psychoanaliza ludzkiego wnętrza i czar mojego ukochanego Dolnego Śląska. Aż mi trudno uwierzyć, że mogła powstać książka łącząca tyle uwielbianych przeze mnie motywów literackich. Nie czyta się szybko, bo metafory, opisy, zaskakujące detale i smaczki trzeba uważnie wychwytywać, ale wciąga do cna i trudno się oderwać. Absolutny odlot literacki jak dla mnie i jedna z najlepszych polskich powieści. Żeby jednak ją w pełni docenić, należy dać się nieść rytmem książki i zaakceptować "nadprzyrodzone" elementy opisywanej rzeczywistości, tak jak robi to główna bohaterka.

Dobrze zrobiłam że dałam pani Bator drugą szansę! Ta książka mnie do cna zachwyciła. Jak dla mnie realizm magiczny w czystej postaci - skrzyżowanie "Jasminum" z "Dniem świra". Celne portrety archetypów polskich "typów", przekrój społeczeństwa wzdłuż i wszerz kreślony zamaszyście i z polotem ostrym jak brzytwa i pięknym zarazem językiem. Umiejętność i lekkość pisania na...