Powieść pisana w narracji pierwszoosobowej (co często się zdarza u Siesickiej). Narratorka jest pisarką, która pewnego dnia w trakcie podróży do Zakopanego, spotyka pewną dziewczynę, Walerię. Odtąd Waleria zaczyna jej towarzyszyć. Kim tak naprawdę jest Waleria? Odpowiedź z początku wydaje się oczywista, ale potem w czytelniku mogą obudzić się wątpliwości.
Nowatorskie w tej powieści jest to, że autorka (a właściwie Waleria) zostawiła w niej puste kartki do wypełnienia przez czytelniczki. Niestety ja również je wypełniłam, gdy miałam piętnaście lat i czytając to, co wtedy powypisywałam, byłam zażenowana.

Powieść pisana w narracji pierwszoosobowej (co często się zdarza u Siesickiej). Narratorka jest pisarką, która pewnego dnia w trakcie podróży do Zakopanego, spotyka pewną dziewczynę, Walerię. Odtąd Waleria zaczyna jej towarzyszyć. Kim tak naprawdę jest Waleria? Odpowiedź z początku wydaje się oczywista, ale potem w czytelniku mogą obudzić się wątpliwości.
Nowatorskie w tej...

Książka absolutnie przekochana.
Krystyna Siesicka to wspaniała autorka, jej dzieła czyta się z ogromną przyjemnością, ale to jedno ma w sobie coś szczegolnego. Może to niesamowite opisy Zakopanego tak do mnie przemawiają, może urocza pani Amelia, może pierwszorzędna narracja pierwszoosobowa, dzięki której mogłam poczuć, że autorka naprawdę ze mną rozmawia, a może sama Waleria, która raz jest, raz jej nie ma, pojawia się i znika, ale co chwilę zostawia po sobie jakieś karteczki, strony do własnego zagospodarowania, przepiękne wiersze Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej...? A może po prostu fakt, że tematy poruszane w książce są tak bardzo współczesne i przedstawione tak realnie?
W tej książce niic nie jest oczywiste i wszystko się zmienia - jak w życiu...
Polecam każdemu tą wspaniałą, skłaniającą do refleksji powieść. Nie zawiedziecie się - a jeśli już, to trudno, dzielnie wezmę winę na swoje barki. Ręczę jednak, że tak się nie stanie!

Książka absolutnie przekochana.
Krystyna Siesicka to wspaniała autorka, jej dzieła czyta się z ogromną przyjemnością, ale to jedno ma w sobie coś szczegolnego. Może to niesamowite opisy Zakopanego tak do mnie przemawiają, może urocza pani Amelia, może pierwszorzędna narracja pierwszoosobowa, dzięki której mogłam poczuć, że autorka naprawdę ze mną rozmawia, a może sama...

"Wydawało mi się, że miłość między dwojgiem ludzi jest cudowna, kiedy jest się młodym. To chyba nie jest prawda".

Inna, niż pozostałe książki tej autorki, jeśli chodzi o format. Bardzo ciekawie dodane dodatkowe strony na własne zapiski (głownie dla dziewcząt - tak mi się przynajmniej wydaje). Bardzo mnie urzekła cała historia z wyjazdem w góry, ze znikaniem i pojawianiem się Walerii, Wojtka a także pozostałych bohaterów. Chciałabym bardzo więcej poznać Natana i żałuję, że pojawiał się tak rzadko i w tle wydarzeń.

Ciekawe, czy wiele osób zgadło, o co chodziło z haftem "Nienawidzę Marychy", zanim zostało to wyjaśnione. Przyznam, że nie spodziewałam się, że to o to właśnie chodzi!

Młodość, zauroczenie, pierwsza miłość, wpływ kolegów, zazdrość, obrażanie się, fochy...wszystko jest, bo skoro są nastolatki to wiadomo, co będzie się działo. Bardzo mi się podoba sposób pisania Pani Siesickiej. Bardzo często nie daje nam na tacy wyraźnych opisów, odpowiedzi, wyjaśnień. Wręcz przeciwnie-zostawia nas z niedomówieniami i my sami musimy dostrzec, o co chodziło w danej scenie. Przyznam, że za każdym razem jestem pod wrażeniem takiego stylu pisania. Spojrzeniami, gestami, mową ciała, niewypowiedzianymi słowami bohaterów Pani Krystyna potrafi nam przekazać dokładnie to, co chce i to jest dla mnie, czytelniczki, niesamowite i zachwycające.

Uwielbiam starsze panie i koty w książkach Siesickiej. Tutaj, Pani Amelia skradła moje serce i bardzo miałabym ochotę poznać ja w rzeczywistości.

"Wydawało mi się, że miłość między dwojgiem ludzi jest cudowna, kiedy jest się młodym. To chyba nie jest prawda".

Inna, niż pozostałe książki tej autorki, jeśli chodzi o format. Bardzo ciekawie dodane dodatkowe strony na własne zapiski (głownie dla dziewcząt - tak mi się przynajmniej wydaje). Bardzo mnie urzekła cała historia z wyjazdem w góry, ze znikaniem i pojawianiem...

Te wszystkie kartki osobiste i inne ozdobniki, wiersze i wklejone zdjęcia - jako nastolatka je uwielbiałam. Teraz już trochę mniej to cieszy, lata dają o sobie znać to i człowiek nie potrafi docenić takich najprostszych przyjemności. Bardziej zaczęłam zazdrościć autorce możliwości spędzenia czasu w górach, nawet jeżeli miałaby to być praca nad książką. Może powinnam rzucić wszystko i wynająć gabinet z widokiem na Bieszczady?

Książka odbiega od poprzedniczek, ale dla mnie ta jej oryginalność nie stanowi szczególnej zalety. Tęsknię za dekoracjami na rocznicę Rewolucji Październikowej.

Te wszystkie kartki osobiste i inne ozdobniki, wiersze i wklejone zdjęcia - jako nastolatka je uwielbiałam. Teraz już trochę mniej to cieszy, lata dają o sobie znać to i człowiek nie potrafi docenić takich najprostszych przyjemności. Bardziej zaczęłam zazdrościć autorce możliwości spędzenia czasu w górach, nawet jeżeli miałaby to być praca nad książką. Może powinnam rzucić...

Bardzo sobie cenię twórczość Krystyny Siesickiej. Od podstawówki przez całe gimnazjum i po części w liceum pochłaniałam wszystkie jej pozycje, jakie wpadły mi w ręce. Niestety, po latach ich treść zatarła mi się w pamięci niemal do cna. Kiedy jednak wybrałam się jakiś czas temu na kiermasz zorganizowany w pobliskiej bibliotece, udało mi się upolować aż dwie opowieści pani Krysi! Bez chwili wahania zabrałam je ze sobą, a efektem przeczytania pierwszej z nich jest ta oto opinia.
Zapewniam Was, czegoś takiego jeszcze nie widzieliście. Jest to książka inna niż wszystkie. Zagadkowa, tajemnicza. Trudno stwierdzić, co jest w niej prawdą, a co fikcją. Miłośnicy gór również będą ukontentowani, ponieważ akcja toczy się w Zakopanem i okolicach. Ciekawym akcentem są kartki - te 'od Walerii' i te 'dla czytelnika' (czy raczej czytelniczki). Na pierwszych znajdziemy reprodukcje obrazów, fragmenty wierszy (głównie Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej) i przemyślenia tej bohaterki, te drugie są podarunkiem dla czytającego, który może dopisać do treści coś od siebie. Ponadto w lekturze znajdują się kolorowe fotografie.
Poruszona zostaje tu tematyka pierwszej miłości, uzależnienia od narkotyków, niemocy twórczej, a także... starości i umierania.
Pani Siesicka ma tak cudowny styl, że w jej wydaniu nawet instrukcję obsługi pralki czytałoby się niczym pasjonujący kryminał. Uwielbiam jej plastyczne, drobiazgowe opisy, to, jak opisywana przez nią codzienność staje się czymś niezwykłym.
Nie jest to może jej najlepszy utwór, niemniej jednak warto się z nim zapoznać.

Bardzo sobie cenię twórczość Krystyny Siesickiej. Od podstawówki przez całe gimnazjum i po części w liceum pochłaniałam wszystkie jej pozycje, jakie wpadły mi w ręce. Niestety, po latach ich treść zatarła mi się w pamięci niemal do cna. Kiedy jednak wybrałam się jakiś czas temu na kiermasz zorganizowany w pobliskiej bibliotece, udało mi się upolować aż dwie opowieści pani...

Bezsilność wobec błędów najbliższych...z młodzieńczą miłością w tle.

Bezsilność wobec błędów najbliższych...z młodzieńczą miłością w tle.

ta książka udowadnia, że autorka nie pisze jedynie zabawnych i wzruszających powieści dla młodzieży. że ma talent i potrafi w ciekawej formie zaprezentować treści poważne, które poruszą i zmuszą do refleksji.
niezwykła to książka. czuć kontakt z czytelnikiem, chęć przekazania czegoś prosto do serca, chęć zaprzyjaźnienia i uratowania.

polecam.

ta książka udowadnia, że autorka nie pisze jedynie zabawnych i wzruszających powieści dla młodzieży. że ma talent i potrafi w ciekawej formie zaprezentować treści poważne, które poruszą i zmuszą do refleksji.
niezwykła to książka. czuć kontakt z czytelnikiem, chęć przekazania czegoś prosto do serca, chęć zaprzyjaźnienia i uratowania.

polecam.

Typowa książka dla młodzieży z zagadnieniami jej dotyczącymi takim jak m. in. :samotność, narkotyki, rozpacz, cierpienie.
W książce wszystko jest niewiadome, główna bohaterka nagle znika i pojawia się..

Typowa książka dla młodzieży z zagadnieniami jej dotyczącymi takim jak m. in. :samotność, narkotyki, rozpacz, cierpienie.
W książce wszystko jest niewiadome, główna bohaterka nagle znika i pojawia się..

Niesamowita powieść. Tradycyjnie, jak to autorka kocha robić, wszystko jest "pokręcone" i trudne do zrozumienia. Skłania do refleksji na temat naszej imaginacji-rzeczywistości.

Niesamowita powieść. Tradycyjnie, jak to autorka kocha robić, wszystko jest "pokręcone" i trudne do zrozumienia. Skłania do refleksji na temat naszej imaginacji-rzeczywistości.

Przeczytałam tą książkę kilkanście razy - z resza jak każdą Pani Krystyny Siesickiej. Świetne książki dla młodych dziewczyn - a nie jakieś głupkowate seriale o wampirach i nadprzyrodzonych stworach.

Przeczytałam tą książkę kilkanście razy - z resza jak każdą Pani Krystyny Siesickiej. Świetne książki dla młodych dziewczyn - a nie jakieś głupkowate seriale o wampirach i nadprzyrodzonych stworach.