Będzie ciężko napisać coś dobrego o tej pozycji, a szkoda. Zapowiadało się tak pięknie.
Czytało mi się szybko, z wyłączoną opcją myślenia i analizy w podróży pociągiem z pracy szło gładko i przyjemnie. Nim zauważyłem książka była skończona.
I co mogę o niej powiedzieć. Tylko tyle, że główna bohaterka jest zajebista. Tak zajebista, że aż kilka razy licznik przekręciła. Pod każdym względem najlepsza. KAŻDYM. Chuck Noris może się od niej uczyć, a Conan nawet nie ma co podchodzić. Zresztą obaj razem z James Bondem nie mają szans. Nie mają tak zajebistych cycków.
Z opisu na LC:
"Stado nadprzyrodzonych" - to się zgadza, jest stado. Jest wszystko co ślina na język przyniesie, ale kupy się nie trzyma. Jestem ciekaw jak ten realny świat jeszcze istnieje, jak te wszystkie postaci z wszystkich mitologi i wierzeń bez problemu i ŻADNYCH ograniczeń istnieją w naszym świecie? Te stado jest głupie i prymitywne, dopiero Teodora nadaje sens całemu światu. Jedno jej tupnięcie, mrugnięcie i najpotężniejsze mityczne postacie są potulnymi baranami.
"Morderstwo i śledztwo", że co? Jakie śledztwo? Wszystko kończy się w połowie, a całość zajmuje może ze 30 stron i jest tak banalna, że wrócę chyba do "Szatana z siódmej klasy". Ambitniejsze. Sprawa rozwiązana (żeby tylko jedna, co najmniej cztery na raz). Po co policja, dochodzenie. Wystarczy główna bohaterka jej intuicja i wizje. Przestępczość jeszcze istnieje w takim świecie? Niemożliwe.
"to nie jest kolejne love story" - o właśnie najbliżej tej książce do romansu, ale co to za romans, jak wszystko na około głównej bohaterki się kręci. Wszyscy ją kochają. I tylko ją. Inni są brzydcy i/lub głupi.
"Alternatywne miasta" - jakie alternatywne? Brak telefonii komórkowej łączącej ze światem realnym to nie alternatywa. Te miasta niczym się nie różnią od "zwykłych".
Anioł, diabeł, wampir, psychopata - ech, wszyscy są po to żeby podziwiać główną bohaterkę.
I tu chyba jest cały pies pogrzebany. Mamy ponad dwieście stron panegiryku (chyba po raz pierwszy używam tego słowa poza krzyżówką, nie jestem pewien czy właściwie) ku chwale Teodory Wilk. I autorka nie przekonała mnie do myślenia inaczej o niej jak o suczy (tego słowa nawet w krzyżówkach nie używam).
I tak samo jak nastolatek oglądało się "Słoneczny patrol" dla biegnącej Pameli, tak i książkę dla tych cycków można przeczytać.
Ale niestety erotyzmu w niej nie ma. Sport na polsacie ma go więcej.
Więc po co czytać? Pomaga wyłączyć myślenie.
Nie tego spodziewałem się po 30 letniej autorce, gdyby pisała to piętnastolatka, o swoim alter ego dla swojej koleżanki - może. A tak dziękuje. Conan jest ciekawszy i bardziej z sensem.

Będzie ciężko napisać coś dobrego o tej pozycji, a szkoda. Zapowiadało się tak pięknie.
Czytało mi się szybko, z wyłączoną opcją myślenia i analizy w podróży pociągiem z pracy szło gładko i przyjemnie. Nim zauważyłem książka była skończona.
I co mogę o niej powiedzieć. Tylko tyle, że główna bohaterka jest zajebista. Tak zajebista, że aż kilka razy licznik przekręciła. Pod...