Kopciuszek może być tylko jeden, w każdym utworze. Czy to w baśniach - braci Grimm albo Perraulta, czy chociażby u Brzechwy. Wszędzie kandydatek jest wiele, lecz chyba jeszcze nigdy nie trafił się książę-bigamista. Nie inaczej jest w "The Selection", pierwszym tomie trylogii autorstwa Kiery Cass, lecz jej opowieść o wyborze przyszłej księżniczki spośród kilkudziesięciu dam nie do końca przypomina baśń, w której wszystkie okoliczności sprzyjają głównej bohaterce i dobro ostatecznie zwycięża. I wiecie co? Chyba właśnie ta wersja historii dziewczyny z ubogiej rodziny, którą w życiu spotkało sporo nieprzyjemności, podoba mi się najbardziej spośród wszystkich dotychczas poznanych. Nawet pomimo swej odmienności od baśniowego pierwowzoru. Główna bohaterka powieści Kiery Cass nie jest sierotą zdaną na łaskę wrednej macochy - jej rodzice żyją i mają się całkiem dobrze. Dwie siostry wprawdzie ma (a nawet dwóch braci) - jedną młodszą, drugą starszą, ale żadna jej nie tyranizuje. Nie pojawia się w "The Selection" środek transportu w postaci karocy, książę nie urządza balu w przepięknym pałacu, Kopciuszek nie wybiera grochu z popiołu, nie gubi też kryształowego pantofelka (choć kilka par takowych posiada, podobnie zresztą jak wiele ślicznych sukienek), który mógłby jej zapewnić długi i szczęśliwy żywot u boku przyszłego króla. Cóż to w takim razie za interpretacja znanej nam wszystkim historii, spytacie? Już tłumaczę.

Akcja "The Selection" toczy się w Illéi, państwie powstałym na terenie dawnych Stanów Zjednoczonych. Czas wydarzeń? Niestety, bliżej nieokreślony - jedyną względnie wartościową wskazówką może być fakt, iż bohaterom zdarza się napomknąć o IV wojnie światowej, której skutki nadal są dostrzegalne, wnioskuję zatem, że miała ona miejsce rok, maksymalnie dwa lata wcześniej. Społeczeństwo dzieli się na osiem kast - pierwszą stanowi rodzina królewska, drugą bogacze, a na szarym końcu, w "ósemce", są osoby najuboższe, niemal niewolnicy. Zgodnie z tradycją, kiedy książę staje się pełnoletni, musi wybrać sobie małżonkę. W jaki sposób? Cóż, proces ten jest dość skomplikowany. Zaczyna się od tego, że dziewczęta ze wszystkich kast mogą wyrazić chęć zostania księżniczką, ich podania są następnie rozpatrywane przez komisję - wyłania ona 35 kandydatek, które trafią do pałacu, by bliżej poznać księcia, jego rodzinę, nauczyć się dworskiej etykiety i zdobyć sympatię widzów, ponieważ ekipy telewizyjne śledzą każdy ich ruch. Książę musi sukcesywnie odrzucać dziewczęta, które nie spełniają jego oczekiwań, wybrać najlepsze z nich, a w końcu - tę jedyną, która pewnego dnia zostanie królową.

W powieściowy świat wprowadza nas America Singer - Piątka, artystyczna dusza, obdarzona przepięknym głosem i burzą rudych włosów. Dla każdej dziewczyny w jej wieku, niezależnie od kasty, zaproszenie do udziału w wyborze na księżniczkę, byłoby spełnieniem marzeń. Główna bohaterka nie jest jednak zadowolona - nie chce wyjść za księcia Maxona, nie ma zamiaru nawet spróbować swoich sił i wypełnić specjalny formularz, bo... jest bez pamięci zakochana w Aspenie, który - niestety - jest Szóstką. Pomimo planów zakochanych na przyszłość, ewentualny ślub Americi z osobą z niższej kasty wiązałby się ze zrezygnowaniem ze swojej (i tak dość trudnej) pozycji i przejściem na niższy szczebel drabiny społecznej. Nikt nie wie, że dziewczyna co noc wymyka się do domku na drzewie, by spędzić trochę czasu z ukochanym, nakarmić go, zaśpiewać. A jednak to Aspen próbuje namówić Americę, by chociaż zgłosiła swoją kandydaturę, dała sobie i swej rodzinie szansę na życie w dogodniejszych warunkach. Po kłótni z chłopakiem, bohaterka wypełnia jednak odpowiedni formularz i... tak, zgadliście - zostaje jedną z 35 dziewcząt, których zadaniem będzie teraz rozkochać w sobie Maxona.

Już od pierwszych stron powieści nie mogłam się pozbyć wrażenia, że taką opowieść - tylko z odmiennymi imionami bohaterów i mającą miejsce w inaczej wykreowanym świecie - już kiedyś czytałam. Z każdym kolejnym zdaniem utwierdzałam się w przekonaniu, że faktycznie tak jest - "The Selection" to książka podejrzanie podobna do nielubianych przeze mnie "Igrzysk śmierci". Kasty są odpowiednikami dystryktów, rywalizacja kandydatek na księżniczkę to "głodowe" igrzyska w lukrowej otoczce, bez przepoconych, brudnych ubrań, za to z przepięknymi balowymi sukniami, niebotycznie wysokimi szpilkami i wymyślnymi fryzurami, transmitowane - jakżeby inaczej - w ogólnokrajowej telewizji, a America zgłasza się nie dla własnej korzyści, lecz "dla dobra ogółu", czyli swoich bliskich. Illéa, podobnie jak Panem, jest państwem, gdzie za każde przewinienie można zostać boleśnie ukaranym - na przykład chłostą, na samym środku rynku. A wątek miłosny? Podobny do tego, który stworzyła Suzanne Collins, aczkolwiek bardziej kojarzył mi się z "Dotykiem Julii". Come on, naprawdę trudno wznieść się na wyżyny kreatywności i stworzyć względnie oryginalny całokształt, nie bazując na motywach użytych w popularnych powieściach? Ale, ale, nie obawiajcie się, Kiera Cass miała parę niezłych pomysłów na fabułę, chociażby to, że America jako narratorka zwraca uwagę na mnóstwo kamer, docinki ze strony rywalek, niezdrową momentami rywalizację, a także zmniejszającą się stopniowo liczbę kandydatek na księżniczkę - czyli elementy typowe dla rozmaitych produkcji typu reality show, mnie kojarzące się przede wszystkim z "Top Model", czyli jedynym programem, dla którego zdarza mi się od czasu do czasu włączyć telewizor. I za sprawą tego nagrywania wszystkich wydarzeń przez ekipy telewizyjne, powieść nabiera dynamizmu, w głowie jakby uruchamia się odtwarzacz i oczyma wyobraźni można obserwować wszystko, co się dzieje w pałacu - coś wspaniałego, pięciogodzinne (bo tyle mi zajęło przeczytanie książki) reality show w niecodziennym wydaniu. Dziewczęta konkurujące ze sobą w wyścigu do serca księcia, który nazwałam "grą o tron" (nawiasem mówiąc, właśnie czytam powieść Martina), przypominają początkujące modelki - z tą jednak różnicą, że nie uczą się chodzenia po wybiegu na piętnastocentymetrowych obcasach, a dworskiej etykiety, zdobywają też wiedzę na temat zwyczajów rodziny królewskiej i wydarzeń dotyczących Illéi, która, jako młode państwo, boryka się z licznymi trudnościami, takimi, jak przejawy wrogiej polityki innych krajów, czy ataki buntowników. Jednak, pomimo niekomfortowych warunków, w jakich żyje większość mieszkańców Illéi i paru wydarzeń, za sprawą których chwilowo niepokoiłam się o los bohaterów, całokształt ocieka słodkością, optymizmem oraz - nad czym ubolewam - banałem.

Wiem, wiem, ponarzekałam sobie, pewnie Was zniechęciłam do lektury. I faktycznie - jeśliby oceniać "The Selection" pod kątem oryginalności i przewidywalności, wypadłaby raczej blado. Jednak jest coś, czego nie można tej powieści odmówić, mianowicie - urok, fantastyczny język i towarzyszący lekturze "syndrom jeszcze jednego rozdziału". Bohaterowie wzbudzają sympatię, ich perypetie śledzi się z nadzieją na pomyślność losu, a i ta nieco baśniowa, kopciuszkowa osnowa jest tu jak najbardziej na miejscu. Ponadto, książka kończy się cliffhangerem i to takim, że nie sposób zwyczajnie odłożyć jej po przeczytaniu na półkę - nadal zastanawiam się, co Kiera Cass przyszykowała dla swoich bohaterów, liczę na to, że akcja potoczy się mniej więcej tak, jak to sobie po cichutku obmyśliłam. A tymczasem kończę te niezbyt uporządkowane okołoksiążkowe rozważania i Wam pozostawiam decyzję, czy sięgnąć po ową książkę - w tym przypadku wyjątkowo nie jestem w stanie ani jej zarekomendować, ani odradzić.

Oryginalność: 2/10
Fabuła: 6/10
Okładka: 10/10
Poziom wciągnięcia: 16!/10

http://ksiazkoville.blogspot.com/2013/11/the-selection-kiera-cass.html

Kopciuszek może być tylko jeden, w każdym utworze. Czy to w baśniach - braci Grimm albo Perraulta, czy chociażby u Brzechwy. Wszędzie kandydatek jest wiele, lecz chyba jeszcze nigdy nie trafił się książę-bigamista. Nie inaczej jest w "The Selection", pierwszym tomie trylogii autorstwa Kiery Cass, lecz jej opowieść o wyborze przyszłej księżniczki spośród kilkudziesięciu dam...