"The Outcast Dead" Grahama McNeilla potwierdza solidną renomę tego autora. Dla mnie ten tomik jest zdecydowanie jednym z tych jaśniejszych elementów Herezji Horusa. Akcja w całości tym razem rozgrywa się na Ziemi (pardon, Terrze), przede wszystkim w Petitioners City które okala Pałac Imperatora i stanowi jego swego rodzaje slumsy dla tych wszystkich pielgrzymów (no, w tym etapie chronologicznym uniwersum powiedzmy: petentów), którzy nie zdołali wejść do środka. Głównym bohaterem jest Kai Zulane, astropata z ponurą przeszłością, który próbuje dojść do siebie po traumie bezpośredniego kontaktu z istotami Osnowy. Bohaterami drugoplanowymi (ale to taki drugi plan, który niemal stapia się z pierwszym) są Astartes z legionów sprzymierzonych z Arcyheretykiem którzy mieli pecha w momencie wybuchu afery na Isstvaanie znajdować się na Ziemi. Wojownicy są arcystereotypowi, ale nie stawiam tego jako mocnego zarzutu, gdyż te klisze McNeill wykorzystuje całkiem sprawnie (i taki grubą kreską nakreślony Tagore potrafi być choć przez moment interesujący). Tak naprawdę, to akcja startuje w połowie książki, ale to też nie jest zarzut: pierwsza część ("Dreams of the Red Chamber") jest klimatyczna i ładnie wprowadza w zupełnie nowy przecież dla czytelników fragment warhammerowego uniwersum. Dla zwolenników brutalnej, militarnej akcji autor zostawił ostatnie rozdziały, gdzie wszystko co ikoniczne i kiczowate w produktach GW pojawia się w poważnym stężeniu: bohaterstwo, beznadzieja, boltery, poświęcenie i krew. Jedynym wtrętem, który uważam za nieudany jest wątek Pustego Anioła, fabuła nie ucierpiałaby, gdyby go nie było.

"The Outcast Dead" Grahama McNeilla potwierdza solidną renomę tego autora. Dla mnie ten tomik jest zdecydowanie jednym z tych jaśniejszych elementów Herezji Horusa. Akcja w całości tym razem rozgrywa się na Ziemi (pardon, Terrze), przede wszystkim w Petitioners City które okala Pałac Imperatora i stanowi jego swego rodzaje slumsy dla tych wszystkich pielgrzymów (no, w tym...