Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Adrian Pracoń jest z pochodzenia Polakiem, choć urodził się i wychowywał w Norwegii. 19 lipca 2011 roku, mając niespełna dwadzieścia dwa lata, po raz pierwszy wziął udział w organizowanym corocznie na wyspie Utøya obozie młodzieżówki norweskiej Partii Pracy. Pracoń opisuje pierwsze dni obozu, objaśnia, jak to wygląda i o co chodzi, dzięki czemu czytelnik może dowiedzieć się, na czym polega taki obóz. Jest to nie tylko spotkanie setek młodych ludzi, którzy są zainteresowani polityką, ale także kilka dni dobrej zabawy, podczas których można zawrzeć wiele nowych znajomości. W 2011 roku również tak było. Jednak wszystko zmieniło się w momencie, gdy do uczestników obozu dotarła wiadomość o wybuchu, do którego doszło w centrum Oslo. Zapanował strach, organizatorzy starali się uniknąć chaosu. Nikt jednak nie wiedział, że najgorsze dopiero ma nadejść. Wkrótce Adrian Pracoń zauważył uciekających ludzi. Zaraz potem padły pierwsze ofiary. Pierwsza myśl? Ćwiczenia albo jakaś gra. Nikomu nie przyszłoby do głowy, że ktoś mógłby do nich strzelać, chcieć ich zabić. Adrian Pracoń całe zdarzenie relacjonuje minuta po minucie. Jego opisy są konkretne, realistyczne, wierzę, że dokładnie tak to zapamiętał, a co więcej – że dokładnie tak myślał w chwili ataku. Brak tu refleksji, rozwleczonych myśli, zastanawiania się po co, dlaczego. Autor skoncentrował się na czynnościach, zachowaniach, jego relacja sprawia wrażenie, jakby w chwili ataku kierował się tylko instynktem, niczym zagrożone zwierzę. Jako czytelnik zapewne nie mogę sobie nawet po części wyobrazić, co ci ludzie przeżyli – Adrian Pracoń daje tego namiastkę”. Cała recenzja: http://bohater-fikcyjny.blogspot.com/2017/03/117-serce-o-kamien-masakra-na-wyspie.html