Książka o kobietach i dla kobiet :-)

Powieść ciepła, wzruszająca, przedstawiająca różne losy różnych kobiet, których życiowe drogi przecięły się w jednym miejscu - na chińskiej wysepce Makau. Każda z kobiet jest inna, ma odmienny bagaż doświadczeń, jednak żadnej z nich los nie szczędzi trosk i zmartwień. Niezależnie od kraju, z którego pochodzimy, niezależnie od naszego społecznego statusu, problemy są nieodłączną częścią naszego życia i o tym właśnie mówi ta książka. Każda z nas z pewnością znajdzie w którejś z bohaterek cząstkę samej siebie - być może będzie to elegancka Marjory, może zawsze pogodna Rilla, sponiewierana przez życie Jocelyn, popijająca w milczeniu herbatę Yok Lan, buntownicza Gigi czy wreszcie główna bohaterka Grace, która stara się odnaleźć w nieznanym jej, tak obcym i egzotycznym kraju. Wbrew pozorom szok kulturowy nie będzie największym zmartwieniem Grace. Powieść krok po kroku odkrywa różne zakamarki jej życia, również te z przeszłości.

Książka jest ciekawie skonstruowana. Poszczególne rozdziały noszą nazwy makaroników - francuskich ciasteczek, które wypieka Grace. Każda nazwa trafnie nawiązuje do jakiegoś epizodu z życia bohaterek. Treść powieści jest przeplatana listami Grace do jej mamy, dzięki czemu poznajemy przeszłość bohaterki i jej trudne relacje z matką.

"Kolor herbaty" z pewnością nie jest wybitną powieścią, ale na pewno godną polecenia każdej kobiecie. Ja dodatkowo odnalazłam w niej wątki z własnego życia, gdyż sama od kilku lat mieszkam na innym kontynencie, choć w moim przypadku jest to akurat Afryka, a nie Azja ;-). Ostatnie rozdziały dosłownie wyciskają z oczu łzy, nie mogłam się powstrzymać od płaczu. Zróbcie sobie dobrą herbatę i przeczytajcie, a na pewno nie pożałujecie spędzonych na czytaniu godzin. Gwarantuję ;-).

Książka o kobietach i dla kobiet :-)

Powieść ciepła, wzruszająca, przedstawiająca różne losy różnych kobiet, których życiowe drogi przecięły się w jednym miejscu - na chińskiej wysepce Makau. Każda z kobiet jest inna, ma odmienny bagaż doświadczeń, jednak żadnej z nich los nie szczędzi trosk i zmartwień. Niezależnie od kraju, z którego pochodzimy, niezależnie od naszego...

Dużo makaroników i smak deseru wisi w powietrzu. Rozdziały nazwane smakiem makaroników. Zawirowania w życiu Grace która po przeprowadzce w nieznany świat próbuje się odnaleźć. Warto przeczytać.

Dużo makaroników i smak deseru wisi w powietrzu. Rozdziały nazwane smakiem makaroników. Zawirowania w życiu Grace która po przeprowadzce w nieznany świat próbuje się odnaleźć. Warto przeczytać.

Makaroników było faktycznie dużo, to zdecydowanie na plus. Zakończenie od czapy, można było się tego spodziewać, ale żeby rozwiązywać to w taki sposób, bez słowa wyjaśnienia? Sądzę, że bardzo szybko o niej zapomnę.

Makaroników było faktycznie dużo, to zdecydowanie na plus. Zakończenie od czapy, można było się tego spodziewać, ale żeby rozwiązywać to w taki sposób, bez słowa wyjaśnienia? Sądzę, że bardzo szybko o niej zapomnę.

Zbyt rozwlekła fabuła. Nie potrafiłam się na niej skupić.

Zbyt rozwlekła fabuła. Nie potrafiłam się na niej skupić.

Nie pozwalam sobie na książki za 40 zł. Nie stać mnie i już.Dlatego od momentu, kiedy zobaczyłam "Kolor herbaty" na sklepowej półce, do chwili jej przeczytania minęło bardzo duzo czasu. Dwa lata lekko licząc, jeśli nie trzy. Najpierw wyczekiwałam na przecenę. W końcu , gdy trafiła do kosza za 14 zł ktoś ją podarł. Na szczęście za drugim podejściem zobaczyłam drugą, całą, kupiłam. Potem poleżała trochę na półce, jak wiekszośc moich książek. Czekaja na własciwą chwilę, właściwy nastrój. Teraz jest przeczytana i staje się ulubiona. Autorka, Hannah Tunnicliffe, ma tak plastyczny styl, ze w przerwach w czytaniu łapałam sie na mysleniu o "Kolorze herbaty"jak o filmie. Opowiadana historia nie jest łatwa, ale nie jest tez łzawa. Jest jak życie. W końcu 1% z nas chyba tyl;ko tańcuje przez życie bez trosk, zmartwień, bagażu zaprzepaszczonych szans i cieżaru poczucia winy. Ale przecież nie spędzamy z tego powodu każdej wolnej chwili płacząc. Tak jest i z tą książką. Czytając czułam cięzar zdarzeń, bardzo mocno potrafiłam je odnieśc do siebie, ale nie ryczałam. To dobry znak. To znak, że autorka nie dodała ckliwego podkładu muzyki skrzypcowej,by wzbudzic w nas emocje. Nie ma takiej potrzeby. Postaci, zdarzenia, miejsca- wszystko jest wielowymiarowe. Ma głebię, ma zapach, smak. Postaci maja twarze a ich głosy brzmienie. Na końcu, w nocie biograficznej napisano, że pani Tunnicliffe nie zajmuje sie w tej chwili pisarstwem. Szkoda. Ma bardzo duzy talent.

Nie pozwalam sobie na książki za 40 zł. Nie stać mnie i już.Dlatego od momentu, kiedy zobaczyłam "Kolor herbaty" na sklepowej półce, do chwili jej przeczytania minęło bardzo duzo czasu. Dwa lata lekko licząc, jeśli nie trzy. Najpierw wyczekiwałam na przecenę. W końcu , gdy trafiła do kosza za 14 zł ktoś ją podarł. Na szczęście za drugim podejściem zobaczyłam drugą, całą,...

Historia Grace. Przyznam że początek dłużył mi się strasznie. Ten letarg i marazm w którym była bohaterka chyba mi się udzielił.....zachwyciłam się momentem, w którym bohaterka podnosi się. Super optymizm, rozmach działania, cieszę się że jednak bilans tej książki jest dodatni :)

Historia Grace. Przyznam że początek dłużył mi się strasznie. Ten letarg i marazm w którym była bohaterka chyba mi się udzielił.....zachwyciłam się momentem, w którym bohaterka podnosi się. Super optymizm, rozmach działania, cieszę się że jednak bilans tej książki jest dodatni :)

Bardzo lubię pierwszoosobowego narratora, zawsze jest to dla mnie dodatkowym plusem w książkach. Po "Kolorze herbaty" spodziewałam się lekkiej lektury osnutej wokół kulinariów. A okazało się, że to coś więcej; cały wachlarze emocji i niełatwych tematów. Niebanalne zakończenie.

Bardzo lubię pierwszoosobowego narratora, zawsze jest to dla mnie dodatkowym plusem w książkach. Po "Kolorze herbaty" spodziewałam się lekkiej lektury osnutej wokół kulinariów. A okazało się, że to coś więcej; cały wachlarze emocji i niełatwych tematów. Niebanalne zakończenie.

Ciepła i wzruszająca powieść, która pokazuje jak pokonywać trudności i z nadzieją i optymizmem patrzeć w przyszłość.

Hannah Tunnicliffe zabiera nas do Makau w Chinach - miasta położonego na półwyspie i dwóch wyspach połączonych ze sobą. Kiedyś była to portugalska kolonia, a dziś znana na całym świecie stolica hazardu. Właśnie w tym miejscu osiedliła się główna bohaterka powieści - Grace Miller wraz ze swym mężem Petem. Praca Pete związana jest z prowadzeniem i organizacją kasyn, stąd oboje dotąd sporo podróżowali. Przenosili się z Londynu do Melbourne w Australii i z powrotem, a potem trafili do Makau. W tym pędzie najpierw odkładali decyzję o dziecku, a potem, gdy zapragnęli go mieć, okazało się, że dla Grace jest już za późno. Załamana kobieta nie mogła sobie poradzić z taką diagnozą, popadła w depresję, odsunęła się od męża i najchętniej zrezygnowałaby z życia. Jej wspomnienia nieustannie biegły w stronę matki, którą przed laty bezpowrotnie utraciła. Opuściła ją i wyjechała na drugi koniec świata, a potem los sprawił, że nie miała możliwości nawet się z nią pożegnać. Grace pisze więc listy do swojej matki, w których wspomina dzieciństwo i wczesną młodość, zwierza się ze swoich problemów i dzieli się przemyśleniami. Listy te stają się dla bohaterki formą terapii, podobnie jak "Liliana" - jej własna kawiarnia, którą powołała do życia spełniając swoje najskrytsze marzenie. Miejsce to szybko zyskało sobie rozgłos w dość hermetycznej społeczności Makau, a dla Grace stało się prawdziwym domem w momentach, gdy jej małżeństwo przechodziło trudne chwile. To w "Lilianie" bohaterka znalazła prawdziwych przyjaciół, którzy stali się dla niej jak rodzina. Wypiekanie wymyślnych, słodkich makaroników i ich degustacja przy filiżance kawy lub herbaty przyciągało coraz to nowych klientów i smakoszy.

Życie Grace - typowej imigrantki, jakich wiele w Makau, w niecodzienny sposób połączyło się z losami miejscowych kobiet, młodych, ale naznaczonych przeróżnymi doświadczeniami. Wydarzeniom towarzyszy cała gama emocji, którym my, czytelnicy, musimy sprostać.

Jeśli chcecie poznać bliżej Grace i jej przyjaciół, zasmakować we francuskich delicjach oraz z nadzieją spojrzeć w przyszłość to lektura tej powieści spełni Wasze oczekiwania. Autorka potrafi pięknie malować słowem, a zatem otrzymacie miłą i ciepłą historię, która ma w sobie nutę goryczy podobnie jak serce makaronika wypiekanego przez bohaterkę. Polecam.

Ciepła i wzruszająca powieść, która pokazuje jak pokonywać trudności i z nadzieją i optymizmem patrzeć w przyszłość.

Hannah Tunnicliffe zabiera nas do Makau w Chinach - miasta położonego na półwyspie i dwóch wyspach połączonych ze sobą. Kiedyś była to portugalska kolonia, a dziś znana na całym świecie stolica hazardu. Właśnie w tym miejscu osiedliła się główna bohaterka...

Bardzo chciałam, żeby mi się podobała. Jednak nie mogłam odnaleźć czasu książki, którego się spodziewałam.
Grace otwiera kawiarnie w dość nieprzychylnym temu miejscu, ciągnie się za nią widmo matki, a swoją kawiarnią ratuje kilka okolicznych istnień.
Za wiele w niej widzę podobieństw do "Czekolady".

Pomimo tego "Kolor herbaty" to egzotyczna i apetyczna opowieść o podróży wgłąb siebie i o niespodziankach, jakie przynosi nam życie.

Bardzo chciałam, żeby mi się podobała. Jednak nie mogłam odnaleźć czasu książki, którego się spodziewałam.
Grace otwiera kawiarnie w dość nieprzychylnym temu miejscu, ciągnie się za nią widmo matki, a swoją kawiarnią ratuje kilka okolicznych istnień.
Za wiele w niej widzę podobieństw do "Czekolady".

Pomimo tego "Kolor herbaty" to egzotyczna i apetyczna opowieść o podróży...

Sympatyczna i ciepła opowieść pachnąca kawą i makaronikami.Polecam!!

Sympatyczna i ciepła opowieść pachnąca kawą i makaronikami.Polecam!!