Kurczę pieczone! Książka wydana bodajże w latach osiemdziesiątych, a w sumie taka fajna. Czytadło, że hej. Naiwniutkie i z perspektywy dzisiejszych czasów cuchnące myszką, bzdura na bzdurze bzdurę pogania ale co tam. Dobrze się bawiłem czując za każdym razem, że generalnie to zmierza do stanu „wszystko będzie dobrze”, „wracamy do domu”. Po amerykańsku.
Lubię taki sposób narracji u pisarza. Opisowy, jakby dziennikarz relacjonował przebieg zdarzeń, bez rozbudowywania jakichś wiwisekcji i jałowych emocji. Jeśli już ktoś z kimś się tam gzi, to nie mamy szczegółowego opisu, co komu wsadza i gdzie i kto wcześniej szczytuje i po jakich pieszczotach. [Takie opisy niosłyby ryzyko, że autor przekaże swoje preferencje intymne, których czytelnik akurat może nie podzielać]. Sprawa jest potraktowana krótko, jak na to zasługuje epizod. Nie mamy rozkminiania emocji, nikt nie wzdycha na dziesięciu stronach do nikogo stękając i prując bebechy. Liczy się pchanie samej akcji do przodu.
Gdybym miał tę książkę zaliczyć do jakiegoś konkretnego gatunku, to byłoby z tym niełatwo, bo jest to hybryda różnych stylów. Powieść awanturniczo - przygodowa? Sensacyjna? Political fiction z elementami science - fiction? Literatura zimnowojenna z instrukcją obsługi Rosjan dla amerykańskich obywateli?
Wszystko razem.
Może i to nie jest zbyt mądra książka i autorowi brakuje wyobraźni do relacjonowania zdarzeń w sposób uprawdopodobniony, co prowadzi do ogólnego wrażenia typu „zabili go - ale uciekł”, niemniej bohaterowie dają się polubić. Ogólnie wszyscy bohaterowie są w miarę fajni z wyjątkiem wrednych ruskich. I nie chodzi o pierogi. Autorowi udało się pogilgotać za uchem nawet Fidela Castro i jego brata z Kuby😊 I jest jedna dość wredna kobieta, która momentami gra nawet na nosie naszemu dzielnemu głównemu herosowi!
Jak macie ochotę na poczytanie fajnościowych, przyjemnych w odbiorze bzdur, to książkę polecam. Tylko nie oczekujcie od niej zbyt wiele i pozwólcie się nieść narracji autora. Nawet gdy nasza dzielna kobieta przepłynie ocean na wyścigi z przypominającym komandosa głównym bohaterem, a dopiero potem na chwilę osłabnie. Tylko ona. On nie. Nie wiadomo dlaczego...
Eh, miałem nie wyciągać takich „kwiatków”, bo jest ich wiele. Na przykład kobiety torturuje się tak, żeby je za bardzo nie zepsuć pod względem urody, a dzielnych bohaterów tak, żeby jeszcze spokojnie i bez wysiłku mogli przepłynąć ocean w wannie. Nie wierzycie? To przeczytajcie sami!

Kurczę pieczone! Książka wydana bodajże w latach osiemdziesiątych, a w sumie taka fajna. Czytadło, że hej. Naiwniutkie i z perspektywy dzisiejszych czasów cuchnące myszką, bzdura na bzdurze bzdurę pogania ale co tam. Dobrze się bawiłem czując za każdym razem, że generalnie to zmierza do stanu „wszystko będzie dobrze”, „wracamy do domu”. Po amerykańsku.
Lubię taki sposób...