Sympatyczna książka na lato. Polecam

Sympatyczna książka na lato. Polecam

Jedna z lepszych powieści tej autorki. Historia o muzyce i o miłości - takiej trochę innej niż ją zwykle znamy i widzimy w książkach. Jest duuużo włoskich potraw (cały czas byłam głodna czytając co Pepe gotuje),są uliczki Rzymu. Nostalgiczna, czytając ją mamy wrażenie, że to i tak zmierza ku katastrofie. Smutna, ale piękna opowieść.

Jedna z lepszych powieści tej autorki. Historia o muzyce i o miłości - takiej trochę innej niż ją zwykle znamy i widzimy w książkach. Jest duuużo włoskich potraw (cały czas byłam głodna czytając co Pepe gotuje),są uliczki Rzymu. Nostalgiczna, czytając ją mamy wrażenie, że to i tak zmierza ku katastrofie. Smutna, ale piękna opowieść.

Jest to zupełnie inna książka Pellegrino niż ta, którą przeczytałam wcześniej. Inna formuła, inny język. Akcja toczy się zupełnie inaczej. Może dlatego, że narracja jest pierwszoosobowa, a bohaterka nie ma włoskiego temperamentu?
Męczyłam się przy czytaniu. Jedynie finał mnie zadowolił, bo był mi bliski.
Trzeba wiele cierpliwości, by tę książkę przeczytać.

Jest to zupełnie inna książka Pellegrino niż ta, którą przeczytałam wcześniej. Inna formuła, inny język. Akcja toczy się zupełnie inaczej. Może dlatego, że narracja jest pierwszoosobowa, a bohaterka nie ma włoskiego temperamentu?
Męczyłam się przy czytaniu. Jedynie finał mnie zadowolił, bo był mi bliski.
Trzeba wiele cierpliwości, by tę książkę przeczytać.

Opowieść o Rzymie biednym i Rzymie bogatym. Opowieść o szukaniu swojej drogi, o decyzjach które sami podejmujemy. Opowieść o dziewczynie, która chciała żyć życiem gwiazdy i poświęciła pracy dla niego 4 lata życia a później żyła wspomnieniami. Morał z tej historii jest taki że nie zawsze ci co mają wszystko (pieniądze, karierę i rodziny są szczęśliwi). Wręcz przeciwnie...

Opowieść o Rzymie biednym i Rzymie bogatym. Opowieść o szukaniu swojej drogi, o decyzjach które sami podejmujemy. Opowieść o dziewczynie, która chciała żyć życiem gwiazdy i poświęciła pracy dla niego 4 lata życia a później żyła wspomnieniami. Morał z tej historii jest taki że nie zawsze ci co mają wszystko (pieniądze, karierę i rodziny są szczęśliwi). Wręcz przeciwnie...

Bardzo przypadła mi do gustu ta książka. Zaczytałam się w niej wczoraj do tego stopnia, że niemal skończyłam za jednym podejściem, a to 360 stron. I faktycznie ktoś powie, co tam ciekawego? Wspomnienia pensjonariuszki domu spokojnej starości? Tak, ale jakie!!

Bo cztery lata pracy w rodzinie osławionego amerykańskiego tenora włoskiego pochodzenia Mario Lanzy (zm. 1959) to nie byle jakie wspomnienia i nie byle jak spisane. Dziewiętnastoletniej Serafiny, która w połowie lat 50 tych podjęła pracę w willi Lanzy ponoć w rzeczywistości nie było, ale już samo życie i kariera śpiewacza i filmowa tenora w Rzymie jak najbardziej. Ważne, że dla stworzonej na potrzeby książki bohaterki te cztery lata były najbardziej zwariowanymi i ekscytującymi latami jej życia, a w willi swego pracodawcy poznała przyszłego męża.

Doskonały klimat powieści, do bólu włoski, z kawiarenkami, fontannami i krętymi uliczkami wspaniale oddaje atmosferę Rzymu. Do tego należy dodać ustawicznie przywoływane w powieści typowo włoskie dania i temperament wielu odmalowanych postaci.

Nie znałam Mario Lanzy, nie słuchałam i nie oglądałam wcześniej, dlatego i naoglądałam się sporo w Internecie i naczytałam na jego temat i wysłuchałam na You Tube. Dzisiaj z takim głosem i urokiem osobistym byłby również bożyszczem tłumów bez dwóch zdań.

Dobra książka na wakacje. Autorka zauroczyła mnie opowieścią równie radosną, jak bolesną. Ma dobre pióro, umie wzbudzić sympatię do bohaterów i spowodować, że skądinąd fikcyjne losy Serafiny sprowokowały niejedną łezkę w moim oku. Będę szukać innych "włoskich" powieści tej autorki. Polecam.

Bardzo przypadła mi do gustu ta książka. Zaczytałam się w niej wczoraj do tego stopnia, że niemal skończyłam za jednym podejściem, a to 360 stron. I faktycznie ktoś powie, co tam ciekawego? Wspomnienia pensjonariuszki domu spokojnej starości? Tak, ale jakie!!

Bo cztery lata pracy w rodzinie osławionego amerykańskiego tenora włoskiego pochodzenia Mario Lanzy (zm. 1959) to...

Bardzo ciekawa ksiazka

Bardzo ciekawa ksiazka

Za mało rzymska jest ta książka. Główna bohaterka, owszem rodowita Rzymianka z Zatybrza wprowadza nas w cudowny, włoski klimat. I to by było na tyle, dalsza opowieść jest o życiu sławnego śpiewaka operowego. Akcja mogłaby się dziać w dowolnym miejscu na świecie.

Za mało rzymska jest ta książka. Główna bohaterka, owszem rodowita Rzymianka z Zatybrza wprowadza nas w cudowny, włoski klimat. I to by było na tyle, dalsza opowieść jest o życiu sławnego śpiewaka operowego. Akcja mogłaby się dziać w dowolnym miejscu na świecie.

Nie jest niczym zaskakującym to, że prawie każda nastolatka ma zwykle jakiś sławny obiekt westchnień. Piosenkarz, aktor, jakiś performer..Tak było jest i będzie. W Rzymskiej Przygodzie obserwujemy ten sam mechanizm, z tym, że przenosimy się do Włoch w lata 50te, a obiektem westchnień i nieustającego uwielbienia głównej bohaterki, 19-letniej Serafiny, jest Mario Lanza.

Czy słyszeliście kiedyś o Mario Lanzie? No właśnie. Przed przeczytaniem ,,Rzymskiej Przygody" ja też o nim nie słyszałam. Po przeczytaniu muszę przyznać, że zaczęłam szukać informacji o nim w czeluściach internetu i chętnie obejrzę filmy z jego udziałem, o których dowiedziałam się z książki Pellegrino.

Rzymska Przygoda to dobrze napisana fabularyzowana biografia amerykańskiego tenora o włoskich korzeniach. Cała sztuka polega na tym, że Mario Lanza nie jest tu głównym bohaterem. Jego życie, od momentu, gdy ten przenosi się z rodziną do Rzymu, opisywane jest z perspektywy 19-letniej Serafiny, której losy ściśle splatają się z losami rodziny Lanzów.

Serafina jest prostą dziewczyną, nie skończyła szkoły, ma problemy z czytaniem, dni spędza na zajmowaniu się domem i dwiema siostrami. Matka Serafiny, jako młoda dziewczyna, uciekła z domu, by znaleźć pracę na ulicach Rzymu. Teraz również pracuje wieczorami i w nocy, a ciężar prowadzenia domu spadł na Serafinę.

Może właśnie to, że od zawsze jako najstarsza córka, Serafina musiała zajmować się siostrami i domem, spowodowało, że jest poważna, rozsądna, niesamowicie cierpliwa i empatyczna.

Poprzez trochę niewiarygodny splot okoliczności zostaje zatrudniona przez żonę Lanzy, Betty, i od tej chwili jest niemym świadkiem wzlotów i upadków wielkiego tenora.

Stopniowo lepiej poznajemy jego charakter, specyfikę pracy, zwyczaje, razem z Serafiną uczestniczymy w wystawnych przyjęciach, zagranicznych wyjazdach.

Dobrze się to czyta, szczególnie że Pellegrino zręcznie przeplata opowieści o życiu Lanzów z historią Serafiny i jej sióstr.

Rzymska Przygoda rozpoczyna się i kończy sceną, w której Serafina jest już starą kobietą o białych włosach, z tym, że w ostatnim rozdziale staliśmy się jej powiernikami, niejako wysłuchaliśmy historii jej życia.

Ta perspektywa skłania do zastanowienia się nad odpowiedzią na nieśmiertelne pytanie: co tak naprawdę się w życiu liczy.

Historia Serafiny absorbuje, a zakończenie jest inne niż w pozostałych książkach Pellegrino, które wpadły mi w ręce. Nie ma tu miejsca na niedomówienia, historia została opowiedziana. Ale jak to w życiu, coś się kończy coś się zaczyna...

Polecam :)

Nie jest niczym zaskakującym to, że prawie każda nastolatka ma zwykle jakiś sławny obiekt westchnień. Piosenkarz, aktor, jakiś performer..Tak było jest i będzie. W Rzymskiej Przygodzie obserwujemy ten sam mechanizm, z tym, że przenosimy się do Włoch w lata 50te, a obiektem westchnień i nieustającego uwielbienia głównej bohaterki, 19-letniej Serafiny, jest Mario Lanza.

Czy...

Rzym lat 50. Malownicze, tętniące życiem brukowane uliczki, zabytkowe fontanny, to wszystko dotychczas kojarzyło mi się jedynie z filmem „Rzymskie wakacje”. Czegoś więcej na temat Rzymu tamtych lat można dowiedzieć się z książki pod tytułem „Rzymska przygoda” Nicky Pellegrino. Autorka wzbogaca obraz miasta ukazany na filmie o aromatyczne zapachy regionalnej włoskiej kuchni i niezwykłą muzykę operową. Ale o czym właściwie opowiada „Rzymska przygoda?
„Rzymska przygoda” nie tylko ukazuje historię młodej dziewczyny- Serafiny, córki prostytutki. To książka, która przedstawia nam od kuchni blaski i cienie kariery włoskiego tenora- Maria Lanzy. To jego postać wysuwa się w powieści na pierwszy plan.
Artysta przyjeżdża do Rzymu, by zagrać w kolejnym filmie. Ze względu na niezwykły talent i włoskie korzenie cieczy się tu ogromną popularnością. Do licznego grona jego fanek zalicza się także Serafina. Tenor zatrudnia dziewczynę jako opiekunkę do dzieci. Jej życie w jednej chwili ulega diametralnej przemianie. Serafina przenosi się z ubogiego mieszkanka na Zatybrzu- do pełnej luksusów willi. Dziewczyna dostaje niezwykłą szansę poznania życia Maria Lanzy od podszewki. Jaki właściwie był? Czy wybuchowy charakter rzeczywiście jest tylko wymysłem paparazzich? Z jakimi problemami zmaga się rodzina, która na pozór ma wszystko? Tego wszystkiego możemy dowiedzieć się jedynie czytając książkę.
Serafina jest rzetelna, jako asystentka zony znanego tenora, poznaje nowy obcy jej świat, zupełnie inny, a jednak nadal jest skromna i prosta, nawet miłośc do kucharza Pepe, niewiele z niej zmieniła, pozostała do koca do dyspozycji Betty...Maria Lanza był dwulicowym człowiekiem, kochanym męzem i ojcem albo tyranem, despota i pijakiem...w efekcie zmarł na zawał w wieku niespełna 40 lat, Betty zmarła zaraz po nim...Serafina teraz....
polecam, czyta sie szybko i miło...

Rzym lat 50. Malownicze, tętniące życiem brukowane uliczki, zabytkowe fontanny, to wszystko dotychczas kojarzyło mi się jedynie z filmem „Rzymskie wakacje”. Czegoś więcej na temat Rzymu tamtych lat można dowiedzieć się z książki pod tytułem „Rzymska przygoda” Nicky Pellegrino. Autorka wzbogaca obraz miasta ukazany na filmie o aromatyczne zapachy regionalnej włoskiej kuchni...

Wciągająca powieść na umilenie chłodnych wieczorów. Piękne opisy Włoch i potraw, także dobrze jest mieć przy sobie coś do jedzenia 😉

Wciągająca powieść na umilenie chłodnych wieczorów. Piękne opisy Włoch i potraw, także dobrze jest mieć przy sobie coś do jedzenia 😉