jak na lata osiemdziesiąte minionego wieku, to naprawdę dobra powieść...

jak na lata osiemdziesiąte minionego wieku, to naprawdę dobra powieść...

Może i ugrzeczniona, może chłopcy za bardzo poważni, do tego szarmanccy do bólu, a cała historia niezbyt wiarygodna, ale przyjemnie mi się czytało. Coś jak przygody Tereski i Okrętki u Joanny Chmielewskiej.

Może i ugrzeczniona, może chłopcy za bardzo poważni, do tego szarmanccy do bólu, a cała historia niezbyt wiarygodna, ale przyjemnie mi się czytało. Coś jak przygody Tereski i Okrętki u Joanny Chmielewskiej.

Fajna książka dla młodych ludzi. Pierwsze miłości, zauroczenia,pierwsze pocałunki.

Fajna książka dla młodych ludzi. Pierwsze miłości, zauroczenia,pierwsze pocałunki.

Dziwna opowieść sprzed pięćdziesięciu lat. Czwórka studentów przyjeżdża do Kołobrzegu na praktyki studenckie i wplątuje się w aferę kryminalną. Jest i wątek romantyczny, jak i rywalizacja o jedną dziewczynę. Można by z tego zrobić fajną historię, jednak Eugeniusz Paukszta, zapewne świadom swoich czasów, lawiruje, by cenzura puściła jego książkę do druku. Mamy więc niezwykle przyjaznego prokuratora, sprawną milicję, przychylne cywilom wojsko. Mamy burzliwe opowieści o obronie Kołobrzegu i spotkania z kombatantami. Najwięcej jednak radości dostarczały mi opowieści o cudzoziemcach, łaszących się na nielegalnie przemycane przez granicę ikony. I to wszystko można by jeszcze znieść, gdyby nie język, sztuczny i kwadratowy. Dialogi to mistrzostwo drętwoty, trzeba naprawdę się postarać, żeby takim językiem pisać.

Dziwna opowieść sprzed pięćdziesięciu lat. Czwórka studentów przyjeżdża do Kołobrzegu na praktyki studenckie i wplątuje się w aferę kryminalną. Jest i wątek romantyczny, jak i rywalizacja o jedną dziewczynę. Można by z tego zrobić fajną historię, jednak Eugeniusz Paukszta, zapewne świadom swoich czasów, lawiruje, by cenzura puściła jego książkę do druku. Mamy więc niezwykle...

Wychowałam się na książkach pisanych w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, bo takie, w moich wczesnonastoletnich latach, zapełniały biblioteczne półki. Ale nawet sentyment do książek z tamtego czasu, nie był w stanie zniwelować słabości tej pozycji.

Lata sześćdziesiąte XX wieku. Lato w Kołobrzegu. Czwórka przyjaciół. Studenckie praktyki. Rodząca się miłość. I wątek kryminalny. Żywe wspomnienia z czasów II wojny światowej. Poezja Gałczyńskiego.

Na uwagę zasługują wzmianki o powojennych losach Kołobrzegu, powolne tempo rozwijania się uczuć, sposób spędzania czasu bez telefonu i internetu oraz zwracanie się do siebie młodych ludzi (punktem wyjścia było zwracanie się na Pan/Pani, w mniej oficjalnych sytuacjach: koleżanko/kolego; trzeba było dużej zażyłości, by zwracać się do siebie na ty.)

Poza pobudzającymi wyobraźnię opisami książka jest słaba: kiepskie dialogi (zwłaszcza wtedy, gdy zamiast opisu zdarzeń autor każe bohaterom relacjonować ich przebieg),niezbyt porywająca akcja, zbyt długie fragmenty poezji Gałczyńskiego recytowane przez jednego z bohaterów przy najróżniejszych okazjach, przesłodzony stosunek studentów do milicji, ogólna infantylność.

Raczej nie polecam, gdyż nie wiem, komu mogłaby się podobać.

Wychowałam się na książkach pisanych w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, bo takie, w moich wczesnonastoletnich latach, zapełniały biblioteczne półki. Ale nawet sentyment do książek z tamtego czasu, nie był w stanie zniwelować słabości tej pozycji.

Lata sześćdziesiąte XX wieku. Lato w Kołobrzegu. Czwórka przyjaciół. Studenckie praktyki. Rodząca się miłość. I...

Trudno mi było się przyzwyczaić do sposobu wypowiedzi bohaterów tej książki. To było takie nieautentyczne; ugrzecznione, przesłodzone. A w samej fabule natłok nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności.

Trudno mi było się przyzwyczaić do sposobu wypowiedzi bohaterów tej książki. To było takie nieautentyczne; ugrzecznione, przesłodzone. A w samej fabule natłok nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności.

Słoneczne gorące lato, praktyki studenckie, wątek kryminalny, odrobina miłości, wielka przyjaźń, a rzecz dzieje się w PRL-owskiej Polsce.Troszkę trąci myszką jednak czyta się świetnie, a może to ja mam tylko sentyment do tej książki? Jednak polecam spróbować.

Słoneczne gorące lato, praktyki studenckie, wątek kryminalny, odrobina miłości, wielka przyjaźń, a rzecz dzieje się w PRL-owskiej Polsce.Troszkę trąci myszką jednak czyta się świetnie, a może to ja mam tylko sentyment do tej książki? Jednak polecam spróbować.

W młodości pożyczyłem tę książkę z biblioteki bo spodobał mi się tytuł. Sama książka jednakże niezbyt mi się podobała. Naiwna, żeby nie powiedzieć głupawa historyjka o romansie młodych ludzi z sensacyjnym wątkiem w tle. Nic ciekawego.

W młodości pożyczyłem tę książkę z biblioteki bo spodobał mi się tytuł. Sama książka jednakże niezbyt mi się podobała. Naiwna, żeby nie powiedzieć głupawa historyjka o romansie młodych ludzi z sensacyjnym wątkiem w tle. Nic ciekawego.

Nadmiernie płodny Paukszta (1916-1979) zaserwował tym razem (w 1967 roku),powieść młodzieżową, której nikt nie czytał w momencie wydania, (co innego mieliśmy w głowach),a tym bardziej nie polecam jej dzisiejszym młodym.
Trójkąt uczuciowy nadaje książce charakter romansu, a przemyt skradzionych ikon do Szwecji - kryminału. Całość infantylna na poziomie dziesięciolatka, ugrzeczniona, epatująca dobrocią, że aż mdło. Typowy przeciętniak.

Nadmiernie płodny Paukszta (1916-1979) zaserwował tym razem (w 1967 roku),powieść młodzieżową, której nikt nie czytał w momencie wydania, (co innego mieliśmy w głowach),a tym bardziej nie polecam jej dzisiejszym młodym.
Trójkąt uczuciowy nadaje książce charakter romansu, a przemyt skradzionych ikon do Szwecji - kryminału. Całość...

Ja również czytałam po wielu, wielu latach. Dziwne uczucie, ale przyjemne. Moje córki mnie wyśmiały, dla nich taka lektura to jak grzebanie w antykwariacie. Cóż, jeszcze nie wiedzą, że zapach kurzu ma swój urok.

Ja również czytałam po wielu, wielu latach. Dziwne uczucie, ale przyjemne. Moje córki mnie wyśmiały, dla nich taka lektura to jak grzebanie w antykwariacie. Cóż, jeszcze nie wiedzą, że zapach kurzu ma swój urok.