Ta książka to moje pierwsze spotkanie z twórczością Murakamiego. I szczerze przyznam, że jestem zachwycona. Spodziewałam się dobrej literatury i nie zawiodłam się, a od lektury nie mogłam się oderwać, pomimo tego, że oczy niejednokrotnie same zamykały mi się ze zmęczenia.
Najbardziej chyba urzekło mnie niezwykle umiejętne połączenie prostoty języka z głębią przekazu. Powieść czyta się szybko i łatwo, co nie zmienia faktu, że jest ona pełna mądrych, głębokich, trafnych spostrzeżeń odnośnie ludzkiej psychiki. Nie ma tu jednak językowego przepychu, pretensjonalności czy przerostu formy nad treścią. Jest tylko to, co potrzebne - konkretne przemyślenia, bez zbędnych dygresji i dłużyzn. Główny bohater, mimo że przedstawiciel kultury jakże odmiennej od naszej, to człowiek, z którym niejeden z czytelników może się z łatwością utożsamić. Nieco zagubiony, głęboko zraniony w młodości, zmagający się z samotnością, odczuwający z jednej strony silną tęsknotę za głębokim związkiem z drugą osobą, a z drugiej strach przed ponownym zranieniem. Jesteśmy jednak świadkami jego przemiany, pożegnania z trudną przeszłością i, jak się możemy domyślać, początku nowego życia. Nie wszystkie tajemnice są tu wyjaśnione, a książka kończy się w takim momencie, że aż nabrałam podejrzeń, czy ktoś aby nie wyrwał z niej kilku ostatnich stron z zakończeniem. Ale autorowi przecież nie chodziło o to, by podać nam na tacy rozwiązanie wszystkich zagadek. Specjalnie pozostawił pole do popisu naszej wyobraźni. Sami możemy sobie dopowiedzieć zakończenie, jednak zastanówmy się czy warto to robić, bo wg mnie wszystko, co najważniejsze, zostało już powiedziane.

Ta książka to moje pierwsze spotkanie z twórczością Murakamiego. I szczerze przyznam, że jestem zachwycona. Spodziewałam się dobrej literatury i nie zawiodłam się, a od lektury nie mogłam się oderwać, pomimo tego, że oczy niejednokrotnie same zamykały mi się ze zmęczenia.
Najbardziej chyba urzekło mnie niezwykle umiejętne połączenie prostoty języka z głębią przekazu....