Z prawdziwą przyjemnością muszę stwierdzić, iż „Purpurowe rzeki” to znakomity kryminał. Świetnie skonstruowani, wyraziści bohaterowie, ciekawa intryga z zaskakującym finałem i szybkie tempo akcji sprawiły, iż historia pochłonęła mnie całkowicie. Autor rewelacyjnie nakreślił tło wydarzeń tworząc prawdziwie mroczną atmosferę, w której kolejne wydarzenia potęgują uczucie grozy. Całość książki obejmuje zaledwie kilkadziesiąt godzin, a dodatkowo wplecione elementy sensacyjne skutecznie utrzymują napięcie i sprawiają, iż z niecierpliwością odwracałam kolejne strony. Ponadto sylwetki bohaterów, ich problemy i rozterki nie dominują w powieści. Poznajemy ich, autor wplata jakieś wątki osobiste, ale dozuje je umiejętnie i z umiarem. Dodają smaczku, ale nie przesłaniają głównego wątku kryminalnego. Duży plus za to. Mogłabym się przyczepić do dosłownie kilku nieścisłości, ale nie czuję takiej potrzeby. Książka bardzo mi się podobała, czytałam ją z prawdziwą przyjemnością, więc przymykam oko na te drobiazgi, które absolutnie nie popsuły mi odbioru. Nie podoba mi się jedynie porównanie autora do Cobena. Wydaję mi się, iż styl francuza jest jednak nieco inny i porównywanie tych dwóch pisarzy to jakieś nieporozumienie.
Szczerze polecam ten kryminał wszystkim, nawet tym o słabszych nerwach, bo nie ma w nim opisanych szczególnie makabrycznych scen. A ja z niecierpliwością czekam na możliwość przeczytania kolejnych książek tego autora z nadzieją ponownego rozsmakowania się w jego rewelacyjnym stylu.

Z prawdziwą przyjemnością muszę stwierdzić, iż „Purpurowe rzeki” to znakomity kryminał. Świetnie skonstruowani, wyraziści bohaterowie, ciekawa intryga z zaskakującym finałem i szybkie tempo akcji sprawiły, iż historia pochłonęła mnie całkowicie. Autor rewelacyjnie nakreślił tło wydarzeń tworząc prawdziwie mroczną atmosferę, w której kolejne wydarzenia potęgują uczucie...