Kiedyś jeden dziadunio na bazarze polecił mi "Pyłki" - sequel omawianego "Wurta". Dość sceptycznie z początku do tego podszedłem, ale napis na okładce "Philip K. Dick lat dziewięćdziesiątych" oraz 4.50zł, które dziadunio za tą książkę chciał jednak mnie przekonały... Ocena, którą wystawiłem na tym portalu mówi sama za siebie, "Pyłki" Jeffa Noona okazały się bardzo dobrą, klimatyczną książką science-fiction, i bardzo szybko podjąłem próby zdobycia "jedynki". O próbach tych można by było dość dużą rozprawkę napisać, jednak nie czas i miejsce na to. Ważne, że dzięki pewnemu serwisowi aukcyjnemu udało mi się zdobyć egzemplarz (więc dopada czytanie na tablecie, które rozważałem ;P), co prawda lekko pokiereszowany przez czas, ale jest :)

A jaki zatem jest "Wurt". Kurczę no.... TO JEDNO Z NAJLEPSZYCH SF JAKIE CZYTAŁEM! I piszę to bez przesady. Nie często zdarza się by w jednej książce było zamkniętych tyle emocji. Wiecie... to jedna z tych książek, po odłożeniu których odczuwa się smutek. Po pierwsze z powodu ukończenia tak wciągającej historii, a po drugie z powodu losów bohaterów, których w między czasie zdążyliśmy polubić.

Już sama historia jest ciekawa. Wurt to potężny narkotyk, zdolny przenosić ludzi do dowolnej rzeczywistości wurtualnej i pozwala przeżywać tam różne przygody. Skryba - główny bohater gubi w takiej rzeczywistości swoją siostrę. W zamian sprowadza do naszego świata tajemniczą istotę. Oczywiście robi wszystko by dokonać wymiany zwrotnej, ale droga do tego łatwa nie będzie.

Na samym początku opowieści poznajemy młodzieżowy gang Skitrowców, do którego należy główny bohater. Żadne z nich nie posługuje się swoim imieniem - w świecie wykreowanym przez Jeffa Noona rządzą pseudonimy. Łatwiej dzięki temu zapamiętać kto jest kto. Muszę przyznać, że każdy Skitrowiec to postać w jakiś sposób indywidualna, i ciekawa, posiadająca swój własny charakter. Zresztą nawet postacie drugoplanowe (np. policjanta Murdoch) też nie są papierowe. Cenię sobie taką kreację bohaterów w książkach a tutaj wyszło to naprawdę bezbłędnie. A za Skierką autentycznie będę tęsknił :)

O klimacie już pewnie wspomniałem, pora więc nieco rozwinąć temat. Świat Wurta jest mroczny, ciężki. Odnoszę wrażenie że Manchester przyszłości to wielkie, betonowe, mroczne miasto w którym słońce nigdy nie wstaje. Dodatkowo nastrój potęguje pewna archaiczność powieści. Wiecie, to jest książka, w której mamy do czynienia ze światem przyszłości, mechaniczne wszczepy nie robią już na nikim różnicy (ba, krzyżówki ludzi z psami którzy robią karierę muzyczną też nie ;P), ale bohater się dziwi, kiedy dzwoni telefon stacjonarny, w dodatku "z odciętym przez firmę kablem". Nie ma się czemu dziwić, Noon pisał Wurta w 1993. Sądzę, że gdyby pisał tą książkę dzisiaj, telefon stacjonarny z odciętym kablem byłby zastąpiony jakąś wariacją na temat komórki. Takich archaizmów w książce jest więcej - co dla mnie jest dodatkową zaletą. Należy też się przwyczaić do pewnego dziwnego języka. Wurtistota, ciałoglina, czy robosuka (o psa chodzi, dzieci, o psa ;P) to nazwy w Wurcie powszechne. Robosmutas z pierwszego rozdziału rządzi :D.

Warto też wspomnieć, że w powieści Jeffa Noona poruszone jest parę trudnych tematów. Już sama miłość Skryby do uwięzionej w Wurcie siostry jest jest jednak czymś więcej niż miłość brata do siostry. Często też wybory dokonywane przez bohatera bywają...dyskusyjne ("Są rzeczy ważniejsze od innych, i nic nie poradzę, że czyni mnie to złym" - Skryba). Tak, "Wurt" zdecydowanie nie należy do powieści lekkich, łatwych i przyjemnych.

Jeśli jesteście fanami ciekawego, ambitnego i mrocznego science fiction i macie taką możliwość - upolujcie i przeczytajcie "Wurta". Rzekłem.

Kiedyś jeden dziadunio na bazarze polecił mi "Pyłki" - sequel omawianego "Wurta". Dość sceptycznie z początku do tego podszedłem, ale napis na okładce "Philip K. Dick lat dziewięćdziesiątych" oraz 4.50zł, które dziadunio za tą książkę chciał jednak mnie przekonały... Ocena, którą wystawiłem na tym portalu mówi sama za siebie, "Pyłki" Jeffa Noona okazały się bardzo dobrą,...