A może by tak nie doczekać najazdu obcych? Chyba wystarczą mi moje sny, które raz na jakiś czas przekazują straszliwą wizję bycia lalką w rękach paranormalnych istot. Na szczęście człowiek może odepchnąć od siebie te myśli i zagłębić się w jeszcze straszniejszą wizję...

Daleko przyszłość, świat, który jeszcze nam się nie śnił. Nasza cudowna, autonomiczna ziemia zmieniła się w miejsce, w którym człowiek przestał mieć prawo do życia. Zamieszkali na niej obcy, którzy wchodzili w ciała i umysły zwykłych ludzi, pisząc na nowo ich prozę życia.
To lubię, powiedziałam sama do siebie, z ochotą rozpoczynając czytać cegłowatą lekturę.

Spodziewałam się cukierkowej fabuły, ponieważ pisarka jest także autorką sagi „Zmierzch”, ale na moje szczęście już od pierwszych stron zostałam mile zaskoczona. Język „Intruza” jest o wiele bardziej dojrzalszy i trafniej opisuje książkową rzeczywistość. Potrafi wciągnąć czytelnika i chociaż gdzieś w połowie książki zaczynamy odbiegać myślami od bohaterów, to jednak nie jest on tak bardzo tragiczny. Miło jest dostrzec progress u autorki, którą człowiek mógłby od razu skreślić, ale musimy od czegoś zaczynać, prawda?

Od samego początku polubiłam Wagabundę i Melanie. Obie bohaterki, połączone ciałem, tak naprawdę nakręcały warstwę psychologiczną postaci. Inspirowały i wzruszały. I chociaż nie powinnam, dobrze bawiłam się w ich towarzystwie. Wierzyłam w metamorfozę, w dobre zakończenie.
Sama historia również była ciekawa, ale w środku fabuły występowały momenty, w których stagnacja i maksymalne rozciągnięcie jednej sceny, były strasznie uciążliwe. Niejedno można byłoby skrócić i zdynamizować. Nie zawsze takie wydłużanie wpływa pozytywnie na tekst. Tutaj było widać brak pomysłu autorki, brak pisarskich rozwiązań. Na szczęście zakończenie wiele nam wynagradza.

A może by tak nie doczekać najazdu obcych? Chyba wystarczą mi moje sny, które raz na jakiś czas przekazują straszliwą wizję bycia lalką w rękach paranormalnych istot. Na szczęście człowiek może odepchnąć od siebie te myśli i zagłębić się w jeszcze straszniejszą wizję...

Daleko przyszłość, świat, który jeszcze nam się nie śnił. Nasza cudowna, autonomiczna ziemia zmieniła...