Sama autorka - Alice Hoffman - określiła tę powieść jako wyjątkową w swoim dorobku, taką, co zdarza się pisarzowi tylko raz.
Zgadzam się z autorką, że ta książka jest wyjątkowa, niepodobna do innych. Bardzo poetycka i liryczna, pełna magii, znaków, obrzędów, osadzona w kobiecości.
Akcja powieści toczy się latach 70-73 n.e. podczas oblężenia przez legiony rzymskie izraelskiej twierdzy Masada. Większość z nas zna tę historię i jej tragiczny finał. W ten czas i miejsce wplecione są losy głównych czterech bohaterek - kobiet o tajemniczej, zagmatwanej i tragicznej przeszłości, które na tym skrawku lądu usiłują stworzyć namiastkę normalnego życia dla swoich bliskich.
Od zawsze życie kobiet było ciężkie. Żyły w cieniu mężczyzn jak niewolnice lub służące. Wiele obowiązków, niewiele praw, mnóstwo ograniczeń wynikających z religii czy obyczajów, uzależnienie najpierw od ojca czy braci, potem od męża - to obraz ich codzienności.
Mimo tego twardo stąpają po ziemi, stając się oparciem w wielu trudnych sytuacjach. Potrafią poświęcić się i milczeć, ale też walczyć swoimi sposobami mimo właściwie beznadziejnej sytuacji. Dawczynie życia starają się je chronić, uciekając się nawet do zakazanej magii.
Powieść jest miejscami wstrząsająca z uwagi na tragiczne losy Żydów, miejscami liryczna i poetycka, wzruszająca, pełna przemyśleń, docierająca do głębi kobiecości. Tło społeczno-obyczajowe i historyczne dobrze nakreślone. Język bardzo plastyczny oddaje piękno i surowość judzkiej pustyni.
Warta przeczytania, bo rzadko zdarza się taka książka.

Sama autorka - Alice Hoffman - określiła tę powieść jako wyjątkową w swoim dorobku, taką, co zdarza się pisarzowi tylko raz.
Zgadzam się z autorką, że ta książka jest wyjątkowa, niepodobna do innych. Bardzo poetycka i liryczna, pełna magii, znaków, obrzędów, osadzona w kobiecości.
Akcja powieści toczy się latach 70-73 n.e. podczas oblężenia przez legiony rzymskie...