Zacznę od tego, że ocena poradnika nie jest dla mnie najłatwiejsza, bo zwyczajnie takiej literatury nie czytam. A nawet, przyznaję się, unikam. Na książkę Anny Kęski skusiłam się, bo regularnie przeglądam jej bloga i choć długo protestowałam sama przed sobą - w końcu zdecydowałam się przeczytać "Jak stać się szczęśliwym człowiekiem".

Tytuł tej książki to dla mnie jakaś tragiczna pomyłka. Ilekroć polecam ją moim znajomym, czuję się zażenowana, oni uśmiechają się z politowaniem, a ja staram się tłumaczyć, że TO NIE TAK. Choć teoretycznie tytuł nie jest najważniejszą częścią utworu, to jednak... Zły tytuł potrafi wiele popsuć. Obawiam się, że to może być bariera w sięgnięciu po tą książkę. Po pierwsze - czuję się szczęśliwa (na ile w ogóle można BYĆ szczęśliwym, bo im więcej Pilcha czytam, tym bardziej widzę, że szczęśliwym to się BYWA, ale jakoś wcale mnie to nie martwi ;)), a sięgam po książkę, która teoretycznie ma wskazywać mi jak stać się szczęśliwym człowiekiem. To nieco kłopotliwa sytuacja, bo na razie uważam moje życie za dość udane. Po drugie - poradniki mnie irytują między innymi przez te patetyczne wielkie słowa, których w istocie żadna książka nie zapewni. Kęska kilka razy wspomina, że "jest wiele dróg", ale tytuł zdaje się zaprzeczać jej słowom. Może powinien raczej brzmieć: Jak stać się szczęśliwą Anną Kęską?

Moja opinia do tej pory wydawała się co najmniej krytyczna, a jednak musiałam to napisać. Bo tytuł boli, a treść przeciwnie! Raczej gustuję w literaturze pięknej, a tu język taki prosty (nie przywykłam do tego w książkach!), rozdziały króciutkie. Ale przecież to poradnik - i w tej kategorii prosty język i zwięzłość są niewątpliwie zaletą. Zwłaszcza, że autorka posługuje się tymi narzędziami naturalnie, swobodnie, myślę, że bardzo dobrze czuje się w gatunku, którym zaprezentowała. Poza tym treść zawarta w książce jest naprawdę warta uwagi. Ze względu na interesującą historię Kęski, którą już znałam (blog), ale przede wszystkim ze względu na wartościowe wskazówki. Serdecznie polecam wszystkim rozdział o wybaczaniu - temat tak oczywisty, że niemal zupełnie dziś zapomniany. Bardzo się cieszę, że został tu poruszony. Ponadto książka jest przepełniona bardzo trafnymi przykładami, które nie są zmyślone i nudne (to również irytuje mnie w poradnikach).

Myślę, że to dobry debiut. Udany, doceniony, ale nie zapierający dech w piersiach - wiadomo, że taką poprzeczkę trudno jest przeskoczyć. Z wielką przyjemnością oceniam książkę wysoko, ponieważ spełniła chyba najważniejsze kryterium poradnika. Jest szalenie praktyczna i widzę, że naprawdę wiele ludzi potrzebuje takiej lektury. Zwłaszcza, że przekazuje dość podstawowe, ważne wartości, o których zdarza się dziś zapominać.

Ostatnie słowo: nie mam pojęcia, czy była przeprowadzana korekta tej książki. Jeśli tak - ktoś zaniedbał swoją pracę, szkoda. Mam nadzieję, że w druku będzie dużo mniej błędów.

A na koniec muszę jeszcze dorzucić cytat Stanisława Staszewskiego, który zawsze mnie pociesza, a który przy lekturze tej książki kilka razy do mnie powracał: "z tylu różnych dróg przez życie,
Każdy ma prawo wybrać źle..."

Zacznę od tego, że ocena poradnika nie jest dla mnie najłatwiejsza, bo zwyczajnie takiej literatury nie czytam. A nawet, przyznaję się, unikam. Na książkę Anny Kęski skusiłam się, bo regularnie przeglądam jej bloga i choć długo protestowałam sama przed sobą - w końcu zdecydowałam się przeczytać "Jak stać się szczęśliwym człowiekiem".

Tytuł tej książki to dla mnie jakaś...