@rewi.books
Lubicie tematykę wojenną? Obozową?
Wiem, że książki o takiej tematyce są dość ciężkimi lekturami. Są wstrząsające i smutne ale czasem mam potrzebę przeczytać coś z tego gatunku.

Historia ta skupia się na żydowskiej rodzinie, która trafia do Auschwitz. Bohaterki książki są bliźniaczkami i trochę dzięki temu udało im się opuścić to straszne miejsce. Oczywiście też trzeba wziąść pod uwagę ich siłę, która sprawiła że udało im się przeżyć to piekło.
Już na początku trafiły w ręce doktora Josefa Mengele. Znanego jako Anioł Śmierci.
Mężczyzna ten interesował się bliźniętami.
Dlatego też dziewczyny szybko trafiły w jego ręce. Mengele eksperymentował na nich, wstrzykiwał im wirusy. Tylko po to aby obserwać jak będą reagowały ich organizmy. Wiele dzieci tego nie przeżyło.

Książka jest dość krótka. Przeczytałam już wiele książek o takiej tematyce i mogę stwierdzić, że na tle innych ta historia jest łagodna. Nie znajdziemy tutaj drastycznych opisów. Może i lepiej.
Historia nie jest jakoś bardzo rozwinięta.
Czy polecam? Myślę, że takie książki warto polecać.
Ja jednak spodziewałam się bardziej rozwiniętej historii.

@rewi.books
Lubicie tematykę wojenną? Obozową?
Wiem, że książki o takiej tematyce są dość ciężkimi lekturami. Są wstrząsające i smutne ale czasem mam potrzebę przeczytać coś z tego gatunku.

Historia ta skupia się na żydowskiej rodzinie, która trafia do Auschwitz. Bohaterki książki są bliźniaczkami i trochę dzięki temu udało im się opuścić to straszne miejsce. Oczywiście...

Książka na jeden wieczór. Nie ukrywam że spodziewałam się czegoś innego, mocniejszego. Miałam wrażenie że książka jest o niczym, jedynie kilka scen z życia w obozie i to opowiedziane z długimi przerywnikami. Na końcu dopiero wyjaśnienie, że jest to raczej pozycja dla młodzieży i pewnie dlatego taka prosta wydaje się ta książka.

Książka na jeden wieczór. Nie ukrywam że spodziewałam się czegoś innego, mocniejszego. Miałam wrażenie że książka jest o niczym, jedynie kilka scen z życia w obozie i to opowiedziane z długimi przerywnikami. Na końcu dopiero wyjaśnienie, że jest to raczej pozycja dla młodzieży i pewnie dlatego taka prosta wydaje się ta książka.

Myślę, że takich książek jak ta nie powinno się oceniać w kategoriach literackich.

Nie spodziewałam się wątku o wybaczeniu ...

Myślę, że takich książek jak ta nie powinno się oceniać w kategoriach literackich.

Nie spodziewałam się wątku o wybaczeniu ...

Bardzo rzeczowa. Oczywiście cenna pozycja. Nie spodziewałam się wątku o wybaczeniu. Wielki szacunek za taką postawę. Ja bym chyba nie potrafiła...

Bardzo rzeczowa. Oczywiście cenna pozycja. Nie spodziewałam się wątku o wybaczeniu. Wielki szacunek za taką postawę. Ja bym chyba nie potrafiła...

Nie jest to typowa książka o Auschwitz. Jest lżejsza w opisach, nie pokazuje wprost, co ofiary przeszły. Warto przeczytać, sporo rozjaśniła mi w głowie w temacie dzieci i okrucieństwa, które ich spotkało.

Nie jest to typowa książka o Auschwitz. Jest lżejsza w opisach, nie pokazuje wprost, co ofiary przeszły. Warto przeczytać, sporo rozjaśniła mi w głowie w temacie dzieci i okrucieństwa, które ich spotkało.

Ciężko jest opisać emocje jakie towarzyszyły mi przy tej książce. Dlugo się za nią zabierałam. Nie żałuję,że ja przeczytałam, mimo że serce pękło wiele razy

Ciężko jest opisać emocje jakie towarzyszyły mi przy tej książce. Dlugo się za nią zabierałam. Nie żałuję,że ja przeczytałam, mimo że serce pękło wiele razy

Trudno ocenić tą książkę, gdyż ta historia wydarzyła się naprawdę i jest to zapis przeżyć dziecka, które los okrutnie doświadczył. Myślę, że dużo ludzi słyszało o "Aniele Śmierci", czyli doktorze Mengele i jego "badaniach". Opowieść autorki to wspomnienia z tego, czego doświadczyła, kiedy trafiła do obozu Auschwitz Birkenau, opis walki o życie swoje i swojej siostry bliźniaczki (co uratowało im życie). Autorka nie serwuje nam tutaj ogromnej ilości przykrych i okrutnych opisów eksperymentów, nie opisuje wielu innych okropnych rzeczy, których była świadkiem. Jednak doskonale przemyciła swoje emocje, jak strach, lęk, niezrozumienie tego, co się dzieje i dlaczego nagle ona i cała rodzina stała się kimś gorszym. Jednak są tutaj też pozytywne uczucia, jak wzajemna miłość całej rodziny, nadzieja, że przeżyją, a przede wszystkim ogromny hart ducha i wola przetrwania. Książka wciąga, nie jest pisana na siłę, żeby tylko była grubsza. Czyta się to naprawdę szybko, mimo trudnego tematu. Podsumowując, polecam. Przeczytałam kilka książkę na temat holocaustu i ta jest jedną z lepszych.

Trudno ocenić tą książkę, gdyż ta historia wydarzyła się naprawdę i jest to zapis przeżyć dziecka, które los okrutnie doświadczył. Myślę, że dużo ludzi słyszało o "Aniele Śmierci", czyli doktorze Mengele i jego "badaniach". Opowieść autorki to wspomnienia z tego, czego doświadczyła, kiedy trafiła do obozu Auschwitz Birkenau, opis walki o życie swoje i swojej siostry...

Myślę, że takich książek jak ta nie powinno się oceniać w kategoriach literackich. Książka obrazuje czyjeś życie, wspomnienia, z niewyobrażalnie trudnego okresu w życiu.
Jednak cieszę się, że takie książki powstają, może dzięki nim ludzie zrozumieją ile potrafi zniszczyć wojna i agresja.

Myślę, że takich książek jak ta nie powinno się oceniać w kategoriach literackich. Książka obrazuje czyjeś życie, wspomnienia, z niewyobrażalnie trudnego okresu w życiu.
Jednak cieszę się, że takie książki powstają, może dzięki nim ludzie zrozumieją ile potrafi zniszczyć wojna i agresja.

Eva Mozes i jej siostra bliźniaczka Miriam urodziły się w żydowskiej rodzinie na Węgrzech. Spokojne życie z rodzicami i starszymi siostrami przerwał wybuch II wojny światowej. Rodzina trafiła najpierw do getta, a później obozu Auschwitz Birkenau. Eva i Miriam jako bliźniaczki trafiają do grupy dzieci przeznaczonych do badań doktora Mengele.

,,Przetrwałam” to krótka książka, nie ma tu wielu szczegółów. Po tytule i tematyce spodziewałam się okrutnych, drastycznych opisów eksperymentów prowadzonych przez Mengelego i początkowo byłam zaskoczona, że tego nie doznałam, ale szybko uświadomiłam sobie dlaczego. We wspomnieniach ludzi, którzy przeżyli, nie znajdziemy naturalistycznych, szczegółowych opisów krwi i tortur. To jest coś, o czym nie chce się mówić, i czego nie da się wyrazić. I właśnie ten brak epatowania przemocą, tak powszechną współcześnie, działa jeszcze mocniej. Bo uświadamiamy sobie, jak wiele rzeczy Eva musiała znieść i jak bolesne są te wspomnienia, które pragnie się gdzieś zepchną. I w tej prostocie i surowości czuć dramat dziewczynek rozdzielonych z rodziną, które od początku przeczuwały, że zostały same, dramat dzieci, które w baraku Mengelego bały się ze sobą rozmawiać i nawet nie mogły znaleźć przyjaciół, by pomóc sobie przetrwać. Widać, jak niewinna Eva uczy się życia obozowego, przyzwyczaja się do kradzieży, do kłamstwa.

Ale jest w tej pozycji też dużo nadziei. Nie tej cukierkowej, próbującej łagodzić historię, ale takiej, która wzięła się z ogromnej miłości między siostrami oraz siły ich woli. Eva pokazuje się jako bardzo zdecydowana i zaradna dziewczyna, która od pierwszych chwil w Oświęcimiu jest nastawiona na przetrwanie, na osiągnięcie swojego prywatnego zwycięstwa. Pisze też sporo o osamotnieniu Żydów w Europie, o tęsknocie za Izraelem, ale też o powojennym rozliczaniu się z nazizmem i jak sama uczyła się wybaczać tym, którzy ją skrzywdzili. Mimo smutnej i przytłaczającej tematyki w tej książce jest coś krzepiącego. To swego rodzaju hymn na cześć ludzkiej siły i odwagi.

Jak do popularnej obecnie fikcji wojennej podchodzę bardzo ostrożnie, tak tego typu wspomnienia uważam za niezwykle cenne, otwierające oczy i wciąż aktualne. Uważam, że warto przynajmniej spróbować zapoznać się z opowieścią Evy.

,, Złość i nienawiść to ziarna, z których kiełkuje wojna. Przebaczenie jest ziarnem pokoju. I ostatecznym aktem ukojenia.”

Eva Mozes i jej siostra bliźniaczka Miriam urodziły się w żydowskiej rodzinie na Węgrzech. Spokojne życie z rodzicami i starszymi siostrami przerwał wybuch II wojny światowej. Rodzina trafiła najpierw do getta, a później obozu Auschwitz Birkenau. Eva i Miriam jako bliźniaczki trafiają do grupy dzieci przeznaczonych do badań doktora Mengele.

,,Przetrwałam” to krótka...

Tai h książek nie da się oceniać.

Tai h książek nie da się oceniać.