"Pamiętnik" to książka nadająca się na film i jeden z niewielu przykładów, kiedy powieści czytać nie trzeba, ale historię poznać warto - obojętnie, którą drogą. To, co Nicholas Sparks sobie wydumał, ekranizacja wyeksponuje. Kilka kartek, a wspomnienia nie do zapomnienia.

Powieść toczy się dzisiaj i kiedyś. Dzięki staruszkowi, czytającemu na głos tytułowy pamiętnik, kobieta chora na alzheimera każdego dnia ma szansę wrócić do życia, tu i teraz. Czytelnik stopniowo poznaje historię miłości sprzed lat: prosty chłopak i dziewczyna z bogatego domu, pierwsza miłość, jedno lato, skazanie na rozstanie, aż w końcu nieoczekiwane już spotkanie po latach - każde dorosłe i z własnym bagażem doświadczeń. Niby nic nadzwyczajnego, a jednak sposób, w jaki Sparks wplótł to w szarą rzeczywistość domu starców jest wręcz niewiarygodny. Pomysł przedni, z wykonaniem gorzej… Czyta się, żeby wiedzieć. Chce się zrozumieć wstęp, znaleźć odnośnik do współczesności. Niby wiadomo, co się stanie, ale aż się tego chce. Przez tę moc, imponujące przywiązanie, wierność i budzącą podziw walkę z potworną chorobą, ba, samym losem - przez to historii "Pamiętnika" nie można sobie odpuścić. Lepiej przymknąć oko na oczywistości, prosty język i wiersze jakie zostały napisane, bez wieloznacznego pomiędzy, niż nie dowiedzieć się, jakim cudem…

Zależało mi, żeby przeczytać przed obejrzeniem filmu, mimo że to jego ostatnia scena przypadkiem zwróciła moją uwagę na pierwowzór literacki. Czytało mi się nietypowo ciężko, ciut bez przekonania, bo tekstowi zdaje się brakować drugiego dna i swoistego natchnienia, ale to nie w jego prostocie tkwi piękno, lecz w opowieści, którą zapada w pamięć. Polecam poznać, chyba że ktoś miał namacalną styczność z chorobą Alzheimera, to w tym wypadku nawet fikcja literacka mogłaby zaboleć. Mimo, że twórczość Sparksa nie jest w moim guście, to jednak "Pamiętnik" przekonuje: przesłaniem, pięknem oraz przede wszystkim bezkresnym szacunkiem do drugiego człowieka, starości i - jakby inaczej - miłości…

"Pamiętnik" to książka nadająca się na film i jeden z niewielu przykładów, kiedy powieści czytać nie trzeba, ale historię poznać warto - obojętnie, którą drogą. To, co Nicholas Sparks sobie wydumał, ekranizacja wyeksponuje. Kilka kartek, a wspomnienia nie do zapomnienia.

Powieść toczy się dzisiaj i kiedyś. Dzięki staruszkowi, czytającemu na głos tytułowy pamiętnik,...