"-Musimy znaleźć tego jelenia, żebym nie musiał odrąbać ci głowy.
-Nie mówiłam, że masz mi odrąbać głowę.
-Przeszyć cię więc mieczem? Pluton egzekucyjny?
-Myślałam o czymś cichszym, może jakaś fajna trucizna.
-Powiedziałaś tylko, że mam cię zabić. Nie mówiłaś jak."

Na trylogię Griszy zacierałam ręce już od chwili, kiedy pierwszy raz przeczytałam "Szóstkę wron" w oryginale, ale wciąż nie była dostępna wersja elektroniczna w języku polskim, więc uznałam, że cierpliwie zaczekam. I tak czekałam, że aż o niej zapomniałam i wróciła do mnie wraz z zapowiedzią najnowszej książki Leigh Bardugo "King of Scars" i szczerze - nie mogłam trafić lepiej.

Już w "Szóstce Wron" podziwiałam i bardzo doceniałam inspirację Rosją do stworzenia świata Griszów, ale o ile tam było to dość subtelnie ujęte, tutaj widać jak bardzo wiele autorka zaczerpnęła z sowieckiej kultury. Rosja ma w sobie swojego rodzaju surowość, dzikość i coś takiego... powiedziałabym pierwotnego, że dużo łatwiej przychodzi mi wejście w klimat stworzony przez Bardugo niż w jakikolwiek inny. Czytając "Cień i kość" od razu też można dostrzec jak bardzo "Szóstka wron" wybija się poziomem, jak bardzo Leigh ewoluowała i jak dobrą byłą pisarką już w swoich początkach kariery, bo pierwszy tom z trylogii Griszy jest naprawdę bardzo dobry. Ma co prawda te same etapy, co wiele innych książek fantasy i wydaje się nie zaskakiwać, historia przechodzi płynnie i ciekawie. Cały czas coś się dzieje i nie sposób się od niej oderwać. Alina jest bardzo dobrą narratorką i kreacja innych postaci jest naprawdę świetna. Brakowało mi jednak szerszego wyjaśnienia funkcji i podziału Griszy, gdybym nie czytała "Szóstki Wron", to nie wiem czy rozgryzłabym o co tak naprawdę z tym wszystkim chodzi. Zakończenie też było nie do końca dla mnie klarowne, ale uznałam, że nie będę tego teraz roztrząsać lecz zabieram się za "Szturm i grom". Kto nie poznał jeszcze świata Griszy - niech czyta - dla mnie idealnie spędzony czas.

"-Musimy znaleźć tego jelenia, żebym nie musiał odrąbać ci głowy.
-Nie mówiłam, że masz mi odrąbać głowę.
-Przeszyć cię więc mieczem? Pluton egzekucyjny?
-Myślałam o czymś cichszym, może jakaś fajna trucizna.
-Powiedziałaś tylko, że mam cię zabić. Nie mówiłaś jak."

Na trylogię Griszy zacierałam ręce już od chwili, kiedy pierwszy raz przeczytałam "Szóstkę wron" w oryginale,...