Z kraju bez miłości jest sentymentalnym powrotem do przedwojennej stolicy Rzeczpospolitej, a przede wszystkim do języka i literatury jidysz, której nie dane było przetrwać wojennych zawirowań. Nie udało się też jej przetrwać w pamięci ocalałych – Polacy walczyli o zachowanie własnej tożsamości narodowej podczas zmagań z totalitarnym oprawcą, zaś Żydzi, opuszczając swoją dawną ojczyznę, kładli silny nacisk na asymilację i naukę języka hebrajskiego, tudzież angielskiego. Nie jest również zaskoczeniem, że powojenna polityka państwa Izrael skupiała się na bardzo silnym promowaniu nowożytnego hebrajskiego i kreowaniu postaci silnego sabry – Żyda-zwycięzcy, przykładnego obywatela walczącego o budowę nowego państwa, a nie słabego i poniewieranego przez nie-Żydów mówcę jidysz (przypominającego z wymowy niemiecki, język autorów Holokaustu). Z biegiem lat jidysz zaczął zanikać, pozostając żywo obecnym jedynie wśród chasydów. Zanikło pisarstwo i cała twórczość z nim związana. Do historii europejskiej literatury przeszło jedynie nazwisko braci Singer, ustępując miejsca pisarzom hebrajskojęzycznym. Szolem Alejchem, Mendel Mojher Sforim czy Icchock Leib Perec – któż dziś pamięta te nazwiska ojców literatury jidysz? Gilles w książce swą uwagę poświęcił jeszcze mniej znanej dwójce (Markisz, Rawicz), bowiem Uri Grinberg jest obecnie kojarzony jako znany, hebrajski autor.

http://portafortunas.pl/z-kraju-bez-milosci-giller-rozier-recenzja/

Z kraju bez miłości jest sentymentalnym powrotem do przedwojennej stolicy Rzeczpospolitej, a przede wszystkim do języka i literatury jidysz, której nie dane było przetrwać wojennych zawirowań. Nie udało się też jej przetrwać w pamięci ocalałych – Polacy walczyli o zachowanie własnej tożsamości narodowej podczas zmagań z totalitarnym oprawcą, zaś Żydzi, opuszczając swoją...