Niezwykła książka, pełna tak intensywnych przeżyć, że aż trudno wyrazić opinię o niej. A wcale się tak nie zapowiadało, wręcz drażniły mnie początki znajomości Gemmy z Diegiem, wszystko wskazywało, że to będzie pospolite romansidło.
Bohaterka na zasadzie chciałabym a boję się , sama do końca nie wiedziała czego oczekuje od życia. Okazało się jednak, ze Gemma bardzo dobrze wiedziała czego pragnie , czego tak bardzo pragnie a czego mieć nie może. I bardzo dobrze wiedziała co boi się utracić. I w tym tkwi cały jej tragizm i wieczny pesymizm.

Na okładce książki jest napisane, ze to powieść o miłości wojennej. To nie tak, dla mnie to jest książka o miłości, o cierpieniu i o wojnie, która jest dodatkowym, tragicznym tłem. Niewyobrażalne sceny, które miały miejsce w Sarajewie, a o których gdzieś tam słyszało się kiedyś z ekranu telewizora, a później odrzucało w zapomnienie ...

To także książka o przyjaźni, miłości rodzicielskiej, spełnieniu ...
Krótkie zdania, proste zdecydowane słowa, niby suchy przekaz, ale ta surowość powoduje jeszcze głębszy odbiór powieści, nie sposób o niej nie myśleć ...

Pięknie przedstawione relacje z ojcem, z Pietrem , wszystko, naprawdę wszystko ...

Niezwykła książka, pełna tak intensywnych przeżyć, że aż trudno wyrazić opinię o niej. A wcale się tak nie zapowiadało, wręcz drażniły mnie początki znajomości Gemmy z Diegiem, wszystko wskazywało, że to będzie pospolite romansidło.
Bohaterka na zasadzie chciałabym a boję się , sama do końca nie wiedziała czego oczekuje od życia. Okazało się jednak, ze Gemma bardzo dobrze...