Książka w bardzo dobry i przystępny sposób opisuje wydarzenia na wyspie Utoya z perspektywy świadka, któremu udało się przeżyć tę krwawą masakrę.
Jest dynamiczna, zwięzła, da się przeczytać w ciągu jednego popołudnia.
Jest to rodzaj pamiętnika, próba uporania się z własnymi emocjami i przeżyciami z 22 lipca. Autor został ocalony przez sprawcę, ale ciągle zadaje sobie pytanie dlaczego do tego doszło, dlaczego miał miejsce ten bestialski atak na młodych ludzi, na dzieci. Nikt nie jest w stanie odpowiedzieć na te pytania. Zło rodzi się w jednym człowieku a potem rozprzestrzenia na innych, którzy stają się przypadkowymi ofiarami.
Moim zdaniem, ta książka jest warta przeczytania.

Książka w bardzo dobry i przystępny sposób opisuje wydarzenia na wyspie Utoya z perspektywy świadka, któremu udało się przeżyć tę krwawą masakrę.
Jest dynamiczna, zwięzła, da się przeczytać w ciągu jednego popołudnia.
Jest to rodzaj pamiętnika, próba uporania się z własnymi emocjami i przeżyciami z 22 lipca. Autor został ocalony przez sprawcę, ale ciągle zadaje sobie...

Najsilniejszą częścią tej książki jest rozdział drugi opisujący sam atak, próby ucieczki uczestników obozu i interwencję służb. Biorąc pod uwagę, że jest to relacja autora, opisy mogą przerazić i przestraszyć. Autor bardzo dobrze zawarł tu uczucia, które mu wówczas towarzyszyły. Można było odczuć tę panikę, dezorientację i strach.

Natomiast cała reszta była nieco nużąca. Autor opisuje siebie, swoje życie przed i po oraz późniejszy pobyt w szpitalu. Zastanawia się nad motywami Breivika i nad sensem życia w ogóle. Zaznacza, że całe to wydarzenie odcisnęło duże piętno nie tylko na ludziach jako jednostkach w postaci traum, ale także na całym społeczeństwie. Rozumiem, że autor nie jest zawodowym pisarzem i książka jest swego rodzaju pamiętnikiem, jednak styl pisania nie angażuje i w niektórych momentach wręcz nudzi.

Najsilniejszą częścią tej książki jest rozdział drugi opisujący sam atak, próby ucieczki uczestników obozu i interwencję służb. Biorąc pod uwagę, że jest to relacja autora, opisy mogą przerazić i przestraszyć. Autor bardzo dobrze zawarł tu uczucia, które mu wówczas towarzyszyły. Można było odczuć tę panikę, dezorientację i strach.

Natomiast cała reszta była nieco nużąca....

Relacja Polaka, który cudem uszedł z życiem z ataku terrorystycznego na wyspie Utoya.

Relacja Polaka, który cudem uszedł z życiem z ataku terrorystycznego na wyspie Utoya.

Historia jest wstrząsająca i bardzo mi szkoda zabitych , ale sama książka nie do końca mnie przekonała.

Historia jest wstrząsająca i bardzo mi szkoda zabitych , ale sama książka nie do końca mnie przekonała.

Wstrząsająca historia.
Wydarzenia rozwijają się bardzo powoli. Autor, używając bardzo przystępnego języka, rozpoczyna swoją relację od spokojnych początków obozu dla młodzieży zaangażowanej w politykę.
Gdy już docieramy do rozdziału opisującego atak, czeka na nas tragedia. To, co ci biedni ludzie musieli tam przeżyć, jest wręcz niewyobrażalnie przerażające.
W jednej chwili wszyscy spokojnie uczestniczą w wydarzeniach obozu, w następnej muszą uciekać, ukrywać się. Wciąż nie do końca rozumiejąc, co się właściwie dzieje.
Jestem wdzięczna autorowi, że napisał tę książkę. Pomaga zrozumieć ogrom masakry na wyspie Utøya. Ujrzeć tragedię oczami tych, którzy się z nią zmierzyli.
"Masakra na wyspie Utøya" jest w tym momencie raczej mało dostępną książką. Z resztą nic dziwnego, w końcu historia ta wydarzyła się 11 lat temu. Warto jednak się z nią zapoznać, jeśli trafi w Wasze ręce.

Wstrząsająca historia.
Wydarzenia rozwijają się bardzo powoli. Autor, używając bardzo przystępnego języka, rozpoczyna swoją relację od spokojnych początków obozu dla młodzieży zaangażowanej w politykę.
Gdy już docieramy do rozdziału opisującego atak, czeka na nas tragedia. To, co ci biedni ludzie musieli tam przeżyć, jest wręcz niewyobrażalnie przerażające.
W jednej chwili...

Kolejna książka, którą przeczytałem pokazująca z bliska tragedię, która wydarzyła się ponad 10 lat temu. Adrian Pracoń, Norweg polskiego pochodzenia opisuje w najdrobniejszych szczegółach całą masakrę. Ku przestrodze!
Książka przeczytana na czytniku Calibre metodą szybkiego czytania!

Kolejna książka, którą przeczytałem pokazująca z bliska tragedię, która wydarzyła się ponad 10 lat temu. Adrian Pracoń, Norweg polskiego pochodzenia opisuje w najdrobniejszych szczegółach całą masakrę. Ku przestrodze!
Książka przeczytana na czytniku Calibre metodą szybkiego czytania!

wstrząsająca książka!

wstrząsająca książka!

Wstrząsająca książka.
Autor opisuje pewien okres czasu -przed atakiem, samo wydarzenie i co działo się po zamachu. Na każdej stronie przelewa się morze emocji. Widać, że Adrian nie może sobie poradzić z tym co się stało. Nie tylko z samą masakrą. Ciagle zadaje sobie pytanie dlaczego to się stało, po co, dlaczego przeżył i jak żyć dalej.
Może nie wszystkie zachowania wydają mi się prawidłowe, ale nie mnie to oceniać. Sama nie wiem jak w takiej sytuacji bym postępowała i co bym robiła.
Już wiem dlaczego ten gatunek książek nie jest moim ulubionym. Czytając autobiografię czy pamiętnik za bardzo przeżywam te wszystkie wydarzenia, które są opisane. Zbyt długo to wszystko zostaje we mnie.

Wstrząsająca książka.
Autor opisuje pewien okres czasu -przed atakiem, samo wydarzenie i co działo się po zamachu. Na każdej stronie przelewa się morze emocji. Widać, że Adrian nie może sobie poradzić z tym co się stało. Nie tylko z samą masakrą. Ciagle zadaje sobie pytanie dlaczego to się stało, po co, dlaczego przeżył i jak żyć dalej.
Może nie wszystkie zachowania wydają...

Nie rozumiem czemu ludzie rzucają się o to, że w chwili masakry dodał posta na fb. Ten post brzmiał "Strzelanina na Utoya. Jestem tu i kocham was wszystkich", on sam myślał że zaraz zginie i wiedział, że ta wiadomość zostanie przekazana jego bliskim?

Nie rozumiem czemu ludzie rzucają się o to, że w chwili masakry dodał posta na fb. Ten post brzmiał "Strzelanina na Utoya. Jestem tu i kocham was wszystkich", on sam myślał że zaraz zginie i wiedział, że ta wiadomość zostanie przekazana jego bliskim?

Pamiętam czas, kiedy to się działo i o tym mówiło się głośno w mediach, prasie i w rozmowach z ludźmi. Szok i ogromna tragedia. Teraz wracam do tych dramatycznych wydarzeń na wyspie Utoya sprzed siedmiu lat, najpierw poprzez film "22 lipca", a potem uzupełniając fakty poprzez lekturę "Masakra na wyspie Utoya" zrelacjonowaną przez naocznego świadka Adriana Praconia. Wydarzenia przestawione są z perspektywy świadka przed masakrą, w trakcie jej trwania oraz po tragedii. Adrian przybliża czytelnikowi jaką dużą wagę i rolę pełni partia AUF w jego życiu i życiu członków. Relacjonuje całą organizację wyspy, wydarzeń oraz zadania poszczególnych AUF-owców. Następnie przechodzi do samego ataku i jego punktu widzenia - walka o życie, spotkania z mordercą, ogromnym bólem przepełnionym strachem oraz irracjonalnymi odruchami. Na sam koniec przedstawia wydarzenia w szpitalu, wywiady, reakcje ludzi, partii i rządu. Na sam koniec pozostawia pytania: Dlaczego żyje? Dlaczego morderca go oszczędził?

Pamiętam czas, kiedy to się działo i o tym mówiło się głośno w mediach, prasie i w rozmowach z ludźmi. Szok i ogromna tragedia. Teraz wracam do tych dramatycznych wydarzeń na wyspie Utoya sprzed siedmiu lat, najpierw poprzez film "22 lipca", a potem uzupełniając fakty poprzez lekturę "Masakra na wyspie Utoya" zrelacjonowaną przez naocznego świadka Adriana Praconia....