To, co zostało
- Kategoria:
- literatura piękna
- Seria:
- Kobiety to czytają!
- Tytuł oryginału:
- The Storyteller
- Wydawnictwo:
- Prószyński i S-ka
- Data wydania:
- 2013-09-10
- Data 1. wyd. pol.:
- 2013-09-10
- Data 1. wydania:
- 2013-02-26
- Liczba stron:
- 560
- Czas czytania
- 9 godz. 20 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788378396048
- Tłumacz:
- Magdalena Moltzan-Małkowska
- Tagi:
- literatura amerykańska Picoult holocaust śmierć pieczenie chleba eutanazja Magdalena Moltzan-Małkowska
Czy można wybaczyć niewybaczalne? Najbardziej poruszająca powieść Jodi Picoult!
Ludzie doznają różnych strat, wielkich i małych. Można stracić kolejkę, cnotę, pracę. Głowę, serce albo rozum. Można stracić dom na rzecz banku, patrzeć, jak dziecko wyjeżdża na stałe na drugi kontynent, a mąż popada w demencję. Strata to nie tylko śmierć, a żal ma wiele postaci.
Osamotniona Sage Singer, zrozpaczona po śmierci matki, zaprzyjaźnia się ze starszym panem, ulubieńcem lokalnej społeczności, emerytowanym nauczycielem. Pewnego dnia Josef prosi ją o nietypową przysługę: chciałby, aby pomogła mu umrzeć. Wyznaje, że nie jest tym, za kogo przez wiele lat się podawał. Mężczyzna skrywa straszną tajemnicę z przeszłości, sięgającą czasów II wojny światowej i masowych mordów na ludności żydowskiej. Czy Sage zgodzi się mu pomóc? Czym będzie wówczas jej czyn: aktem miłosierdzia wobec drugiego człowieka czy wymierzeniem sprawiedliwości bezwzględnemu naziście? Czy ma do tego prawo?
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Siła prawdy, potęga sprawiedliwości, nauka na przyszłość
Jak ona to robi?, chciałoby się zapytać po przeczytaniu najnowszej powieści amerykańskiej pisarki Jodi Picoult „To, co zostało”. Jak ona to robi, że każda jej książka osiąga wysokie nakłady, że grono jej fanów nieustannie się powiększa, że wciąż ma pomysły na nowe publikacje, po które sięgają miliony osób na całym świecie niezależnie od podejmowanej tematyki? Być może dzieje się tak ze względu na fakt, iż autorka lubi tematy trudne, budzące kontrowersje i mnóstwo pytań zarazem, a niewielu potrafi tak skutecznie prowokować, zmuszając przy okazji do przyjrzenia się sobie. Oczywiście, Picoult często robi to schematycznie, przedstawiając punkt widzenia każdego z bohaterów, co sprawia, iż jej książki mają nierówny poziom. „To, co zostało” jest zdecydowanie jedną z lepszych, o ile nie najlepszą powieścią w jej dorobku: świetna, poruszająca do głębi i niebanalna. Autorce udało się dotknąć bolesnej historii z poprzedniego stulecia, sprytnie połączyć ją z rzeczywistością XXI-wieku i współczesnymi jej problemami, a nawet zbudować romans…
Bohaterką książki jest Sage, młoda Żydówka od 3 lat przychodząca na spotkania ‘Pomocnych Dłoni’, grupy osób pogrążonych w żałobie. Jej ojciec zmarł kiedy dziewczyna miała 19 lat, a matka osierociła ją 3 lata później. I choć Sage ma dwie siostry, to prowadzi samotniczy tryb życia: pracuje po nocach w piekarni (pieczenie stanowi swoistą terapię po przeżytych traumach i ma długą tradycję w jej rodzinie), a blizna na twarzy po wypadku samochodowym, tzw. ‘mapa niepowodzeń jej życia, jedynie utwierdza ją w przekonaniu, że szczęście nie jest jej pisane. Na spotkaniach w grupie kobieta poznaje sędziwego Josefa Webera (chodząca dobroć (…) Trenował dziecięcą drużynę baseballową, organizował sprzątanie parku Riverhead, wiele lat uczył niemieckiego w (…) liceum). Z czasem nabierają do siebie zaufania, stają się sobie bliscy. Wtedy pada osobliwa prośba ze strony mężczyzny, by Sage pomogła mu umrzeć. Jak się okazuje ten miły pan, przez wielu odbierany jako przyjacielski staruszek w przeszłości był esesmanem! Dziewczyna nie może początkowo w to uwierzyć. Weber opisując, jak żyła jego rodzina przed dojściem Hitlera do władzy, czemu ludzie uwierzyli nazistom, jakie było jego stanowisko wobec systemu totalitarnego, ukazuje cały mechanizm nazistowskiej propagandy i zmusza tym samym Sage do działania. Josef, według jej mniemania uważa, że jej czyn wypełni biblijną sprawiedliwość, że zostanie spłacony karmiczny dług, gdy Żydówka uśmierci człowieka, który Żydom odbierał życie. Z logicznego punkt widzenia ona doskonale wie, że to nieprawda, a z emocjonalnego – nie chce mu nawet dać satysfakcji, że rozważy jego prośbę. Pragnie go natomiast ukarać, będąc świadomą, iż chęć zemsty i poczucie sprawiedliwości dzieli cienka granica. Wrogi stosunek do nazizmu bez wątpienia potęguje fakt, iż jej ukochana babcia, Minka, urodziła się w Polsce i przeżyła Holokaust jako jedyna z rodziny. Seniorka rodu ma możliwość opowiedzenia czytelnikowi swojej przerażającej historii o codziennym życiu w Litzmannstadt-Getto (tym razem z Jodi Picoult przemierzamy polskie ziemie!), Auschwitz oraz obozach na terenie Trzeciej Rzeszy, o tym jak traciła najbliższych, jak walczyła każdego dnia o to, by ocaleć. Możemy także przeczytać fragmenty jej twórczości z tamtego okresu - opowieś[ci] fantastyczn[ej] o upiorze – polskiej wersji wampira - przeplatające się z wątkami współczesnymi. Owa fikcyjna historia Anny i jej ojca piekarza żyjących w domku w lesie jest niejako okrutną przepowiednią na czasy przyszłe… Jak zakończy się historia oprawcy i potomków ofiar? Czy tajemnica Josefa ujrzy światło dzienne? Czy zatriumfuje sprawiedliwość, prawda, przebaczenie, będące zapowiedzią przyszłości z nadzieją w tle?
„To, co zostało” to mocna, poruszająca ważkie tematy książka, która dotyka prawdziwej, namacalnej historii, bliskiej naszemu polskiemu sercu. Powieść nie jest przegadana, rozwleczona, nie trąci też kiczem, nie wpisuje się w nurt banalnych opowieści wojennych, ale jest dopracowana i jak najbardziej aktualna. Na przykładzie Holokaustu Picoult zdaje się ostrzegać przed współczesnymi zagrożeniami: Świat niczego się nie nauczył. Rozejrzyj się. Nadal mamy czystki etniczne. (…) Byłam pewna, że przeżyłam po to, aby coś takiego nigdy już się nie zdarzyło, ale chyba się myliłam. Bo to wciąż się dzieje, Sage. Każdego dnia, wyznaje z troską Minka. Myślę, że w tej publikacji można się doszukiwać walorów edukacyjnych. Historia Josefa Webera może uświadomić każdemu, kto dostaje rozkaz popełnienia zbrodni przeciwko ludzkości, że nawet zaawansowani w latach naziści są chwytani i osądzani. Bo w historii nie chodzi o daty, miejsca, wojny. Chodzi o ludzi, którzy muszą być świadomi siły opowieści, mogącej zmienić losy człowieka albo nawet ocalić jego życie. Wszak po to czytamy książki, prawda? By sobie uświadomić, że czegokolwiek doświadczymy, nie jesteśmy jedyni.
Agnieszka Biczyńska
Oceny
Książka na półkach
- 5 035
- 4 431
- 986
- 408
- 98
- 83
- 73
- 63
- 49
- 39
Opinia
„To, co zostało” Jodi Picoult, to książka, która trafiła na moją półkę niedługo po swojej premierze w naszym kraju. Przyciągnęła mnie tematyka, gdyż uwielbiam dylematy moralne, jednak swoje musiała odczekać. Jest napisana w pierwszej osobie, co długo mnie zniechęcało, a w dodatku nie czytałam wcześniej niczego autorstwa Jodi Picoult i obawiałam się, że cały szum wokół jej książek jest, jak to często bywa, zwyczajnie przesadzony.
Czy i w tym przypadku?
II wojna światowa zostawiła wiele blizn na naszym kraju. Obozy zagłady wpisały się na wieczność w naszą historię i nie sądzę, by kiedykolwiek ten temat przestał nas przerażać, napawać złością i smutkiem. Nie da się bowiem zobojętnieć na temat ludobójstwa.
„To, co zostało”, to kilka połączonych ze sobą historii. Mamy Sage, która ukrywa się w piekarni, pracuje w nocy i przesypia dnie, by zakryć nie tylko szramę na twarzy, ale i samą siebie. Romansuje z żonatym mężczyzną sądząc, że tylko na to zasługuje. To też historia Josefa Webera, sędziwego nauczyciela niemieckiego, uwielbianego przez okoliczną społeczność, skrywającego przeszłość, o jaką nikt by go nawet nie podejrzewał. Człowieka przeżartego, jak się wydaje, poczuciem winy i pragnieniem śmierci. Historia Minki, babci Sage, opowiadającej nam o horrorze jaki przeszła podczas wojny, o wszystkich, których straciła i tym, co musiała przetrwać, by przeżyć. Jest tu Leo, prawnik pracujący w Departamencie Sprawiedliwości, zawodowo ścigając zbrodniarzy wojennych, mężczyzna po przejściach, widzący w Sage wiele więcej, niż ona sama. I jest jeszcze Ania i Alek, historia napisana przez Minkę w okresie wojny. Historia o miłości do potwora, podczas gdy zło wcale nie jest takie znowu zdecydowanie złe.
To pierwsza książka, która wywołała u mnie koszmary. Do końca nie wiem dlaczego skoro przeczytałam w swoim życiu kilka nawet bardziej szokujących historii. A jednak to ta, z jakiegoś powodu, trafiła do mnie tak mocno, że nawet we śnie zaprezentowała swój potencjał.
Myślałam, że będę ją czytać długo, tymczasem gdybym mogła, połknęłabym ją na raz. Styl autorki jest fenomenalny. Pisze zarówno prosto, jak i lirycznie, przy czym nie ma w tym przesady. Bohaterowie są pełnokrwiści, zdawałoby się, niemal żywi. Można ich potępiać, ale nie sposób ich nie docenić. Jodi Picoult zadaje w swojej książce naprawdę trudne pytania, a swoich bohaterów zmusza do podejmowania niemożliwych decyzji. Prawo - oko za oko, ząb za ząb - przestało funkcjonować nie małą wieczność temu, ale czy na pewno? Czy można wybaczyć, kiedy chodzi o tak wielką ilość ofiar jaką przyniosły obozy zagłady? Jak nienawidzić, by w tym uczuciu nie utonąć i dalej żyć? Czym jest miłość? Moralność? Do czego, tak naprawdę, jest zdolny człowiek? Czy potwory rodzą się potworami, a może życie ich zmusza, by się nimi stać? W tej książce mamy tyle punktów widzenia i tyle odniesień, że żadna odpowiedź na tego typu pytania nie jest już tak prosta, jak mogłoby się wydawać.
Jedyne, na co mogłabym ponarzekać, to zakończenie, którego się domyśliłam, jak dla mnie zbyt wcześnie, ale nawet to nie ma wpływu na moją ocenę. To ten tym książki, w której wady są przygniecione przez zalety i nie mają znaczenia. Mamy tu bowiem doskonale wykreowane postacie, pełne sprzeczności i cech, które można odbierać dwojako. Mamy dobrze odwzorowaną wojenną rzeczywistość. Mamy emocje przelewające się przez strony. Jest tu czas na śmiech, na łzy, wzruszenie, potępienie i złość. Nie można podczas czytania nie zastanawiać się, co my byśmy zrobili na miejscu bohaterów. Nie sposób nie dostrzec w co poniektórych z nich kogoś więcej od chłodnych morderców. I wracając do zakończenia, nie chciałabym chyba żadnego innego. Biorąc pod uwagę wydarzenia, autorka musiałaby je ocenić, jakoś sklasyfikować, a tak pozostawiła to czytelnikowi.
Z całą pewnością sięgnę po inne powieści Jodi Picoult, udowodniła mi bowiem, że w pełni zasługuje na uznanie.
----
http://vegaczyta.blogspot.com/
„To, co zostało” Jodi Picoult, to książka, która trafiła na moją półkę niedługo po swojej premierze w naszym kraju. Przyciągnęła mnie tematyka, gdyż uwielbiam dylematy moralne, jednak swoje musiała odczekać. Jest napisana w pierwszej osobie, co długo mnie zniechęcało, a w dodatku nie czytałam wcześniej niczego autorstwa Jodi Picoult i obawiałam się, że cały szum wokół jej...
więcej Pokaż mimo to