2015 rozpoczęty z wysokiego C!

Jeśli ktoś z Was jeszcze nie "przeżył" Dochodzenia, niech najlepiej w tym momencie porzuci aktualnie czytane książki i zaopatrzy się w egzemplarz powieści Davida Hewsona. Bo warto.

Tak pokręconej i zawiłej intrygi jeszcze nie widziałem. Ginie dziewczyna. Młoda, piękna, wiadomo. Sprawa, jakich było tysiące. Zrozpaczona rodzina, nic nie wiedzący przyjaciele - było! Ale kiedy w śledztwo wkręca się polityka i okazuje się, że nie tylko w tym świecie wszyscy kłamią, zaczyna się zabawa.

Główni bohaterowie - o których wystarczy powiedzieć tyle, że są kapitalni; Meyer zdobył moją sympatię samym pojawieniem się, Lund pracowała na nią jakieś dwadzieścia słów dłużej - na przekór wszystkim, zarówno życiowym towarzyszom, znajomym z pracy jak i władzy, brną przed siebie, stawiając prawdę na pierwszym miejscu. Odnajdują ślady, zdobywają tropy, wysłuchują zeznań, a każda z tych rzeczy tylko bardziej mąci w głowie. Dość łatwo się w tym wszystkim pogubić (ale to rodzaj tego przyjemnego pogubienia, znanego doskonale czytelnikom kryminałów) - co w niektórych przypadkach może być spowodowane długaśnymi, duńskimi językołamaczami - szczególnie, że powieść pisana jest z perspektywy trzech osób, a między tymi osobami autor skacze co dwie, trzy strony. Z początku bardzo przyjemny sposób przedstawiania wydarzeń zaczyna wkurzać, kiedy się w intrygę wciągniesz. Czytanie z lekka nudnej debaty w środku strzelaniny? Sory, tak się nie robi!

Jeśli o same rozwiązania fabularne chodzi, to nie chcę tu zgrywać mistrza dedukcji (potrafi zaskoczyć mnie Coben przy trzeciej książce pod rząd), ale niektóre, mało ważne wątki bywają przewidywalne. Ale to głównie w sferze politycznej. W tej morderczej, może się wydawać, że wiesz, ale na 99% jesteś od prawdy jak najdalej to możliwe. Tak też jest z samym zakończeniem, które kładzie na łopaty i nie pozwala się podnieść. Zaskakujące, mocne, skomplikowane. To chyba najlepsza zachęta kryminalna.

Jasne, można by się czepiać, że stylistycznym arcydziełem "Dochodzenie" to nie jest - krótkie zdania, jeszcze krótsze opisy, mnóstwo dialogów, widać, że pisane na podstawie serialu. Ale hej, mnie to kompletnie nie obchodzi, jestem tym typem czytelnika, któremu fantastyczna fabuła przysłania inne braki.

Zwykłe "polecam" nie odda nawet w procencie tego, jak mocno rekomenduję tę powieść każdemu. Do księgarni! Do bibliotek! Czytać!

2015 rozpoczęty z wysokiego C!

Jeśli ktoś z Was jeszcze nie "przeżył" Dochodzenia, niech najlepiej w tym momencie porzuci aktualnie czytane książki i zaopatrzy się w egzemplarz powieści Davida Hewsona. Bo warto.

Tak pokręconej i zawiłej intrygi jeszcze nie widziałem. Ginie dziewczyna. Młoda, piękna, wiadomo. Sprawa, jakich było tysiące. Zrozpaczona rodzina, nic nie...