Porównywanie tej książki do Igrzysk Śmierci czy Niezgodnej było mocno, nawet bardzo mocno przesadzone.
Mia niczym nie równa się z Katniss czy Tris.
A szkoda, bo właśnie zdanie na awersie okładki w większym stopniu skusiło mnie do przeczytania tej książki.
Moim zdaniem - tylko moim zdaniem, uprzedzam - autorka zbyt bardzo chciała, żeby jej książka stała się bestsellerem takim jak wyżej wspomniane serie, że przekombinowała. Wydaje mi się, że chciała za wszelką cenę upodobnić Dziewczynę, którą kochały pioruny do Igrzysk czy Niezgodnej. Może się mylę, jednak takie są moje odczucia.
Akcja jak dla mnie w niektórych momentach była skomplikowana i ciężko było się połapać. Mimo to fabuła była interesująca, przynajmniej mnie nie nudziła.
No i już pominę bardzo irytującą postać Sary Price.
Może moja opinia o książce byłaby bardziej pochlebna, gdyby nie właśnie to porównywanie do moich dwóch ulubionych serii. Chyba za wysoko postawiłam poprzeczkę.
Mimo wszystko książkę mogę polecić innym, bo jest dobra - tylko nie miejcie w związku z niej zbyt dużych wymagań, bo możecie się wtedy zawieść, jak ja.

Porównywanie tej książki do Igrzysk Śmierci czy Niezgodnej było mocno, nawet bardzo mocno przesadzone.
Mia niczym nie równa się z Katniss czy Tris.
A szkoda, bo właśnie zdanie na awersie okładki w większym stopniu skusiło mnie do przeczytania tej książki.
Moim zdaniem - tylko moim zdaniem, uprzedzam - autorka zbyt bardzo chciała, żeby jej książka stała się bestsellerem...