Polubiłam Franciszkę od czasu gdy ma 22 lata i przez kolejne lata.
Koniec powieści to juz nasz,XXI wiek. Życie głównej bohaterki ,jej najbliższych ,przyjaciół obfituje w wydarzenia szczęśliwe,wspaniałe ale także tragiczne,smutne -ot tak jak w zyciu każdej ,kazdego z nas.
Przy czytaniu powieści przychodziła mi na myśl inna powieść autorki "Domek nad morzem" ,gdzie losy Ewy także toczyły się na przestrzeni około 50 lat.Dla mnie plusem powieści i w ogóle książek Pani Marii Ulatowskiej jest przekazywanie w prosty,zrozumiały sposób życia ludzi,którzy kochają,cierpią ,nienawidzą ,po prostu borykają się z codziennymi problemami. A czasy w których się to rozgrywa to czasy dla mnie znane z własnego życia......
Dla młodych ludzi wiadomo niektóre sprawy wydają się "fantazją" czymś
niemożliwym (wiem bo dzieci mam w takim wieku gdy nie chcą mi wierzyć ,że tak było....).A ja chyba dlatego ,ze byłam wtedy młoda tamte czasy wspominam dobrze mimo ograniczeń,trudności....po prostu tak się żyło.A co wspominam jako bardziej optymistyczne to kontakty międzyludzkie ,dzisiaj jeżeli są normalne to należy raczej do rzadkości, tak zauważyłam to z tzw."bliskiego podwórka"...ale jestem jak najbardziej usposobiona życzliwie do ludzi....

Polubiłam Franciszkę od czasu gdy ma 22 lata i przez kolejne lata.
Koniec powieści to juz nasz,XXI wiek. Życie głównej bohaterki ,jej najbliższych ,przyjaciół obfituje w wydarzenia szczęśliwe,wspaniałe ale także tragiczne,smutne -ot tak jak w zyciu każdej ,kazdego z nas.
Przy czytaniu powieści przychodziła mi na myśl inna powieść autorki "Domek nad morzem" ,gdzie losy ...