Najbardziej przypadł mi do gustu ten hipnotyzujący klimat prowadzenia opowieści, niespieszne kroczenie narratorki przez życie w Makao. Fragment historii z życia dwojga ludzi, którzy zaczynają się gubić i tracić swoją bliskość, bolesne przeżywanie straty i znalezienie miejsca, które daje nadzieję i chęci do działania. Ale to opowieść nie tylko o nich. Dostajemy całe spektrum emocji wypływających z historii ludzi przetaczających się przez książkę, w szczególny sposób związanych z kawiarnią prowadzoną przez główną bohaterkę. To z perspektywy Grace zaznajamiamy się z każdym szczegółem opowieści, to przez nią filtrowane są wszelkie emocje, ktore docierają do czytelnika. Udostępnia nam wgląd w najintymniejsze szczegóły swego życia i zapoznaje z problemami innych kobiet, a wszystko to jest tak uniwersalne,że można odnieść do naszej egzystencji, kogoś nam znajomego. I dlatego staje się to wszystko takie nam bliskie, angażujemy się i przeżywamy emocjonalnie.
Nie wyczułam tu banalności tylko samo życie, które dalekie jest od bajek choć czasem zdarzają sie i happyendy, więc trzeba się przygotować na niejedną łzę w oku podczas czytania. To dość refleksyjna opowieść na co wcale nie byłam przygotowana i może znalazła się u mnie w nie najlepszym czasie po przeczytaniu ostatnio samych takich wymagających zaangażowania opowieści, ale dobrze mi zrobiła. Można powiedzieć,że zadziałała oczyszczająco.

Najbardziej przypadł mi do gustu ten hipnotyzujący klimat prowadzenia opowieści, niespieszne kroczenie narratorki przez życie w Makao. Fragment historii z życia dwojga ludzi, którzy zaczynają się gubić i tracić swoją bliskość, bolesne przeżywanie straty i znalezienie miejsca, które daje nadzieję i chęci do działania. Ale to opowieść nie tylko o nich. Dostajemy całe spektrum...