Takie debiuty to ja lubię i proszę o jeszcze.
Lex stała się moją ulubienicą i pokrewną duszą od pierwszych stron.
Zbuntowana,narwana,pyskata,tnie słowem jak brzytwą,rozdaje ciosy pięścią na prawo i lewo.
Niezależna młoda osóbka,która uważa,że musiało dojść do jakiegoś opętania bo niczym innym nie da się uzasadnić jej niepohamowanej agresji.

Lexington Bartleby i jej kariera w Zgonie.

Kiedy rodzicie nie mają autorytetu i uciekają się do przemowy poprzedzonej wiązaniem skakanką.
Kiedy siostra bliźniaczka nie potrafi przemówić do rozumu,a nauczyciele to banda półgłówków w oczach zbuntowanego młodocianego przestępcy,zostaje niewiele opcji do wykorzystania.
Rodzina Bartleby ma jednak dość kuszącą możliwość ucieczki,jak zarazem dość niepewnie radykalną nawet jak na nich.
Wujaszek Mort.
Gość,którego nigdy nie ma,nigdy się nie pokazuje,w ogóle wychodzi na to,że nie ma pewności czy istnieje.
Mort ma sprawować pieczę nad Lex,zagonić ją do dojenia krów,wyrzucania obornika,karmienia kóz i do tego wszystkiego co robi się na farmie.
Tak,taka wizja na lato może przerazić większość z nas.
Jednak na miejscu po krowach i kozach nie ma śladu.
A Zgon okazuje się jedną z najmniejszych i najdziwniejszych dziur na mapie kraju.
To co ma robić Lex jest jeszcze gorsze...
Zabijać?!
Serio?!
Takie raz,dwa i po człowieku?!
Najpierw wziąć małą kosę w dłoń,przeciąć nią przestrzeń gwałtownym ruchem z góry do dołu skręcającym gwałtownie w bok,wejść w rozdarcie i dać się ponieść eterowi,bez zmrużenia oka dostać się w pobliże kogoś kto umarł,dotknąć go uwalniając jego duszę i pozwolić parterowi zebrać to co wypłynęło do pojemnika i wrócić.
Serio?!Bo brzmi to dość absurdalnie i tak jakoś ciekawie.
O tak,Lex i jej mieszanka uczuć - uwierzyć czy nie?
Zmienić coś w swoim życiu,mieć cel,czy wrócić do ponurego bycia,gdzie wszyscy bez wyjątku uważają cię za narwanego świra.
Hm,wybór mógłby być naprawdę trudny,gdyby nie był tak dziecinnie prosty.
Oczywiście,że szansa,nawet jeśli się w nią nie wierzy...na początku.
Takim sposobem rzeczy Lex jest Zabijaczem a jej partner Driggs Zbieraczem.
Burzliwa mieszkanka wybuchowa,inni jak dwa różne odcienie tęczówek Driggsa.

Ale ćśśś...nikomu ani słowa,tajemnice Zgonu mają pozostać tajemnicami Zgonu,inaczej będziesz musiał umrzeć!
Ha!Nieee,tylko żartowałam,najwyżej co,to wyczyszczą ci pamięć.

Świat Lex dotychczas w gruzach i rozbiciu nabiera znaczenia,odcięta od rodziny radzi sobie całkiem dobrze.
Agresja zostaje ukierunkowana na właściwy tor.
Pogodzenie się z tym,że nie zabija się ludzi,tylko pomagam wydostać się duszy z martwego ciała,dochodzi już prawie do pełnej świadomości tego faktu.
Tylko jeden mały szkopuł zakłóca tą sielankę.
Pozwolenie by mordercy odchodzili,pozostawiając swe ofiary martwe,zakrwawiona i same - oto bolączka,z którą najtrudniej się godzić.
Pojawia się jednak wśród Żniwiarzy zamaskowany mściciel,który na własną rękę kosi kogo popadnie.
I blady strach ogrania każdego w tym fachu.
Kto będzie następny?
Jaki jest ostateczny cel tego kogoś?
I czy mamy prawo podejmować decyzje o czyjejś śmierci?
Bądź czujny śmierć może się chować wszędzie.
A jeśli zobaczysz kogoś w czarnej bluzie i kapturze wciśniętym głęboko na głowę,to uciekaj czym prędzej!
Żniwiarze lubią takie wdzianka.

Co do odczuć,to z ręką na sercu powiem,że książka była polemiką poczucia humoru,ze wzruszeniem.
Zabawna - choć to zależy od tego czy potraficie się śmiać i z czego się śmiejecie.
Odrobinę poruszająca - tego się po niej nie spodziewałam.
Nie pozbawiona magii uczuć - jeśli to was interesuje.
Świat,w którym śmierć ma inne oblicze.
A wszystko to razem jest jak ostra kosa Żniwiarza.

Niech Zgon odkryje przed Wami swoje prawdziwe oblicze!

Takie debiuty to ja lubię i proszę o jeszcze.
Lex stała się moją ulubienicą i pokrewną duszą od pierwszych stron.
Zbuntowana,narwana,pyskata,tnie słowem jak brzytwą,rozdaje ciosy pięścią na prawo i lewo.
Niezależna młoda osóbka,która uważa,że musiało dojść do jakiegoś opętania bo niczym innym nie da się uzasadnić jej niepohamowanej agresji.

Lexington Bartleby i jej kariera...