Nie lubię opowiadań, bo wg mnie to zwykle stracone pomysły na większą, bardziej dopracowaną formę. Ale w przypadku tego zbioru - nie mam racji. Pierwsze opowiadanie od razu zaprzecza mojej "tezie": wartość tego utworu polega na jego... poezji, a tę trudno byłoby utrzymać przez 400 czy 500 stron. Drugie opowiadanie to majstersztyk i wspaniale, że towarzyszą mu zdjęcia, które bardzo konkretyzują treść (to opowiadanie "architektoniczne", o budowie Żoliborza w II RP) - akurat ten temat można pewnie umieścić w jakiejś większej całości, ale dzięki pomysłom edytorskim wychodzi re-we-la-cja. Najtrudniejsze jest trzecie opowiadanie, ponieważ jest najbardziej techniczne - wiele miejsca poświęcono w nim technice gry na fortepianie (w tym przypadku zabrakło w książce mp3 z Toccatą Schumanna - ale nic to, właśnie teraz jej słucham na Spotify ;-) ). I właśnie dlatego opowiadanie to jedyna możliwa forma dla tego tematu i tej treści: skupiamy się na stronie technicznej i - znowu - pewnej poetyckiej wymowie...
A o czym są te opowiadania? A o przemijaniu, o podsumowaniu życia, rozliczeniu go... Szkoda, że Libera nie daje nam kolejnej powieści, ale poproszę choć o kolejny taki tomik opowiadań!

Nie lubię opowiadań, bo wg mnie to zwykle stracone pomysły na większą, bardziej dopracowaną formę. Ale w przypadku tego zbioru - nie mam racji. Pierwsze opowiadanie od razu zaprzecza mojej "tezie": wartość tego utworu polega na jego... poezji, a tę trudno byłoby utrzymać przez 400 czy 500 stron. Drugie opowiadanie to majstersztyk i wspaniale, że towarzyszą mu zdjęcia, które...