„Ani słowa prawdy” to książka opisujących dzieje Arivalda - czarodzieja z przypadku, mężczyznę mającego około 60 lat, ale wciąż krzepkiego i z wigorem. Jego przygody zawarte są w 10 opowiadaniach, ułożonych chronologicznie, a każde traktuje o jego innej przygodzie. Opowiadania w większości mają wydźwięk lekki i niezobowiązujący, choć zdarzają się z rzadka motywy poważniejsze – np. śmierć, przemoc, wojna.
Trudno jednoznacznie ocenić cały zbiorek, bo w moim odczuciu jest bardzo niejednorodny – mieszczą się w nim opowiadania zarówno dobre jak i… niespecjalne. Swoim starym zwyczajem przedstawię wszystkie opowiadania zgrupowane według mojego uznania 

Te najlepsze:
„Cudak z Cudakowego lasu” – Arivald jako przedstawiciel Tajemnego Bractwa musi skorygować zachowanie młodego absolwenta, który zamienia ludzi w kamienie lub drzewa . Opowiadanie zabawne i z zaskakujące zakończeniem.
„Nie wszystko złoto, co się świeci (i na odwrót)” - Arivaldowi, na skutek wielu korzystnych zbiegów okoliczności, udaje się schwytać wampira – istotę pradawną i bardzo groźną.
„Sekrety Tajemnego Bractwa” – Arivald wkracza w szeregi Tajemnego Bractwa z przypiętą łatką wielkiego maga . Bohater zostaje wplątany w spisek – zagrożone zostaje Tajemne Bractwo nad którym zdradziecki mag Dagolar chce przejąć władzę. W tym opowiadaniu autor przedstawia duże zwroty akcji i spryt głównego bohatera.

Opowiadania trochę gorsze, ale wciąż niezłe:
„To, co najważniejsze” – Pierwsze opowiadanie w chronologii cyklu. Głównego bohatera poznajemy w chwili, kiedy udaje mu się odeprzeć atak czarnoksiężnika, chcącego napaść, wraz z bandą piratów, na ziemie Wybrzeża – bohater zyskuje tym samym rozgłos, a jego życie zmienia się diametralnie.
„Robaczek Świętojański” – Arivald wraz ze swoim przyjacielem zostaje zmanipulowany przez maga z innego wymiaru, chcącego przeforsować swoje, katastrofalne dla świata, wizjonerskie magiczne wynalazki – opowiadanie kończy się dobrze, a bohater znów daje popis swojej zaradności.
„Klątwa wiedźmiarzy” – najmroczniejsze i najbardziej brutalne ze wszystkich, jednocześnie kończące całość zbioru. Trochę długie, i zbyt wielowątkowe, ale momentami bardzo intrygujące.

Te opowiadania, które miały w sobie epizody bardzo podobne do motywów z innych dzieł – przez co, same w sobie dobre, dla mnie osobiście były trochę nudne i powtarzalne:
„Ani słowa prawdy” – Arivald przyjmuje krasnoludzkie zlecenie, mające na celu wyjaśnienie zaginięć górników w starożytnej kopalni. Tutaj aż razi podobieństwo do sytuacji z „Hobbita” – mamy opis pojedynku na rymowane zagadki, gdzie zwycięzca albo może ujść z życiem, albo będzie zjedzony.
„Arivald i wiedźmy” – Arivald, jako mediator, uczestniczy w pertraktacjach pokojowych pomiędzy zwaśnionymi krajami. Sytuacja skomplikowana z wielu względów, gdzie w spór zamieszanych jest wiele stronnictw.

I na końcu opowiadania które nie przypadły mi do gustu:
„Czarodziejki chaosu” – Arivald trafia do świata trzech sióstr- czarodziejek, których jedyną potrzebą życiową są miłosne igraszki. Opowiadanie średnie, a niektóre damsko- męskie dialogi naprawdę żenujące.
„Kiedy czeka Nowy świat” – Arivald rusza na przeszpiegi, chcąc odkryć zamiary wiedźmiarzy odnośnie ekspansji na Nowy Świat. Poza tym iż subiektywnie opisy morskiej żeglugi nigdy specjalnie mnie nie zajmowały, to w dodatku występuje tu motyw ze szczurami, mającymi żywcem płonąć (przestawiony lekko, bo przecież szczury to szkodniki) - sadystyczny pomysł, bardzo niesmaczny.

Podsumowując całość - książka ma swoje lepsze opowiadania, które mogą przypaść do gustu (jednak jako lektura lekka i niezobowiązująca), ale też stosunkowo dużo średnich lub wręcz kiepskich. W dodatku najlepsze opowiadania nie są na tyle wybitne żeby równoważyć te gorsze - zbiór wypada więc w mojej ocenie raczej średnio. Trudno mi wyrazić jednoznaczną opinię - ani kategorycznie go nie odradzam, ale jestem daleka od tego żeby go polecić.

„Ani słowa prawdy” to książka opisujących dzieje Arivalda - czarodzieja z przypadku, mężczyznę mającego około 60 lat, ale wciąż krzepkiego i z wigorem. Jego przygody zawarte są w 10 opowiadaniach, ułożonych chronologicznie, a każde traktuje o jego innej przygodzie. Opowiadania w większości mają wydźwięk lekki i niezobowiązujący, choć zdarzają się z rzadka motywy...