Wstrząsająca książka, która plasuje się poza jakąkolwiek skalą oceny, ponieważ przedstawione w niej okrucieństwo przechodzi wszelkie pojęcie i nie podlega ocenie... Cathy Glass pracuje w opiece społecznej i jest zastępczym opiekunem dla dzieci, które z różnych powodów nie mogą zostać w swoich rodzinach. Wnioskuję więc z tego, że to książka oparta na faktach, co klasyfikuje tę książkę w kategorii psychologiczny horror. Historia 8-letniej Jodie to piekło na ziemi, w dodatku zgotowane przez ludzi, którzy z zasady powinny dziecko chronić, kochać i otaczać opieką, tworząc bezpieczną przystań, jaką jest dom. Niestety Jodie nigdy nie doznała czułości i troski ze strony rodziców, a kolejne coraz częstsze przeprowadzki od jednej rodziny zastępczej do drugiej wcale nie polepszają sprawy. Jodie jest w okropnym stanie psychicznym, a jej osobowość rozpada się na strzępy na oczach Cathy, która całym sercem oddaje się opiece nad nią. Ogromny szacunek dla pani Glass za to co robi, książka i opisane w niej sytuacje są po prostu wstrząsające więc podziwiam, że ta kobieta jest w stanie się z tym borykać. Przebłyski wspomnień u Jodie to najgorsze elementy tej lektury, czyta się je z zaciśniętymi pięściami, z niedowierzaniem i wściekłością. Jak ktoś mógł wyrządzić taką krzywdę temu dziecku? Jestem dogłębnie poruszona tą lekturą i zirytowana pracą takich instytucji jak opieka społeczna, która wiele przemilcza, przeciąga w czasie, przymyka oko… Najgorsze w tym wszystkim jest to, że takich dzieci jak Jodie jest więcej. Polecam każdemu, może pomoże to nam mieć oczy szeroko otwarte i reagować, gdy dzieciom dzieje się krzywda.

Wstrząsająca książka, która plasuje się poza jakąkolwiek skalą oceny, ponieważ przedstawione w niej okrucieństwo przechodzi wszelkie pojęcie i nie podlega ocenie... Cathy Glass pracuje w opiece społecznej i jest zastępczym opiekunem dla dzieci, które z różnych powodów nie mogą zostać w swoich rodzinach. Wnioskuję więc z tego, że to książka oparta na faktach, co klasyfikuje...